Tristan da Cunha, de meest afgelegen bewoonde eilandengroep ter wereld, wordt een van de grootste beschermde mariene natuurgebieden. Het natuurreservaat is driemaal zo groot als het Verenigd Koninkrijk.
Tristan da Cunha is een archipel bestaande uit vier eilanden in de zuidelijke Atlantische Oceaan. De eilanden liggen op zo’n 3.000 kilometer van Zuid-Amerika en op 2.700 kilometer van Zuid-Afrika en behoren tot de Britse overzeese gebieden. De eilanden hebben geen vliegveld en daardoor is het niet eenvoudig om er te komen. Vanuit Zuid-Afrika kan je de boot nemen en dan ben je meer dan een week onderweg.
Er wonen slechts 254 mensen, maar dieren komen er des te meer voor: tientallen miljoenen zeevogels waaronder de ernstig bedreigde Atlantische geelneusalbatros en de koddige noordelijke rotspinguïn, walvissen en zeehonden. De eilanden en negentig procent van de wateren eromheen worden nu een beschermd natuurgebied. Het bijna 700.000 vierkante kilometer grote gebied is daarmee het grootste mariene natuurreservaat in de Atlantische Oceaan en het op drie na grootste ter wereld.
De bescherming houdt onder andere in dat er niet gevist mag worden, er mag niet aan mijnbouw gedaan worden en ook andere schadelijke activiteiten zijn niet toegestaan. Ook krijgt de archipel meer geld en middelen om te patrouilleren op illegale visserij. De belangrijke voedselgebieden voor vogels en kelpbossen voor de kust worden op die manier veiliggesteld. Ook worden vanaf 2021 de muizen, die meegenomen zijn door passerende schepen, uitgeroeid. De dieren horen eigenlijk niet thuis op de eilanden en zijn verantwoordelijk voor de dood van zo’n twee miljoen vogels per jaar.
De creatie van het natuurreservaat is een onderdeel van het Blue Belt Programme waarin de Britse overheid de ambitie uitspreekt om meer dan vier miljoen kilometer oceaan in Britse overzeese gebieden te beschermen. Dat komt neer op dertig procent van de oceanen in de wereld.
De Tristan da Cunha archipel bestaat uit vier eilandjes: Inaccessible, Gough Island, Nightingale Island en Tristan da Cunha waarop het enige dorpje in de archipel ligt: Edinburgh-of-the-Seven-Seas. De actieve vulkanische archipel lig niet alleen afgelegen, maar is ook moeilijk toegankelijk door een zeer steile rotskust met kliffen tot 600 meter hoog. De 254 inwoners die er nu wonen, leven van de schapenhouderij, aardappelteelt en visserij. Buitenlanders mogen er niet komen wonen.
De archipel werd in 1506 ontdekt door de Portugese ontdekkingsreiziger Tristao da Cunha. Pas vanaf 1811 kreeg het eiland vaste inwoners in de vorm van drie Amerikaanse walvisvaarders. Vijf jaar later, toen er ondertussen nog maar één over was, werd er een klein garnizoen Britse soldaten gestationeerd. Hun taak was om te voorkomen dat Napoleon, die naar het 2200 kilometer verder gelegen eiland St. Helena werd verbannen, zou ontsnappen. In de jaren daarna kwamen er telkens enkele inwoners bij: schipbreukelingen die op het eiland bleven hangen, walvisvaarders en gedeserteerde scheepslieden.
Hoe is het leven nu op zo’n afgelegen plek? Helemaal niet slecht, als je de inwoners hoort praten:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier