Van een kerk waarvan alleen de toren nog boven het meer uitsteekt tot een Portugees dorpje waarvan de geschiedenis teruggaat tot de eerste eeuw voor Christus: kerken, tempels, gevangenissen en hele dorpjes die bijna volledig verdwenen zijn onder water.
Alassa in Cyprus: De inwoners van het Cypriotische stadje Alassa moesten in 1980 huis en haard verlaten en verhuizen naar een hoger gelegen, nieuwe versie van het stadje. De verlaten kerk St. Nicholaas die nog boven het water uitsteekt is nu een toeristische bezienswaardigheid.
Alassa
Geamana in Roemenië: Dit stadje in Transsylvanië was tot de jaren zeventig van de vorige eeuw nog de woonplaats van zo’n 400 families, maar het verdween onder water omdat de Roemeense regering er een kunstmatig meer liet aanleggen om chemisch afval uit de nabijgelegen kopermijn in weg te laten vloeien. Alleen het dak van de kerk steekt nu nog boven de giftige drab uit.
Geamana
St. Ivan Rilski kerk in Zapalnya, Bulgarije: Toen de communistische regering zo’n 50 jaar geleden een meer aan liet leggen, moesten de inwoners van het dorpje Zapalnya noodgedwongen verhuizen. Van het stadje is nu alleen nog de ruïne van de St. Ivan Rilski kerk te zien.
St. Ivan Rilski kerk
Jal Mahal bij Jaipur in India: Maharadja Jai Singh II liet dit plezierpaleis in 1734 middenin het kunstmatige Man Sagameer bouwen voor de jacht. Het is dus geen paleis dat in het water is verdwenen, maar met opzet zo gebouwd werd.
Jal Mahal
St. Nicholaas klooster in Kalyazin, Rusland: De klokketoren gebouwd in 1796 maakte ooit deel uit van St. Nicholaas klooster. Maar zowel het klooster als enkele andere middeleeuwse gebouwen kwamen op de bodem van het Uglich Reservoir te liggen toen Stalin in 1939 een dam liet aanleggen. Alleen de 75 meter hoge toren steekt nog boven de oppervlakte uit.
St. Nicholaas klooster
Krokhino in Rusland: De Geboortekerk werd aan het einde van de 18e eeuw gebouwd aan de oever van het Beloye meer. Door de aanleg van de Wolga-Baltische waterweg steeg het water in het meer en kwamen oude dorpjes, inclusief deze kerk, onder water te staan.
Krokhino
Krokhino in 1909
Sint Nikolaas kerk in het Mavrovomeer, Macedonië: De Nikolaas kerk stond er zo’n 150 jaar omringd door schitterende natuur voordat het in 1957 in een meer verdween dat werd aangelegd om elektriciteit te produceren. Wanneer het water in het meer laag staat kan je door de modder naar de kerk wandelen. Op andere momenten komt enkel het dak boven het water uit.
Sint Nikolaas kerk in het Mavrovomeer
Mediano in Spanje: Het Spaanse dorpje Mediano werd in 1974 opgeslokt door het water van een van de grootste waterbekkens in het land. De 16e-eeuwse kerktoren is de enige overgebleven getuige van het verder verdwenen dorpje.
Mediano
Lago di Resia (Rechensee) in Zuid-Tirol, Italië: De kerktoren is de enige herinnering aan het stadje Graun dat door de aanleg van een dam zo’n 60 jaar geleden in een stuwmeer verdween.
Lago di Resia
Rummu gevangenis in Estland: in de tijd dat Estland deel uitmaakte van de Sovjet-Unie was dit een gevreesde gevangenis waar de gevangenen gedwongen moesten werken in een kalksteengroeve. Toen de Sovjet-Unie aan het einde van de jaren tachtig van de vorige eeuw uiteenviel, liep de groeve en de gevangenis onderwater en ontstond er een meer.
Rummu
Samkar bij het Inle meer in Myanmar: Aan de rand van het Samkar meer, dat via een kreek verbonden is met het Inle meer, ligt dit tempelxomplex dat in de winter gedeeltelijk onderwater komt te staan.
Samkar
Shettihalli kerk in Karnataka, India: Deze gotische kerk werd in 1860 gebouwd in opdracht van Franse missionarissen, maar na de aanleg van de Hemavati dam verlaten. Nu is het een geliefde toeristische attractie.
Shettihalli kerk
San Roma de Sau bij Vilanova de Sau, Spanje: Ook het duizend jaar oude dorpje Sant Roma in Catalonië overleefde de moderne ontwikkelingen niet. In 1960 moesten de inwoners vertrekken omdat het Pantà de Sau stuwmeer aangelegd werd. Alleen de kerktoren torent nog trots boven het water uit.
San Roma de Sau
Vilarinho da Furna in Portugal: de geschiedenis van dit dorpje gaat zo’n 2.000 jaar terug in de tijd, maar in 1972 kwam er abrupt een einde aan. De bouw van een dam zorgde ervoor dat het historische dorpje verdween in het water. Tijdens droge periodes komen er nog wat resten boven het water tevoorschijn.
Vilarinho da Furna
Wat Wang Wiwekaram
Wat Wang Wiwekaram
Fabbriche di Careggine in Italië: Toen in 1947 werd besloten tot de aanleg van een dam in de Edron rivier in de Toscaanse provincie Luca liep het dorpje Fabbriche di Careggine langzaam onder water. Het dorpje werd in dertiende eeuw gesticht door een groep ijzersmeden uit Brescia. Het groeide uit tot een belangrijke ijzerertsleverancier.
Fabbriche di Careggine: In 1947 woonden er nog 146 mensen verspreid over 31 huizen. Verder was er een Romaanse kerk, een klokkentoren, kerkhof en een boogbrug. In dat moment is het dorpje sindsdien blijven steken. Wanneer het water laag staat, piept nu nog alleen een deel van de kerk en klokkentoren boven het Vagli meer uit.
Fabbriche di Careggine
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier