Ter ere van Wereldwaterdag maakten fotografen van Reuters met drones foto’s van vervuilde rivieren, kanalen en meren in de hele wereld.
Vier miljard mensen hebben minstens gedurende een maand per jaar ernstig gebrek aan water en ongeveer 1,6 miljard mensen (een kwart van de wereldbevolking) heeft moeilijk toegang tot schone en veilige watervoorziening. Dat blijkt uit cijfers van de Verenigde Naties. De toekomst ziet er bovendien niet rooskleurig uit: tegen 2050 zal meer dan de helft van de wereldbevolking leven in gebieden met waterschaarste.
Julia Brown van de University of Manchester vertelt aan Reuters dat veel landen met waterintensieve landbouw en industrie gebrek hebben aan schoon water. ‘Wanneer we producten, voedsel en kleding kopen, realiseren we ons niet altijd dat we het water van iemand anders importeren en dan gaat het vaak – bijvoorbeeld wanneer we avocado’s of jeans kopen – om landen die toch al kampen met ernstig watertekort.’
Brown voegt eraan toe dat het belangrijk is om toegang tot water uit te breiden, maar dat het behouden van toegang tot het water in de armste landen vaak over het hoofd wordt gezien. ‘NGO’s willen graag gefotografeerd worden met een glimmende nieuwe waterpomp en daarna wandelen ze weg en laten het aan de lokale gemeenschappen over om fondsen te werven om deze watersystemen te onderhouden en ervoor te zorgen dat ze gerepareerd worden. En als dat niet gebeurt? Uit onderzoek blijkt dat op ieder willekeurig moment één op de drie handpompen in de Sub-Sahara kapot is.’
Lees ook: Waterprobleem geen ver-van-mijn-bed-show: ‘Migratiecrisis is gedeeltelijk gevolg van waterschaarste’
Doordat er dagelijks afvalwater het Titicacameer ingepompt wordt, groeien er alsmaar meer schadelijke algen in het meer. Deze algen doden het andere leven in het meer.
Het afval dat in Montenegro, Servië en Bosnië in de Lim rivier wordt gedumpt klontert samen in het artificiële Potpecko meer. Bootjes halen het afval uit het water omdat anders de doorstroming van het water wordt belemmerd en er geen hydroelektriciteit meer wordt geproduceerd.
Potpecko meer
In Hann Bay in de buurt van de Senegalese hoofdstad Dakar stroomt via open kanaaltjes riool- en afvalwater de oceaan in. De vissers leven tussen het afval en het giftige water.
De Cuyahoga River in Akron, Ohio was zo sterk vervuild dat deze in 1969 in brand vloog. Deze brand was voor het Amerikaanse congres de reden om de Clean Water Act in te voeren.
Een rioolbuis komt uit in de Eufraat in Irak.
De Pisang Batu rivier in de buitenwijken van Jakarta kwam in 2019 in het nieuws omdat over een oppervlakte van anderhalve kilometer geen water meer te zien was. Zo ernstig was de vervuiling. Sinds die tijd hebben verschillende schoonmaakacties ervoor gezorgd dat de grootste troep is verdwenen, maar het water zelf blijft zwart en verspreidt een sterke geur.
De River Tame bij het Britse stadje Denton kende de ernstigste vervuiling met microplastics, bleek uit een onderzoek van de University of Manchester uit 2018.
Eén van de beloftes van de Olympische Spelen in Rio de Janeiro in 2016 was het opruimen van Guanabara Bay. Ondertussen is de vervuiling juist erger dan ooit.
Citarum rivier in Bandung, Indonesië, is één van de meest vervuilde rivieren in de wereld.
Baikal meer blijft één van de schoonste meren in de wereld, maar ook daar begint de vervuiling toe te slaan.
Een giftig meer in de buurt van de Turkse stad Yatagan. Een elektriciteitscentrale loost zware metalen zoals selenium, cadmium, borium, nikkel, koper en zink in het water. Al die stoffen komen via het grondwater in landbouwgrond terecht.
Afvoersystemen in Mexico City zijn ernstig vervuild met afval en rioolwater van lokale gemeenschappen.
Een jongetje speelt in het ernstig vervuilde water van een kanaaltje in Dhaka, Bangladesh. Een waterzuiveringsinstallatie in de buurt is verantwoordelijk voor de vervuiling.
In 2004 en 2005 zorgde een olielek bij Shell voor een enorme vervuiling in twee Nigeriaanse dorpjes: Goi en Oruma. Ondertussen is de vervuiling nog altijd niet weggewerkt.
De Salton Sea in Californië droogt alsmaar meer op en wordt steeds zouter waardoor het leven in het meer langzamerhand onmogelijk wordt.
In de Siak rivier in Indonesië drijft zoveel plastic dat het water amper nog zichtbaar is.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier