De katharen

De katharen: christenen uit de 12e en 13e eeuw die zich, door geheelonthouding en antimaterialisme, resoluut verzetten tegen de kerk. Zij werden in de Languedoc, gesteund door een deel van de adel. Die zag in de rebellie een middel om de dominante kerkleiders een hak te zetten. De paus sloeg hard terug met een kruistocht.

Ridders die de reis naar het Jeruzalem niet zagen zitten, konden met een 40-daagse kruistocht, de quarantaine, een aflaat verdienen. Ze lieten het dan ook vooruitgaan: ze roeiden in Béziers meteen de hele bevolking uit. Veel dorpen en steden gaven zich daarna spontaan over. Het onneembare Carcassonne hield het twee weken vol, op 15 augustus 1209 was de watervoorraad op en moest de stad zich overgeven.

Veel burchten boden de katharen onderdak en bescherming aan. Het zijn die burchten, in de Montagne Noire en de Corbières, die nu omschreven worden als katharenkastelen. Pas in 1321 zou de Inquisitie, die de strijd van de kruisvaarders overnam, de laatste kathaar verbranden.

Het kathaarse gedachtegoed werd recentelijk opnieuw populair in new-age-kringen. Ook de toeristische diensten spelen in op de geschiedenis: in Catha-rama bijvoorbeeld, een audiovisuele presentatie die het verhaal in 30 minuten samenvat. Of in het kwaliteitslabel Pays Cathare, dat tien jaar geleden in het leven geroepen werd om zowel het gastronomische patrimonium als andere authentieke producten en diensten uit de regio te onderscheiden.