Raf Simons is een bekende speler in de kunstwereld. Christian Dior was, voor zijn carrière als couturier, galleriehouder voor onder andere Dali en Giacometti. Kunst, en Dior, is wat hen bindt, en dat was meteen ook de rode draad doorheen de show.
Simons is een bekende speler in de kunstwereld. Christian Dior was, voor zijn carrière als couturier, galleriehouder voor onder andere Dali en Giacometti. Kunst, en Dior, is wat hen bindt, en dat was meteen ook de rode draad doorheen de show.
Simons toonde jurken en accessoires met jaren vijftig tekeningen van Andy Warhol. Het meer onbekende werk van een kunstenaar die iedereen denkt te kennen. We zagen Warhols tekening van een schoen op een handtas, vrouwengezichten op tops en bustierjurken en kleine, surrealistische tekeningen op zijden jurken. Die knipoog naar het surrealisme zagen we trouwens ook terugkomen in andere collecties tijdens de Parijse modeweek, waaronder Kenzo en Paule Ka.
De zaal was ingekleed met grote, spiegelende bollen, waardoor het publiek niet alleen zichzelf zag zitten, maar ook de voorbij wandelende modellen van alle kanten kon bekijken. De soundtrack was een ietwat bevreemde soundclip van Laurie Anderson, experimenteel kunstenaar en vrouw van Lou Reed, tijdens een bezoek aan Greenwich Village.
Net als voor zijn eerste prêt-a-portercollectie voor Dior, toonde Raf Simons ook dit seizoen een moderne interpretatie van de Bar Jacket: gecombineerd met een wijde broek in zwarte of blauwe denimwol. Verder sprongen vooral zijn opvallende knitwear creaties in het oog, zoals een prachtige busierjurk met ruches in het middel.
De geest van Dior is nog steeds aanwezig in de collectie, af en toe zelfs met herwerkte stukken recht uit het archief, maar Simons gaat er vrijer mee om, op weg naar zijn ‘new look’ voor Dior.
Ellen De Wolf vanuit Parijs
