Met de nieuwe veiligheidspost – de uitvalsbasis voor politie, redders en EHBO – is het strand van Knokke een blikvanger rijker. De architecten van Compagnie-O bundelden de krachten met de Nederlandse kunstenaar-architect John Körmeling. ‘We wilden er een licht en toegankelijk gebouw van maken, dat je niet associeert met pijn en angst.’
Je moet het als architect maar durven: een ontwerp indienen dat niet nauwlettend de briefing van de opdrachtgever volgt, en waarvoor verscheidene strandbars moeten wijken. ‘Hadden we de regels gevolgd, dan stond er nu een veiligheidspost op de dijk. In de schaduw en vooral in het zicht van de buurtbewoners. Dat was ondenkbaar’, vertelt Joke Vermeulen die samen met Francis Catteeuw aan het hoofd staat van Compagnie-O.
In plaats daarvan kwam er op het zandstrand aan het Lichttorenplein een knalgeel, rond gebouw in Polyuera, een industrieel product dat ook voor tankers wordt gebruikt. Vol referenties aan jarenvijftigarchitectuur, waaronder de Blackpool Pleasure Beach Funhouse, dat intussen in vlammen opging. ‘We wilden er een licht en toegankelijk gebouw van maken, dat je niet associeert met pijn en angst. Veeleer een open gemeenschapspaviljoen met genoeg aantrekkingskracht om er te willen afspreken.’
Zie het als een vorm van maatschappijkritiek.
De kleur verwijst naar een reddingsboei, maar evengoed naar een plastic strandspeeltje. De grote lichtletters waarmee de woorden Dames en Heren worden gespeld (typisch voor het werk van John Körmeling, zie ook zijn paviljoen ‘Artiesteningang’ in het Middelheimmuseum) lijken weggeplukt uit het circusdecor van Tim Burtons Dumbo. Net als het glazen reddersnest. ‘Vanop die hoogte heeft de hoofdredder een ononderbroken zicht op de twaalf reddersposten van Knokke-Heist. De onderlinge communicatie en controle verloopt nu veel sneller. We hielden in het ontwerp ook rekening met de mensen op de dijk. Vanop een gemiddelde ooghoogte kun je perfect over het dak van het paviljoen heen naar de horizon turen.’
De publieke doorgang heeft eveneens een weldoordachte rol. ‘Via het grote venster kunnen passanten zien hoe zo’n post werkt. Je ziet dezelfde transparantie bij de chicste restaurants, waar je letterlijk in de keuken kijkt. Zie het als een vorm van maatschappijkritiek. Je kunt mensen bang maken, maar voor wat?’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
