De nieuwe cd van de Braziliaanse zangeres Bebel Gilberto heet niet zonder reden ‘Momento’. Ze wil van elk moment genieten. Zeker niet wakker liggen van de toekomst, en al evenmin van het verleden, waarin ze haar beroemde ouders zowat vervloekte.

Wie Bebel Gilberto binnenkort in het Brusselse Flagey aan het werk ziet, zal het zelf kunnen vaststellen : de bevallige Braziliaanse artieste is, ondanks een enkelblessure, in optima forma. Ze heeft zo haar eigen methode om zich op tournees voor te bereiden : ze zwemt om haar conditie op peil te houden. Gilberto is ervan overtuigd dat baantjes trekken de beste training is voor een zangeres want ,,het versterkt je middenrif”.

Sportgenen zitten niet meteen in de familie, maar waar haar muzikaal talent vandaan komt, kan ze moeilijk verhullen. Bebel werd in 1966 in New York geboren als dochter van João Gilberto, de voedstervader van de bossanova en auteur van de standardThe Girl From Ipanema, neergepend voor stiefmoeder Astrud Gilberto. Ook haar echte moeder Miúcha heeft in Brazilië de status van levende muzieklegende. Die afkomst heeft Bebel lange tijd beschouwd als een tweesnijdend zwaard. In 1991 ontvluchtte ze Rio de Janeiro – de stad waar ze opgroeide en vandaag opnieuw haar uitvalsbasis – om naar New York te verkassen.

“Ik snakte naar een eigen identiteit. In Brazilië werd ik altijd afgeschilderd als ‘de dochter van’. Of ‘het nichtje van’ want ook mijn oom Chico Barque is een populair artiest. Het ging nooit om Bebel. Als je negen bent, vind je het leuk om met je mama op het podium van het Newport Jazz Festival te staan, maar als puber begin je vanzelf te rebelleren. Ik geef toe dat mijn familienaam ook deuren heeft geopend, maar in die periode zag ik toch vooral de schaduwzijde van het hebben van beroemde ouders.”

Voor een gedeelte van haar nieuwe cd Momento keerde ze terug naar New York. Daar ging ze in zee met de elektronische groep Brazilian Girls.

Waarom wou u zo graag die maffe bende van Brazilian Girls op de plaat ?

Bebel Gilberto : Precies omdat ik die gezonde ‘gekte’ op enkele nummers wou binnensmokkelen. Bovendien zijn het oude vrienden van me. Didi Gutman ken ik al van 1994. Hij speelde toen als toetsenman in mijn band. Drie jaar gingen we samen on the road. Toen hij met Sabina Sciubba trouwde, de zangeres van Brazilian Girls, kreeg ik ook met haar een nauw contact.

Bént u een typisch Braziliaans meisje ?

Nee, dat zou ik niet durven te beweren. Daarvoor ben ik te veel veramerikaniseerd.

U brengt met het nieuwe nummer ‘Os Novos Yorkinos’ een ode aan Big Apple, net zoals Frank Sinatra. ‘The town that never sleeps’, zong hij destijds. Is dat ook voor u dé reden om verslingerd te geraken aan New York ?

Dat opwindende karakter is inderdaad een van de redenen waarom New York me aantrekt. Dé grootste troef van de stad is dat je er makkelijk alleen kan leven. Het is geen toeval dat zoveel jongelui hun thuis verlaten om daar hun tenten op te slaan. Al blijft het hard om op een vreemde plek een nieuw bestaan op te bouwen. Zeker als je uit zo’n mooi land als Brazilië komt. Weet je, in de Big Apple voel je je vrij. Er bieden zich mogelijkheden aan die je nergens anders vindt.

U nam fragmenten van ‘Momento’ niet enkel op in de hometowns Rio en New York, maar ook in Londen. Heeft de omgeving een impact op uw werk ?

Daar geloof ik heel sterk in, ja. Au fond is het niet nodig om als een zot rond te reizen. Als je met bepaalde muzikanten of producers wil samenwerken, kan je dat tegenwoordig digitaal oplossen. Ze mailen hun bijdragen en the job is done. Ik ben echter van de oude stempel. Ik wil de vibes voelen wanneer ik zo’n alliantie met andere mensen aanga. Neem nu de ervaring om met Brazilian Girls Bring Back The Love in de Electric Lady Studios in New York vast te leggen, waar de geest van Jimi Hendrix rondwaart : zoiets is van onschatbare waarde. Wat Londen betreft, ook dat is, net als Rio en New York, een plaats die een speciale plek in mijn hart inneemt. Het is raar : telkens als ik daar kom, ben ik één en al concentratie en focus. Ook daar heb ik een tijdje gewoond toen ik, een Frans lief achterna, naar Europa trok. Het werd een sleutelmoment : precies in Europa kwam mijn solocarrière van de grond toen het Belgische label Crammed mij contracteerde.

Een Amerikaans muziekjournalist schreef over ‘Momento’ : ,,Gilberto has the voice of a woman who has been through it all and loved every single minute of it.” Heeft hij het bij het rechte eind ?

Jazeker : ik geniet. Living in the moment is mijn credo. Al moet ik erbij vertellen dat die levensfilosofie van recente makelij is. Ik ben minder bezorgd geworden. Onlangs brak ik mijn enkel. Dan kán je niet meer doorrazen en word je verplicht honderd keer trager en geduldiger te zijn. Vroeger stond geduld niet eens in mijn woordenboek. Het is nu ook weer niet zo dat ik me nooit meer zorgen maak om de toekomst, maar ik sta er toch liever niet te vaak bij stil. Liever going with the flow dan onrustig doelen zitten na te jagen.

Er is toch één ambitie die u al lang koestert : ooit in de huid kruipen van de Braziliaanse zangeres/actrice Carmen Miranda. Het enige dat ik over haar weet, is dat ze berucht was om haar excentrieke, met fruit versierde hoofddeksels. Wat voor iemand was ze ?

Een heel bijzondere persoonlijkheid. Ze was de eerste Braziliaanse artiest die het in Hollywood maakte. Ze werd de artistieke ambassadrice van ons land. Als kind was ik al door haar geobsedeerd. Carmen werkte keihard : ze gaf zonder verpinken vier concerten op één avond. Ze had totale controle over haar werk. Helaas kwam ze tragisch aan haar einde : ze bezweek als jonge veertiger aan een hartaanval.

Zou u uzelf, behalve dat einde dan, een carrière zoals die van Miranda wensen ?

Niet echt. Ieder moet zijn eigen pad volgen.

Uw loopbaan nam een blitzstart. Uw debuutalbum ‘Tanto Tempo’ veroverde de wereld, kreeg enkele Grammy-nominaties en schopte het tot derde best verkocht Braziliaanse plaat in de VS. Welke gevoelens weekte dat snelle en onverwachte succes bij u los ?

Vind je het echt zo interessant om in dat verleden te wroeten ? Zoals ik al zei : ik leef in het hier en nu.

Bebel Gilberto in concert : op 3 juni in Flagey, Brussel. Info : http://www.flagey.be/flagey.htm

Door Peter Van Dyck

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content