Paul Smith toonde zijn collectie tijdens London Fashion Week in het Tate Britain museum.
Het is altijd geruststellend om te kunnen terugvallen op vaste waarden, zelfs in de modewereld waar alles niet snel, niet nieuw of niet uitbundig genoeg kan zijn. Paul Smith is zo’n vaste waarde, niet enkel een ontwerper die al lang meedraait en al jaren commercieel en artistiek succes vergaart, maar ook iemand die trouw moet blijven aan zijn eigen idee van esthetiek. Dat werd ook vanavond weer duidelijk in het Tate Britain, waar de Britse ontwerper zijn najaarscollectie voor 2013 voorstelde.
We zagen authentieke tailoring binnen een kleurenpalet van roest, donkerblauw en magenta, een collectie die begon als ‘very Paul Smith’ en met een kleine uitspatting hier en daar die weg bleef volgen. Hoewel Smith nu toch al een hele tijd ook voor vrouwen ontwerpt lijkt hij zich nog steeds het meest op zijn gemak te voelen binnen de mannelijke kleermakelij; van zijn jurkjes kregen wij niet bepaald water in de mond en zijn blouses met ruches waren ook niet heel flatterend. Geef ons daarentegen zijn scherp gesneden, ietwat mannelijke pantalons, zijn prachtig uitgevoerde mantels of zijn blazers met pure lijnen en we kirren van verrukking, ieder jaar opnieuw.
Nee, datgene wat Paul Smith succesvol wist te brengen was zeker niet vernieuwend maar het was daarom niet minder fraai. Aan een goede formule hoeft niet gesleuteld en een kniesoor die daar wat tegenin kan brengen: vanavond zagen wij een Brits monument in een Brits monument.
