Gisteren waren we vooral in de ban van de dikke smakkerd die Nicole Kidman uitdeelde aan haar collega en vriendin Naomi Watts, vandaag ontdekken we dat de actrice een carrière als motivational coach heeft misgelopen. Haar volledige speech op de Crystal + Lucy Awards over waarom we ons als vrouwen nooit moeten excuseren als we ergens voluit voor willen gaan, vind je hier terug.
Nicole Kidman was als jonge vrouw zelf haar grootste vijand, zo gaf ze toe in haar speech op de Chrystal + Lucy Awards. Waarom geen enkele andere vrouw dat zichzelf moet aandoen, lees je in haar krachtige speech.
“Ik was bang van mijn eigen kracht, bang dat ik mensen zou intimideren. Maar het is zo’n verschrikkelijke zonde om minder te willen zijn dan je eigenlijk bent. En het is moeilijk de wereld er ook nog eens bij te nemen als je al continu in gevecht bent met jezelf. Ik heb me daardoor gevochten… en blijf nog steeds vechten.”
De zaken waar ik spijt van heb in mijn leven, hebben allemaal te maken met beslissingen die ik maakte op basis van angst. Niet uit angst voor mijn eigen zwakte, maar voor mijn eigen kracht.
Daarna vertelde Kidman hoe ze op haar veertiende een filmrol weigerde omdat er in ze een meisje zou moeten kussen met een douchekapje op, waarna Naomi Watts haar lippen kwam tuiten. “De beslissing om werk dat me bedreigde te weigeren, was het begin van een lang leerproces over de verwachtingen van de filmindustrie en om mijn kracht als vrouw te eren.”
“Vrouwen zijn te vatbaar voor de stem in ons hoofd die ons zegt dat we geaccepteerd willen worden. Mannen zeggen: ‘Ik wil dit’, en ze starten simpelweg met hun plan. Vrouwen zeggen: ‘Wil ik dit wel? Wil ik dit niet? Verdien ik dit? Kan ik het krijgen?’ Door zo te kijken naar beslissingen, negeren vrouwen hun zelfvertrouwen en keren ze al te vaak terug naar iets wat veilig en acceptabel is. Ik heb niet van veel dingen spijt. Ik probeer niet op die manier te leven, maar de zaken waar ik wel spijt van heb, hebben allemaal te maken met beslissingen die ik maakte op basis van angst. Niet uit angst voor mijn eigen zwakte, maar voor mijn eigen kracht.
Laten we dus risico’s nemen. Laten we onze stem gebruiken, het vuur in ons eren en onze angsten negeren.
Ik sta hier vandaag en weet dat ergens een meisje van dertien of veertien jaar oud deze woorden zal horen. Laten we vandaag beloven dat we er zullen zijn voor dat meisje, haar zullen steunen: artistiek, emotioneel en financieel. Laten we kansen voor haar creëren en haar tonen dat ze sterk, slim en getalenteerd is. Dat ze een gelijk loon verdient. Laat ons haar bewijzen dat ze voluit kan gaan zonder schaamte.
Want mijn vrienden: falen is geen schande, maar lafheid is dat wel. Laten we dus risico’s nemen. Laten we onze stem gebruiken, het vuur in ons eren en onze angsten negeren. Laten we onze schouders rechten en ons daar nooit of te nimmer voor verontschuldigen.”
(EK)
