Op het einde van de 19de eeuw werd de Europese wolf volledig uitgeroeid in België en West-Europa, maar sinds de jaren negentig is het dier zich weer aan het herstellen.
Op het einde van de 19de eeuw werd de Europese wolf volledig uitgeroeid in België en West-Europa. Door de groeiende landbouw en veeteelt was er schaarste in prooidieren waardoor de wolf ging jagen op gemakkelijke slachtoffers: vee en huisdieren. Het beest werd gezien als de grootste vijand van de mens en bejaagd met vuurwapens en geurloos vergif. De wolf werd teruggedrongen naar onbewoonde gebieden in Oost-Europa en gebergtes in Portugal, Spanje en Italië.
Herstel
De afwezigheid van de wolf bleef niet onopgemerkt in Europa, daarom kreeg hij op het einde van de 20ste eeuw het statuut van beschermde diersoort. De Europese wetgeving verbiedt de handel in wolven en vereist bescherming van het leefgebied. Slechts in uitzonderlijke gevallen is jacht op de wolf toegestaan. Door deze maatregelen kreeg de wolf de kans om langzaamaan terug te keren naar zijn vroegere leefgebieden in West-Europa. Ook de plattelandsvlucht heeft een grote invloed gehad op de terugkeer van de wolf. Veel mensen trokken in de jaren ’50 naar de steden waardoor de rust op het platteland terugkeerde en er meer ruimte was voor natuur.
Verspreiding in Europa
Sinds de jaren ’90 is de wolf zich aan het herstellen in Europa. Met de hulp van onder andere zenders en genetisch onderzoek kunnen we de verspreiding van wolven in Europa nauwkeurig opvolgen. Uit keutels, haren en speekselresten op prooien kunnen we bijvoorbeeld DNA van de wolf halen. Dat kunnen we gebruiken om de herkomst van de wolf te achterhalen. Onderzoekers kunnen hiermee op lange termijn verspreidingspatronen herkennen en voorspellen.
Dit artikel verscheen ook op Onze Natuur.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier