Venezuela

Van de Orinoco tot de Andes, van de Caribische kust tot de tafelbergen van de Gran Sabana en de eindeloze graslanden van Los Llanos: Venezuela heeft vele gezichten. Toch wordt het land van Chavez relatief weinig bezocht. Hoog tijd voor een verkenning.

Het meest unieke landschap van Venezuela vind je in het Nationaal Park Canaima met zijn legendarische tepuis, ontoegankelijke tafelbergen met loodrechte wanden. Van een van die zonderlinge bergen valt het water bijna een kilometer naar beneden. Geen waterval ter wereld is hoger.

Vanuit vogelperspectief, of na een lange tocht over de rivier vanuit Canaima: dat zijn de enige opties om het natuurfenomeen te zien. Een halve eeuw na hun ontdekking blijven de Angel Falls niet alleen de hoogste, maar ook van de meest afgelegen watervallen ter wereld. Een lange witte wolk, een bruidssluier van witschuimend water, waaiert uit langs het klif.

Verder naar het noorden ligt het grootste stuwmeer van het land, bezaaid met tientallen eilandjes. Uiteindelijk verschijnt de machtige Orinoco rivier aan de horizon.

Vader des vaderlands

Op een heuvel aan het smalste stuk van de machtige Orinoco rivier, nog steeds bijna een kilometer breed, ligt Ciudad BolĆ­var. In de oude stad, kasseistraatjes kronkelend op een heuvel, bleef de koloniale architectuur verrassend goed bewaard. Een provincienest uit de achttiende eeuw, met een Spaanse kathedraal, statige residenties en pastelkleurige huizen. Maar ook met dichtgespijkerde ramen en ruĆÆnes in de steigers.

De stad is een baken in de Venezolaanse geschiedenis. In 1817 trok Simon BolĆ­var, vader des vaderlands, zich hier terug ter voorbereiding van zijn finaal offensief. Santo Tomas de la Guayana de Angostura werd de hoofdstad van een nog te bevrijden land. Twee jaar later riep het Angostura Congres de republiek Gran Colombia (Venezuela, Colombia en Ecuador) uit.

Diep in de delta

Wanneer je de Orinoco stroomafwaarts volgt tot Tucupita, het laatste stadje voor het moeras, zie je hoe de rivier zich vertakt in ontelbare kanalen en moerassen, een delta die zich uitstrekt over een gebied groter dan Belgiƫ. Verderop is niets meer te koop, behalve enkele handgeweven manden en hangmatten van kokospalm. Vanaf nu eisen papegaaien, toekans en ander exotisch gevogelte alle aandacht op.

De Warao, de oorspronkelijke bewoners van de delta, trekken al een eeuwigheid door de delta. Steeds vaker vestigen ze zich ergens permanent in open paalwoningen met enkele golfplaten en een schotelantenne op het dak als toegeving aan de moderniteit.

De uitgestrekte jungle is de speeltuin en voorraadkast van de Warao. Van kokosvezels knutselt hij een muts, afgehakte lianen druppelen lekker smakend water, de bast van een vrucht blijkt een biologisch afbreekbare beker. Razendsnel hakt hij een palmito en pelt de boom, tot alleen het lekkere palmhart overblijft. Maar voor de Warao is de belangrijkste palmboom de moriche, de levensboom waarvan alle onderdelen gebruikt worden.

Cowboys op de prairie

Stroomopwaarts van de delta liggen Los Llanos, de ‘vlaktes’, die zich uitstrekken over een derde van Venezuela. Dit drassige grasland, doorsneden door talloze bijrivieren van de Orinoco, is zo mogelijk nog heter dan de delta.

Kaaimannen en capibaras, reuzenhamsters van zo’n zestig kilo, zijn alomtegenwoordig. Voor vogelaars die hier gemakkelijk honderd soorten per dag spotten, lijkt dit het paradijs.

Het contrast tussen deze vlaktes en de Andes kan niet groter zijn. Van zeeniveau naar 3000 meter, van 30 graden ’s nachts naar 6 graden, van het zompige polderlandschap naar het hooggebergte met zijn pieken tot 5000 meter. Ver van de Panamericana, op verlaten wegen met als enige tegenligger sporadisch een oldtimerpick-up, openbaart de mysterieuze kracht van de Andes zich.

Merida is de provinciehoofdstad en studentenbastion. Na de relatieve ontberingen van het laagland voelt de ontspannen sfeer en het koele klimaat als een verademing aan. Vanzelfsprekend heeft de historische stad zijn koloniale kathedraal en zijn Plaza Bolƭvar, maar het meest tot de verbeelding sprekende bouwwerk is de telefƩrico, de langste kabelbaan ter wereld.

Van het station van Barinitas op 1577 meter klim je via drie tussenstations naar de 4765 meter hoge top van Pico Espejo, met een schitterend panorama op de omliggende vijfduizenders. In deze adrenalinehoofdstad valt genoeg te beleven, van para-gliding tot canyoning, van rafting tot meerdaagse trekkings.

Daarna is het heerlijk uitrusten aan de Caribische kust: het zand, de palmen en de warme golven.

Bron: Weekend Knack

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content