In Parijs is het mannenmodeseizoen afgesloten. De winter van 2021 verwelkomt een klassiekere man die geen schrik heeft van wat glans. Enige danservaring? Nog beter.
In Milaan werd geen groot nieuws geschreven. De retour van Gucci, afsluiter van de Italiaanse modeweek, leverde het bewijs dat de mannenmode weer ernstig wordt genomen. Alessandro Michele, de artistiek directeur van de cashkoe van luxegroep Kering, opteerde dit jaar opnieuw voor een mannenshow in plaats van een gemengde. Die toewijding loont: het defilé van Gucci gaf de week van Milaan wat meer dynamiek. Michele verpakte zijn show als een verjaardagsfeestje voor een vijfjarige. Perfect voor de kleuter die in elke man schuilt.
Is streetwear nu dood, of niet?
Virgil Abloh, het paard van Troje van de streetwear in de luxesector, verkondigde enkele weken geleden dat het gouden tijdperk van hoodies en sneakers voorbij is. Je kunt je afvragen hoe ernstig je zo’n uitspraak moet nemen. Labels als Louis Vuitton, de belangrijkste werkgever van Abloh, hebben er alle baat bij dat consumenten opnieuw verlangen naar soepel leder en zacht kasjmier. Dat is goed voor hun zakencijfer. Bovendien heeft de doorsnee klant van een luxehuis allicht geen nood aan high fashion. Die wilt gewoon een goed pak, een mooie, warme trui en neutrale accessoires – met statuswaarde weliswaar. Maar streetwear is nog lang niet dood. In Milaan opende het Amerikaanse cultlabel Brain Dead net voor de mannenmodeweek een nieuwe winkel, na samenwerkingen met A.P.C. en The North Face.
Dior wijdde zijn vorige mannenshow, pas enkele weken geleden in Miami, aan een collab met Shawn Stussy, de man achter het legendarische skatemerk Stüssy. De straat leeft nog, maar het is wel een feit dat de mannenmode op de catwalks al een paar seizoenen formeler wordt. Die trend zet zich ook door bij richtinggevende, jonge merken als A-Cold-Wall of Sunnei. En Abloh? Die gaat met zijn eigen merk Off-White en de mannencollectie van Louis Vuitton alle richtingen uit. Maar de juiste weg heeft hij nog niet gevonden.
Mannen zonder complexen
In Milaan spelen zowel Dolce e Gabbana als Prada met mannelijke archetypes. Dolce e Gabbana sturen een schapenherder met een écht schaap over de catwalk – en een trui gemaakt van schapenwol van dezelfde kleur – alsook een tuinman met ruikers bloemen. Architect Rem Koolhaas ontwierp voor Prada een typisch Italiaans plein met een boordkartonnen monument van een maarschalk te paard in het midden. Het plein, gebouwd in een hal van Fondazione Prada, wordt bevolkt door gehaaste forenzen in stadsuniform. De show van Jacquemus was gelijkaardig, maar dan zonder decor en met Gigi Hadid en Laetitia Casta.
Maar de nieuwe man in zijn oude uniform is niet van gisteren. De vormen van zijn outfits zijn vloeiender, de materialen glanzender. Ze zijn viriel, maar ook zacht en kwetsbaar. Soms heeft hun look iets vrouwelijks. Zoals bij Loewe, waar over de outfits van de jongens als een soort jurken zijn gedrapeerd. Of bij Balmain, waar Olivier Rousteing een Egyptische fantasie tot leven brengt. Een fantastische show, over the top als gewoonlijk, en vol briljante mode. Al kan je je wel afvragen voor wie die kleren uiteindelijk bedoeld zijn. En toch: shows als die van Balmain waren dit seizoen een troost voor het ontbreken van Versace op de kalender. Donatella showt dit keer haar mannen tijdens de vrouwenweek, tegen de stroom in.
Er zijn, zeker voor een winterseizoen, bijzonder veel mouwloze truitjes: het wordt een winter voor tengere armen. De klassieke man is terug, maar zijn dad body heeft hij achtergelaten in 1997. Eveneens populair: chunky halssnoeren en andere accessoires. Bij merken als Ami Paris, Sacai, Officine Générale en Berluti lopen meisjes mee in quasi identieke vestiaires. Gendergelijkheid zonder complexen.
Vuitton vs Dior vs Berluti
Voor luxemerken als Vuitton en Dior geldt dat the sky meteen ook the limit is.
Bij Vuitton kan die uitspraak letterlijk worden genomen. Virgil Abloh liet de muren van zijn efemere tent in de Tuileries beschilderen met blauwe lucht en wolken, in de stijl van René Magritte. Op de vloer liggen gigantische werktuigen: een metershoge schaar, een niveau en een hamer. Mogelijk is het een verwijzing naar Abloh’s CV: hij is, behalve modeontwerper, zakenman, deejay en kunstenaar ook een gediplomeerd ingenieur en architect.
