Aan tafel


In Peking kun je voor nog geen 5 euro heerlijk tafelen. Je moet wel de weg vinden in deze wereldstad van bijna twintig miljoen inwoners, waar het Engels al even schaars is als onze paling in ’t groen.

Een wijze les voor al wie in de Chinese hoofdstad op ontdekking wil: heb je een adresje, met een al dan niet verwesterde naam, vraag dan aan de hotelreceptie of iemand die Chinees praat en schrijft, om naam en adres op een briefje te schrijven voor de taxichauffeur. Maar dan nog kan je voor verrassingen komen te staan.

Naast het Regent Hotel ligt Lei Garden, het beste dimsumrestaurant in Peking. Het povere Engels van het personeel wordt gecompenseerd door een tweetalig menu voor buitenlanders. Vooral de zeevruchten ogen indrukwekkend en er is een apart, eveneens tweetalig inlegvel, volledig gewijd aan dimsum, met 35 specialiteiten, waarvan de meeste nog geen 2 euro kosten. Acht à tien van deze gerechtjes zijn ruim genoeg voor twee volwassenen. Alles smaakt hier even lekker.

Vreemd zoet

Chinezen hebben een bijzondere relatie met zoetigheden. Ze blinken er niet in uit. En als ze hun creativiteit botvieren, kan dat westerlingen zelden bekoren. Zo serveren veel restaurants, waaronder het Bellagio, bij wijze van ijsdessert of sorbet, een berg fijngestampt ijs met bijvoorbeeld moes van bruine bonen erdoor, het geheel overgoten met suikersiroop. Dit is een typisch nagerecht in diverse Aziatische landen en is vooral populair in Taiwanese restaurants.

Tot deze groep behoren ook de vier Bellagiovestigingen. Bellagio staat bekend om zijn desserts, maar serveert ook vis-, groente- en vleesgerechten, waaronder het verrassende gongbaojiding, een uit Szechuan afkomstige bereiding waarin het vlees (of de vis) wordt overdekt met een indrukwekkende hoeveelheid gedroogde pepers (zonder de zaadjes) en aardnoten. Een pittige lekkernij.

Straffe dames

De gekruide keuken van Szechuan is ruim vertegenwoordigd in Peking in een aantal gespecialiseerde restaurants. De meest ’toegankelijke’ voor westerlingen zijn die van de keten South Beauty, te herkennen aan het reclamebord op straat.

In Dazhaimen Great Theater, een keten van typisch Chinese eetgelegenheden die zijn ingericht als theaterzalen, kan je je te goed doen aan de zogeheten ‘keizerlijke keuken’, geïnspireerd op gerechten die vroeger aan het hof werden geserveerd. Tijdens het diner kan je genieten van een kruising tussen opera, circus en kungfu.

Ding Ding Xiang is een keten die ook bekendstaat onder de westerse naam Hot Pot Paradise en telt zes vestigingen in Peking. De eigenaresse bedacht de unieke Ding Ding Xiang Golden Sauce, die wel 150 ingrediënten bevat en waarvan het recept angstvallig geheim wordt gehouden.

Afgezien van enkele exclusieve ingrediënten, zoals verse zeeoorschelpen, zijn de prijzen erg bescheiden. De vlees- en groenteschotels bijvoorbeeld, kosten slechts 2 tot 5 euro. En voor dat geld krijg je prachtig gemarmerde lappen rund- en lamsvlees.

Imitatiekip en krokante Pekingeend

Als restaurants alleen op hun kaart zouden worden beoordeeld, zou Pure Lotus Vegetarian Restaurant ongetwijfeld als winnaar uit de bus komen. De gerechten zijn gebundeld in een hardkartonnen boek van 25 bij 40 centimeter, geïllustreerd met schitterende foto’s. De twee vestigingen worden gerund door monniken.

Er worden evenwichtige gerechten geserveerd, zoals paddenstoelen met ginkgonoten, sushi en misosoep met tofoe. Maar ronduit indrukwekkend zijn de perfecte imitaties van kip (geserveerd als stoofschotel), biefstuk en Pekingeend. In dit laatste geval is zelfs het vel perfect nagemaakt. Elk gerecht wordt desgewenst geserveerd met een smakelijke bloementhee.

Levende legende

Een bezoek aan Peking is niet compleet zonder een maaltijd bij Da Dong, een levende legende, die als de beste restauranthouder van de stad wordt beschouwd. Hij bezit twee eethuizen die beide tot de top behoren. Kies bij voorkeur het jongste van de twee, in het Nangxincang International Plaza.

Bij binnenkomst stuit je meteen op de keuken met de ovens. Achter een ruit zijn zes koks, keurig in een rij, druk in de weer. Zij vormen de laatste schakel in een keten van twintig stappen die nodig zijn voor de bereiding van authentieke Pekingeend. De eend wordt anderhalf uur gebraden in de indirecte hitte van houtskool van fruitbomen. Het resultaat is hemels.

Bron: Weekend Knack

Foto: Belga

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content