Operatie L’Arc de Triomphe, Wrapped is afgerond. Het inpakken van het Parijse monument was de droom van wijlen Christo en zijn vrouw Jeanne-Claude. 1200 mensen werkten aan de installatie, 25.000 vierkante meter stof, 23 kilometer touw en 130 ton stellingen werden gebruikt.
Romain Conil (39) is directeur export bij Réseau-Jade. Het Franse bedrijf voorzag de vijfennegentig werkers op hoogte die bengelend aan een touw de Arc de Triomphe inpakten, precies zoals de Bulgaarse kunstenaar het had uitgetekend zestig jaar eerder.
“De voorbereiding van de installatie heeft zo’n twee jaar geduurd, maar dat had meer met covid te maken dan met iets anders. Want op zich was er niet zoveel verschil met onze andere projecten in de bouw of industrie. Alleen de grootte was uitzonderlijk. Om de werkprocedure te kunnen bepalen, hebben we dan ook een mini-Arc de Triomphe gebouwd. Daar hebben we testen op uitgevoerd met een textiel dat sterk leek op wat over de echte Arc zou worden gedrapeerd.
Aan de opbouw zelf is twee maanden lang gewerkt. Eerst hebben Les Charpentiers de Paris een zelfdragende stelling geplaatst. Dat wil zeggen dat niets aan het gebouw zelf werd gefixeerd. Het monument is geklasseerd, het was dus onmogelijk om ook maar één ankerpunt aan te brengen. De stelling was noodzakelijk om het monument en zijn ornamenten te beschermen tegen de stof die Christo had voorzien.
Daarna was het aan ons. Met grote kranen werden de textielrollen eerst ter hoogte van het dak van de Arc vastgemaakt waarna ze bijna synchroon werden uitgerold. Achttien in totaal, elk goed voor 1,2 ton, wat meteen ook het grootste gevaar vormde voor het team. Daar hebben onze werkers op hoogte voor gezorgd. En ja hoor, daar zaten ook vrouwen bij. (lacht)
Die dag was het weer ons gelukkig gunstig gezind, want we hebben echt tegen de klok moeten werken om alles uit te rollen. Je moet weten dat we maar vijf dagen kregen voor het inpakken in plaats van de verwachte zeven. Maar wat een ontlading gaf dat achteraf! De stoep stond propvol toeristen en Parisiens die het moment afwachtten. Plots steeg een luid gejoel en applaus op voor onze mensen. Ook al was het nog maar net het begin. De steunkoorden moesten nog geplaatst worden en daarna nog de plooien gecreëerd, net zoals Christo ze had getekend. En tot slot het rode touw.
Je wordt overmand door trots, natuurlijk. Het gaat om uitzonderlijk teamwork. Van de arbeiders, maar ook de ingenieurs, de mensen die het allemaal hebben gecoördineerd. In volle actie waren honderdvijftig mensen dag en nacht aanwezig op de werf. Het leek op een luchtballet van werkers op hoogte en timmerlieden. Die synchroon laten samenwerken was veruit de grootste uitdaging.
Het spreekt voor zich dat iedereen bijzonder trots is hieraan te hebben mogen meewerken. Vivement le prochain! Het team van Christo heeft nog projecten in petto waaraan we zullen meewerken. Nu weten ze heel goed wat voor vlees ze in de kuip hebben.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
