Globetrotter Roos Vogelzang: “Als kind droomde ik er al van voet te zetten op alle Olympische continenten”
Toen Roos Vogelzang (30) acht jaar oud was, vond ze de mensen die uit de hele wereld bij elkaar kwamen voor de Olymische Spelen zo fantastisch dat ze er sindsdien van droomt om zelf voet te zetten op alle Olympische continenten. Ondertussen is Oceanië het enige continent waar ze nog niet is geweest.
De Nederlandse Roos Vogelzang ( 30 jaar) werkt als onderzoeker en adviseur genetica voor onderzoeksinstituut Topigs Norsvin. Ze reist hoofdzakelijk in haar vrije tijd, meestal alleen, soms met z’n tweeën en af en toe in een groep. Ze deed een stage in Brazilië en reisde verder onder andere al naar Cambodja, Thailand, de Verenigde Staten, Kenia, Tanzania en Costa Rica. We vroegen haar naar haar reiservaringen.
Waarom reis je zo graag?
Roos Vogelzang: Ik geniet ervan om me even onder te dompelen in een andere cultuur, om lokale mensen te ontmoeten en smaken uit te proberen. De grootsheid van de natuur en de warmte van de zon spelen hierbij natuurlijk ook een grote rol.
Ging je ook al veel op reis met je ouders?
Met ons gezin gingen we vroeger altijd een paar weken kamperen, meestal ergens in West- Europa. Mijn passie voor reizen zit er echter al van kleins af aan in. Ik denk dat ik een jaar of acht was toen ik geïnspireerd werd door het logo van de Olympische Spelen. Niet het sportevenement zelf, maar het feit dat mensen vanuit verschillende continenten bij elkaar kwamen vond ik fantastisch. Vanaf dat moment was het mijn droom om ooit voet te zetten op alle Olympische continenten.
Wanneer en waarheen ging je voor het eerst alleen op reis?
Mijn eerste reis alleen was na mijn stage in Brazilië. Er was op dat moment niemand die met me mee kon of wilde gaan. Ik vond het erg spannend om alleen te gaan reizen, maar ik was vastberaden om niet na mijn stage weer terug te vliegen zonder iets van het land te zien. Na een fantastische stageperiode, een week vakantie met mijn ouders en daarna nog een paar dagen met Braziliaanse vrienden was het dan zover. Gewapend met het boek “Hoe reis ik solo” dat ik van vriendinnen kreeg begon mijn avontuur: vier weken in mijn eentje dwars door Brazilië. Al op mijn eerste bestemming kwam ik erachter dat er velen samen met mij “alleen” op reis waren en ik heb me gedurende de hele reis dan ook nooit echt alleen gevoeld.
In welke landen ben je ondertussen al geweest en waar gaat de volgende reis naartoe?
Buiten Europa ben ik sinds Brazilië in Cambodja, Thailand, Verenigde Staten, Kenia, Tanzania, Colombia, Zuid Afrika, Ecuador, Galapagos eilanden, Nicaragua, Guatemala, Honduras, El Salvador, Costa Rica, Namibië, Botswana, Zimbabwe, Zambia, Chili en Argentinië geweest. De volgende verre reis gaat waarschijnlijk naar Myanmar en/of Laos komend najaar.
Waar zou je graag nog naartoe gaan en zijn er plaatsen waar je niet heen zou willen reizen?
Op dit moment spreken vooral de niet-westerse landen me aan. Oceanië is het enige continent dat nog ontbreekt in het uit laten komen van mijn kinderdroom. Hoewel Nieuw-Zeeland en Australië mij fantastisch mooie landen lijken, denk ik niet dat ik ze binnenkort zal gaan bezoeken. Als ik voet op Oceanië wil zetten dan komen bijvoorbeeld Fiji en de Filipijnen mogelijk in aanmerking.
Zuid-Amerika heeft wel een speciaal plekje in mijn hart, dus alle landen daar zou ik nog wel willen bezoeken, maar ook bijvoorbeeld minder voor de hand liggende bestemmingen zoals Iran, Japan en Marokko staan hoog op de bucket list. De écht heel toeristische bestemmingen sla ik liever over.
Over welke bestemming ben je heel enthousiast en wat viel tegen?
