Parijs: De collages van Dries Van Noten

© catwalkpictures

Dries Van Noten verdedigt met glans de Belgische driekleur op dag twee van de Parijse modeweek. Ook die andere Belg, Jean-Paul Lespagnard, loopt in de kijker met zijn speelse creaties.

11u24, Grand Palais.
Damir Doma, aan zijn derde damescollectie toe, liet zich naar eigen zeggen inspireren door de meisjes op de romantische jaren zeventig foto’s van Deborah Turbeville. Het beeld op zijn catwalk is nochtans harder dan we tot nog toe van Doma gewoon waren (creepers, gesublimeerde bomberjacks).

Doma ziet zijn mode nog steeds overwegend zwart, met hier en daar een koperen, roestbruin of oker accent. De collectie wijfelt tussen streng en gotisch en geraffineerd en chic, met verleidelijke metallieke, tot de essentie gereduceerde smokingjasjes, felle pelsen frakken, en hier en daar een luipaardprint.

12u30. Place de la Concorde.
Guy Laroche was enkele jaren geleden het eerste legendarische Franse merk dat in Chinese handen viel. De collecties worden ontworpen door Marcel Marongiu, een Zweed die sinds de late eighties in Parijs actief is.

De show, in een efemere tent op het beroemdste plein van Parijs, begint uitstekend (een chunky flesgroene lederen short gedragen met stiletto’s, eenvoudige zwarte jurkjes). Maar de prints in doffe kleuren die iets later hun opwachting maken zijn toch iets té oubollig, om nog te zwijgen van de wollen jurken met hier en daar een scheur.

Voor het huis Laroche moet de eenentwintigste eeuw nog beginnen.

13u30, Palais de Tokyo.
Carven heeft in een zaaltje van het Palais de Tokyo een kleine bistro nagebouwd. Het publiek zit aan ronde tafeltjes. Het label is sinds zijn reïncarnatie door ontwerper Guillaume Henry nog maar aan zijn vierde seizoen toe, maar getuigt van een volwassen signatuur.

De collectie heeft een beetje een kostschoolgehalte (zedig brave hemdkraagjes, marineblauwe mantels, schotse ruitjes) en noemt feministe Simone de Beauvoir en fotografe Lee Miller als muzen uit de vorige eeuw. En toch: met de juiste knipoog hier en daar (rokjes als lampenkapjes, leren jasjes met mooie coupes) en een al even sterke kleuren- en stoffenmix, oogt deze collectie allesbehalve bourgeois chichi. Meer zelfs: niet te missen volgende winter.

14u23, 155 rue Saint-Martin.
Limi Feu is nog altijd de dochter van haar vader, Yojhi Yamamoto. Ze showt dit seizoen opnieuw in zijn benepen hoofdkwartier, om de hoek van Centre Pompidou.

De eerste passages zijn de mooiste: de vloer aanvegende bloemenjurken onder verkapte mantels, poncho’s en capes, gendarmetruien, oversized volumes, en van de mannengarderobe ontleende pakken. Plus, net als vorig seizoen, de meest romantische kapsels van de modeweek.

15u, Hôtel de Ville.
Dries Van Noten defileert voor de tweede keer in de zeer opulente receptiezaal van het stadhuis, en net als bij de mannenshow in januari heeft hij zijn muziek geleend van David Bowie (een gestripte, vertraagde remix van Heroes, door 2 Many DJ’s). Ook de halve kragen van vossebont zagen we al in januari. Maar de rest is nieuw.

Behalve Bowie (in diens Ziggy Stardust-incarnatie) liet Van Noten zich inspireren door de Ballets Russes van Diaghilev. Maar in de collectie was daar, op het eerste gezicht, niet zo veel van te merken, op hier en daar een constructivistisch motief na.

Van Noten doet komende winter aan collage, van motieven, texturen, kleuren. Hij mixt tweed, bont, zijde, slangenleder; en op-art, Indonesische ikat, chinoiserie, art deco. Af en toe last Van Noten een rustpunt in, en dan verschijnt een effen silhouet in azuurblauw of koraalrood op de catwalk.

Van Noten slaagt er na al die jaren keer op keer in relevant te blijven. Hij behoort tot de absolute top.

16u48, Palais de Tokyo.
Felipe Oliveira Baptista presenteert in september zijn eerste collectie als chef ontwerper van sportfabrikant Lacoste, waar hij Christophe Lemaire opvolgt. In zijn eigen, niet onmiddellijk tot de verbeelding spelende collectie speelt hij met doorkijkmaterialen en blinkertjes.

17u32, Palais de Tokyo.
De Rochas-vrouw zit gekluisterd aan de jaren vijftig. Ze heeft iets van een Audrey Hepburn, of zelfs een Anna Karina: zedig jurkje, maxi-mantel en pillendooshoedje. Erg charmant, maar misschien net iets te regressief.

21u30, Paris Social Club, Rue Montmartre.
Jean-Paul Lespagnard nodigt uit in Paris Social Club, een club waar het jonge Parijse volk zich doorgaans in het zweet staat te werken voor grote electro-dj’s. Niet zo vanavond. De neonlichten en ventilators maken dit keer deel uit van de presentatie van Lespagnards eerste vrouwencollectie.

Eerder won de Belg al twee prijzen op het modefestival van Hyères, tekende hij kostuums voor dans en theater, was hij stilist voor modebladen en assisteerde hij onder meer Annemie Verbeke.

Zijn eigen creaties zijn speels en optimistisch. Het verhaal achter de debuutcollectie is dat van een bourgeoise dame die verliefd wordt op een Japanse Dekotora-vrachtwagen, zo’n gepimpte truck met ultraviolet lichten, extravagante tekeningen en blinkende onderdelen. Vertaald naar de kleren: Vichyruiten, de Belgische driekleur op gouden jasjes, massieve houten klompen, digitale prints.

Jesse Brouns en Elke Lahousse
Bekijk de Parijse defilés op Catwalk Weekend

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content