Yves De Moor gaat op zoek naar de oorsprong van koffie (1)

Yves De Moor schrijft zijn eerste brief vanuit Afrika aan koffievriendin Barbara.

Yves De Moor heeft een passie voor koffie en opent binnenkort een eerste kruidenierszaak ‘Moor and Moor’ in Gent. Een van de producten die hier verkocht zullen worden is koffie. Yves gaat op zoek naar de basis van het zwarte goud: de koffieboon. Hij onderneemt een reis doorheen Ethiopië, Burundi en Rwanda.

Als een soort van ontdekkingsreiziger gaat hij op zoek naar de oorsprong van koffie. Tijdens zijn ‘queeste’ schrijft hij brieven aan zijn koffievriendin Barbara. Heel toevallig hebben zij elkaar ontmoet en delen dezelfde passie voor koffie. Yves schrijft zijn indrukken neer in de vorm van een brief aan Barbara.

Lees hier zijn eerste brief:

Addis Abeba,

Vrijdag 14 november 2014

Liefste Barbara,

Een cultuurshock? Natuurlijk! Een pak indrukken die leiden tot verwondering, dat is Ethiopië voor mij. De zuivere lucht geeft me in ieder geval al brandstof om te groeien, te denken en te doen.

Maar de koffie die ik in het hotel dronk viel me tegen. Het was er eentje van het verschraalde type, dat je in de gemiddelde parochiezaal krijgt op een zondags eetfestijn.

Ik ben verwonderd, en zelfs teleurgesteld, dat ik in het geboorteland van de koffie dit moet proeven. Maar koffie is de hoofdreden van mijn reis. Dus ik ga op zoek naar de goeie.

Want, beeld je even in, je wordt wakker en er is geen koffie. Ik bedoel niet: ‘er is geen koffie in huis.’ Neen, er is gewoon geen koffie. Koffie bestaat niet.

Kan je dat? Kan je je inbeelden dat het zwarte goud of ‘ne pot kaffe’ er nooit is geweest?

Volgens mij moeten we de geschiedenis herschrijven zonder de aanwezigheid van de koffieboon. Denk maar aan alle momenten die mensen samenbrengen: een ontbijt op bed, een meeting, koffieklets met vrienden en vrienden, discussiëren over cultuur, politiek of de buren. Of een nachtje doorwerken aan je eerste grote werkstuk, met liters zwarte koffie naast je, en ‘veri italiani’ begluren op Piazza Navona, met een cappuccino op je bistrot-tafeltje.

Niks snelle espresso. Verdomme! Zelfs geen vermaarde Irish Coffee op de Vlasmarkt tijdens de Gentse Feesten meer.

Ik krijg het er helemaal koud van! Mijn haren komen recht alleen al bij het idee dat ‘product’ te moeten bannen uit mijn leven, uit mijn levensstijl.

‘Product’. We communiceren vaak oneerbiedig over eten en drinken dat met liefde wordt geplant, gekoesterd, verbouwd en gemaakt, om uiteindelijk een zintuigprikkelend moment te veroorzaken bij zijn ontvanger.

Ik ben kwaad, Barbara, heel kwaad, als ik reclameboodschappen van multinationals zie. Of als ik zie hoe nonchalant we omgaan met ons “dagelijks brood”, onze groenten en ons fruit, of hoe de vleesindustrie werkt. Ik wil niet de “vroeger was het allemaal beter”-toer opgaan, maar zijn we het toch niet aan het verkloten? Ik wil gewoon thee kunnen kopen zonder onuitspreekbare smaakaroma’s of glucose. Ik wil geen broodverbeteraars (wat zijn dat trouwens?) in mijn dagelijks brood. Weet je nog toen we als kind een appel of peer plukten? Die controle, die zekerheid van direct contact met de oorsprong, die wil ik voelen.

Ik wil een winkel openen waarvan ik van alle eet- en drankwaren weet waar ze vandaan komen. En waarvan iedereen dat mag weten. Over je koffie, daar kan ik een verhaal over vertellen. Dus schrijf ik jou over koffie. Jij houdt er evenveel van als ik. Onze urenlange gesprekken worden gebonden door een melange van verhalen uit onze levens en vragen over onze toekomst. En die gesprekken zijn overgoten met koffie.

Barbara, ik wil een lange reis maken. En moeilijke, maar boeiende tocht. Een queeste naar de oorsprong en habitat van koffie.

Ik start in Addis Abeba, Ethiopië. In Yirgacheffe en Harar ligt de bakermat van koffie. Nog altijd vind je daar de beste koffiebonen in de Sidamo-regio en de Omovallei. In november en december oogsten en drogen ze. Ik ben hier dus voor de bonen verscheept worden over de hele wereld.

Daarna doorkuis ik Rwanda, langs de koffieplantages die voor het land zo belangrijk zijn. Koffie is er één van de belangrijkste exportproducten en de bron van inkomsten voor heel wat boeren.

Het liefst van al wil ik een samenwerking opzetten met een aantal van hen en hun bonen rechtstreeks importeren naar België. Ik ben hoopvol, want na amper twee dagen in Ethiopië vond ik al een aantal gelijkgestemden. Dus denk ik dat we het beter kunnen aanpakken, voor de boer én voor de consument.

Dan kan ik de levensloop van de koffie vertellen, over waar die gezaaid en geoogst wordt en hoe ze verscheept is. En hoe we de koffiebonen in Gent branden, helemaal naar jouw smaak.

Ik wil dat je mijn reis proeft op je tong. Ik zal je regelmatig schrijven over de plaatsen die ik bezoek en proef. En ik probeer je ook op weg te zetten om mijn ervaring ook in België te proeven. Daarom moet je nu naar koffiebar Gustaf in Gent. Ik hoop dat Rob van Caffenation er Ethiopische Yirgacheffe geleverd heeft. Ik bezoek de komende dagen plantages daar. Met een espresso van die bonen ben je dichter bij mij.

You will have coffee, but it will be coffee like you never had coffee before!

Ik houd je heel snel op de hoogte,

Een kus en een Afrikaanse knuffel,

je budd…Yves