Cambodja en Colombia zijn veruit mijn favoriete bestemmingen, vooral vanwege de vriendelijke mensen die ik daar ontmoet heb. Thailand zou ik niemand aanraden en achteraf zou ik wel willen dat ik de apartheid in Zuid-Afrika niet van zo dicht bij had hoeven meemaken.
Heb je bepaalde reisgidsen, apps of websites die je graag gebruikt?
Vooral tijdens mijn eerste reizen heb ik veel gebruik gemaakt van de Lonely Planet. Nu bijna overal onbeperkt wifi signaal beschikbaar is, is de Lonely Planet voor mij bijna overbodig geworden. Vaak zoek ik via hostelworld.com een of twee adressen van leuk lijkende hostels waar ik dan op de bonnefooi naar toe reis. De Lonely Planet blijft natuurlijk wel leuk om je tijdens de reis alvast een beetje te oriënteren op wat er allemaal te doen is op de volgende bestemming en in de omgeving.
Je hebt zowel alleen, met z’n tweeën als in een groep gereisd. Wat doe je het liefste en waarom?
Dat is een hele moeilijke vraag. Alleen op reis gaan is fantastisch en de meest avontuurlijke manier van reizen, omdat je veel vrijer bent en meer open staat voor nieuwe ontmoetingen en spontane plannen. Ook ben je zelf makkelijker benaderbaar als je alleen bent. Wanneer je bijvoorbeeld alleen in de bus zit, wordt de plek naast je regelmatig opgevuld door een onbekende die nieuwsgierig is naar jou en waarom je zijn of haar land komt bezoeken.
Met zijn tweeën, mits je een goed reismaatje hebt met dezelfde interesses en vooral hetzelfde reistempo, is in zekere zin comfortabeler. Je hoeft niet elke keer weer “op zoek” naar nieuwe vrienden en je hebt altijd iemand om op terug te vallen. Toch is het dan ook wel erg makkelijk om met zijn tweeën te blijven en heb je veel minder spontane ontmoetingen met andere reizigers en locals.
Een groepsreis is volgens mij de meest comfortabele manier van reizen. Ik deed een kampeertrip in Afrika en het enige waar ik voor hoefde te zorgen was dat mijn tent en tas ’s ochtends op tijd ingepakt waren en in de truck lagen. Steeds als je aankwam op een nieuwe bestemming had je een groep “vrienden” om te genieten van de omgeving en de drankjes in de bar of bij het zwembad. Het was voor mij heel bijzonder om te ervaren hoe je binnen een week super close kan worden met een groep vreemden. Toch miste ik op deze reis het avontuur. Waar ik normaal veel lokaal eet en lokale mensen ontmoet was dat op deze reis bijna niet mogelijk.
Hoe red je je in een land waarvan je de taal niet spreekt en de inwoners geen Engels/Frans spreken?
Ik heb het geluk gehad dat er tijdens mijn stage in Brazilië een paar meisjes waren die geen Engels spraken maar wel graag met mij wilden communiceren. Binnen twee weken maakten we al grapjes samen en een paar weken later waren zij mijn “tolk”, die me in eenvoudig Portugees uitlegden waar het gesprek over ging. Hier heb ik snel geleerd dat de enige voorwaarde om met mensen te kunnen communiceren is dat je allebei met elkaar wil praten. Dan is taal minder van belang en kom je met gebaren en gezichtsuitdrukkingen een heel eind en is het zelfs mogelijk om binnen een paar maanden de basis van een vreemde taal te leren.
Door mijn Portugese basiskennis, heb ik binnen een paar weken Spaans kunnen leren toen ik in Nicaragua woonde, dus in de meeste landen kan ik me inmiddels erg goed verstaanbaar maken.
Wat is het mooiste hotel/hostel/camping waar je verbleef?
De mooiste plekken waar ik overnacht heb waren geen hotels, hostels of officiële campings, maar midden in de natuur. In een hangmat in de jungle in de Amazone, in een tentje op een slapende vulkaan met uitzicht op een andere vulkaan die ieder kwartier uitbarstte, met mijn eigen VW T3 camperbusje onder een brug aan een prachtige rivier in Kroatië, en zo kan ik nog wel even door gaan.
Wat zou volgens jou het achtste wereldwonder moeten zijn?
Heel cliché, maar dan ga ik voor de tempels van Angkor Wat in Cambodja. Bayon was de tempel die het meeste indruk op mij maakte.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier