Ooit maakten ze deel uit van een dorp of stadje dat om verschillende redenen onderwater verdween: kerken of torens die als enige nog boven het water uitsteken.
Voor meer inspirerende reisverhalen, originele lijstjes, beeldreportages, de leukste adresjes en dagelijks reisnieuws, like ons op Facebook.
De kerktoren is de enige herinnering aan het stadje Graun dat door de aanleg van een dam zo’n 60 jaar geleden in een stuwmeer verdween.
Ook dit stadje in Transsylvanië, tot de jaren zeventig van de vorige eeuw de woonplaats van zo’n 400 families, verdween onderwater en wel omdat de Roemeense regering er een kunstmatig meer liet aanleggen om chemisch afval uit de nabijgelegen kopermijn in weg te laten vloeien. Alleen het dak van de kerk steekt nu nog boven de giftige drab uit.
De Nikolaas kerk stond er zo’n 150 jaar omringd door schitterende natuur voordat het in 1957 in een meer verdween dat werd aangelegd om elektriciteit te produceren. Wanneer het meer in het water laag staat kan je door de modder naar de kerk wandelen. Op andere momenten komt enkel het dak boven het water uit.
De Geboortekerk werd aan het einde van de 18e eeuw gebouwd aan de oever van het Beloye meer. Door de aanleg van de Wolga-Baltische waterweg steeg het water in het meer en kwamen oude dorpjes, inclusief deze kerk, onderwater te staan.
De klokketoren gebouwd in 1796 maakte ooit deel uit van St. Nicholaas klooster. Maar zowel het klooster als enkele andere middeleeuwse gebouwen kwamen op de bodem van het Uglich Reservoir te liggen toen Stalin in 1939 een dam liet aanleggen. Alleen de 75 meter hoge toren steekt nog boven de oppervlakte uit.
Toen de communistische regering zo’n 50 jaar geleden een meer aan liet leggen moesten de inwoners van het dorpje Zapalnya noodgedwongen verhuizen. Van het stadje is nu alleen nog de ruïne van de St. Ivan Rilski kerk te zien.
Deze gotische kerk werd in 1860 gebouwd in opdracht van Franse missionarissen, maar na de aanleg van de Hemavati dam verlaten. Nu is het een geliefde toeristische attractie.
Ook het duizend jaar oude dorpje Sant Roma in Catalonië overleefde de moderne ontwikkelingen niet. In 1960 moesten de inwoners vertrekken omdat het Pantà de Sau stuwmeer aangelegd werd. Alleen de kerktoren torent nog trots boven het water uit.
Het Spaanse dorpje Mediano werd in 1974 opgeslokt door het water van een van de grootste waterbekkens in het land. De 16e-eeuwse kerktoren is de enige overgebleven getuige van het verder verdwenen dorpje.
De inwoners van het Cypriotische stadje Alassa moesten in 1980 huis en haard verlaten en verhuizen naar een hoger gelegen, nieuwe versie van het stadje. De verlaten kerk St. Nicholaas die nog boven het water uitsteekt is een nu een toeristische bezienswaardigheid.