En Kim Jones? Die kreeg van luxegroep LVMH een nog grotere tent, op Place de la Concorde. Hij vulde ze met gekleurde rook in transparante vitrines. De twee supersterren van LVMH brengen elk hun eigen versie van het pak, herwerkt en herzien volgens de codes van hun respectievelijke huizen.
Abloh houdt zich in: zijn collectie is een stuk braver dan de vorige. Kim Jones laat zich gaan. Dat is ergens logisch: Vuitton is van oorsprong een bagagemerk, terwijl Dior een verleden heeft in de haute couture. Jones heeft bij Dior een eigen atelier, wat zeldzaam is in de mannenmode. Het is evident dat hij gebruikt maakt van het talent van die petites mains.
De zonnekoningen
Kim Jones loenst bij Dior naar de dandyeske extravagantie van de Engelse New Romantics in de jaren tachtig. Maar ook Rick Owens en zelfs Dries Van Noten zijn komende winter behoorlijk glam. Owens fuseerde de stijl van Kansai Yamamoto (Bowie in zijn glorieperiode) met Axl Rose en Hollywood. Van Noten bracht zijn gebruikelijke mix and match, maar dan op acid, met reusachtige stola’s van bont en hoge hakken. Het was zijn beste show in jaren. Owens en Van Noten hebben met elkaar gemeen dat er achter het laagje glansvernis heel draagbare kleren schuilen: slim bekeken.
Macbeth in het circus en Jackie Chan op sneakers
Hoe vestig je de aandacht op je merk als je kleren uiteindelijk heel gewoon zijn? En hoe onderscheid je jezelf van de twintig andere merken die op dezelfde dag hun collecties onthullen?
Spektakel helpt, al was het maar voor Instagram. Een bijzondere locatie, een decor dat je nooit vergeet, een megaster op de front row (tegenwoordig komen de celebrities eerder uit China dan uit Hollywood: bij het sportswearmerk Li-Ning mocht Jackie Chan een ererondje lopen op de catwalk), een legendarische performer (Sister Sledge sloot de 20ste verjaardagsshow van DSquared met We Are Family), of een bijzondere choreografie. Af en toe leken de kleren eerder de kostuums van een theatervoorstelling dan de laatste mode.
Bij Off-White werd de show geopend door Cartier Williams, een tapdanser, achter een half transparant gordijn. Undercover koos het Cirque d’Hiver voor een choreografie die was geïnspireerd door Throne Of Blood, een film van Akira Kurosawa. De finale was beklijvend: de Israëlische danser Tom Weinberger werd neergesabeld door een reeks pijlen die uit de lucht kwamen vallen.
1.0fw20 men’s Off-White™ runway show titled “Tornado Warning” in Paris, France ~ full runway video online ~ link in bio.off____whitehttps://www.instagram.com/off____white3624717492224212959537051237_362471749Instagramhttps://www.instagram.comrich658
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Kate Moss in het donker. Of toch niet.
Voor de eerste show van Vetements sinds het vertrek van ontwerper Demna Gvsalia werden we in een donkere garage gevraagd de lampjes van onze zaktelefoon te gebruiken om de modellen te verlichten. Daar, in het halfduister, zagen we Kate Moss, Naomi Campbell en Angelina Jolie. Of tenminste, zo bleek toen het licht weer aanging, modellen die er heel erg op leken. Of Vetements zonder Demna een lang leven beschoren is? Dat valt nog af te wachten.
De allereerste keer
Lisi Herrebrugh en Rushemy Botter kregen een van de beste spots op de kalender van de Parijse mannenweek voor het catwalkdebuut van Botter, die de meest bijzondere pakken van de mannenweek presenteerde. Een andere debutant, het Japanse merk Doublet, dat in 2018 de LVMH Prize won, toonde zijn gekke kleren in een nagebouwd fastfoodrestaurant. Geen hamburgerketen, maar de Doublet-versie van een Denny’s, de Amerikaanse keten van familierestaurants die ook in Japan heel populair is. Op de soundtrack klonk ‘We Are The World’, terwijl modellen van alle maten en gewichten rondliepen met plateaus met plastic gerechten. Masayuki Ino, de ontwerper van Doublet, is een van dé grote talenten van het moment.
Hoe zat dat ook weer met het milieu?
Er was, een beetje verrassend, weinig aandacht voor duurzaamheid. Misschien is dat goed: wie echt consequent wilt zijn, maakt geen kleren meer, of toch veel minder. Tegelijk is het goed als grote merken de aandacht vestigen op de milieuproblematiek. Als een legendarische ontwerper in metershoge letters de tekst I’M SAYING YES TO RECYCLING over de muren van zijn eigen theater laat projecteren, zoals Giorgio Armani tijdens zijn uitstekende show voor nevenlijn Emporio, kun je daar cynisch over doen, of niet.
Walter Van Beirendonck, een andere oude rot in het vak, trok ten oorlog. Hij bevolkte de finale van zijn show met sandwichmannen die op hun met paillettes geborduurde borden Van Beirendoncks ideeën verkondigden: ‘I hate fashion’, ‘save the planet’ of nog ‘stop buying fast fashion.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
