Ontwerper Bernhard Willhelm blikt terug: ‘Dat ik me expliciet op mijn roots inspireerde, was ongewoon’

© Ronald Stoops

Bernhard Willhelm (46) studeerde af aan de Antwerpse Modeacademie in 1998 en toonde in ’99 zijn eerste vrouwencollectie in Parijs. Zijn eerste mannencollectie volgde een jaar later, waarna hij zijn studio naar Parijs verhuisde en creatief directeur werd van modehuis Cappucci.

Bernhard Willhelm leidde van 2009 tot 2014 ook de modeafdeling van de UniversitƤt fĆ¼r Angewandte Kunst in Wenen en werkte samen met kunstenaars en creatievelingen als choreograaf William Forsythe, fotograaf Nick Knight en Bjƶrk, voor wie hij de outfit op de cover van het album Volta en de kostuums van een wereldtournee creĆ«erde.

‘Ik had nooit gedacht dat ik met mijn tweedejaarscollectie in 1996 de prijs van Knack Weekend zou winnen. Zulke prijzen gaan naar ontwerpers die gewoon mooie kleren maken, dacht ik, terwijl er in mijn collectie Pain, Perfection, Propaganda toch meer aan de hand was.

Ontwerper Bernhard Willhelm blikt terug: 'Dat ik me expliciet op mijn roots inspireerde, was ongewoon'
Ā© RONALD STOOPS

Ik was een kind uit het naoorlogse Duitsland en dan nog uit Ulm in Beieren, een stad die destijds zwaar getroffen was door bombardementen. Bovendien was Antwerpen toen in de ban van extreem-rechts en de opkomst van het Vlaams Blok. GeĆÆnspireerd door al die elementen heb ik een collectie gemaakt rond de Duitse Gretchen die zwaar gehavend uit de Tweede Wereldoorlog kwam, met verwijzingen naar lederhosen, dirndls en die randjes met geborduurde bloemen uit de Duitse folklore, met het Duitse volkslied op de soundtrack.

Dat ik me expliciet op mijn roots inspireerde, was ongewoon voor een Duitse ontwerper. De collectie was een gelaagd en voor interpretatie vatbaar statement, vol humor en ironie, en toch kozen jullie ervoor om mij die prijs te geven. Dat betekende echt iets voor me. Achteraf volgde nog een leuke fotoshoot rond de collectie met fotograaf Ronald Stoops en make-upartiest Inge Grognard.

Voor mezelf was mijn opleiding een tijd van experimenteren en uitzoeken waar ik precies naartoe wilde, maar achteraf bekeken zaten de Belgische mode en de Antwerpse Modeacademie toen in een overgangsperiode. Toen ik begon, had de school nog niet zo’n grote uitstraling en al helemaal geen attitude – in de gebouwen viel de verwarming geregeld uit in de winter. Tijdens mijn studie veranderde dat fel. De Belgische mode kreeg internationale erkenning, er kwam een generatie van ontwerpers die zoals ik niet uit BelgiĆ« kwamen, maar er wel studeerden, en ondertussen ontdekte BelgiĆ« dat de Antwerpse modescene een toeristische trekpleister was. Met het hypesfeertje dat er toen heel sterk hing, had ik niets – daar heb ik me altijd afzijdig van gehouden.

Ondertussen heb ik geen echte band meer met Antwerpen, met geen enkele stad eigenlijk. Vroeger werkte ik op een vaste plaats, met een team, nu werk ik alleen en heb ik zelfs geen computer meer – ik heb genoeg aan mijn iPhone, WhatsApp en mail. De herinneringen aan mijn opleiding zijn uiteraard niet verdwenen. Op die manier zit de stad heus nog wel in mijn systeem.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content