Meer dan de helft van de haaien en roggen die in de Middellandse Zee leven is bedreigd, en bijna een derde is bevist tot op een kritiek niveau van uitsterven. Dat staat in een rapport van milieuorganisatie WWF.
Naar aanleiding van de werelddag van de haaien op 14 juli publiceerde milieuorganisatie WWF het nieuwe rapport ‘Haaiencrisis: een noodkreet voor de Middellandse Zee’. De situatie die de organisatie schetst, is precair: ‘De haaien worden gedecimeerd door overbevissing, illegale vangst en plasticvervuiling’, aldus WWF.
Overbevissing en vervuiling
Volgens het rapport vormt overbevissing de grootste bedreiging voor haaien en roggen uit de Middellandse Zee. Libië (4.260 ton) en Tunesië (4.161 ton) zijn de grootste haaienvissers in de regio, met vangsten die drie keer groter zijn dan die van Italië (1.347 ton) en Egypte (1.141 ton). Sommige soorten worden gevist om op de markt te brengen, maar de meeste prooidieren zijn bijvangst en worden teruggegooid in het water, waar ze zo goed als geen kans maken om te overleven.
Ook zijn ze het doelwit van illegale handel. ‘DNA-analyse heeft aangetoond dat veel consumenten die denken dat ze mediterrane zwaardvis eten, eigenlijk haaienvlees op hun bord hebben liggen’, aldus WWF. ‘Deze fraude houdt ook risico’s in voor de voor de menselijke gezondheid, omdat de kwikconcentraties bij bepaalde haaiensoorten veel hoger liggen dan de wettelijke veiligheidsgrenzen.’
Een andere bedreiging is de vervuiling van de oceanen: de haaien slikken stukken plastic in of stikken erin.
Oplossingen
De problemen zijn extra groot omdat haaien traag groeien, laat volwassen worden en weinig baby’s ter wereld brengen na een erg lange drachttijd. WWF formuleert ook enkele oplossingen. Zo raadt de ngo aan om niet te vissen in gevoelige zones zoals kraamkamers en om aangepaste middelen te gebruiken die bijvangst onmogelijk maken. ‘Een verbetering van de kennis over de haaienpopulaties en de gecommercialiseerde soorten is eveneens belangrijk om de bescherming te versterken en om de transparantie en de wettelijkheid van de vissector te garanderen’, klinkt het.
