Modeontwerper Olivier Theyskens: ‘Succes betekent niets als je niet minstens een beetje plezier hebt’

© Julien Claessens en Thomas Deschamps
Wim Denolf
Wim Denolf Wim Denolf is journalist bij Knack Weekend. Liefst schrijft hij elke week over een ander thema.

Olivier Theyskens (40) brak zijn studie aan La Cambre in Brussel af in 1997. Het succes van zijn ontwerpen leidde hem naar Rochas, Nina Ricci en Theory. Dit jaar verscheen zijn eigen label opnieuw en pakte het MoMu uit met een overzichtstentoonstelling.

De deal met mezelf was dat mijn label er weer zou staan voor ik 40 werd. Zo had ik na Theory een deadline, en met dat voornemen in het achterhoofd zou ik niet ingaan op voorstellen die mijn eigen label uiteindelijk op de lange baan zouden schuiven. Verder hecht ik weinig belang aan die veertig. Daarvoor ben ik te veel op de toekomst gericht, op alles wat ik nog niet gedaan heb en nog wil bereiken. Ik heb nog altijd het gevoel dat ik beter wil worden in mijn ambacht. Dat is niet zo eenvoudig als je jezelf niet wilt herhalen, en dus telkens heel andere collecties maakt.

Ik denk dat we maar één keer leven. Voor ik weer aan mijn eigen label begon, nam ik dus een sabbatjaar, het derde tot nu toe. Zo had ik tijd om te reizen en vrienden te zien, alles eens rustig op een rij te zetten en me voor te bereiden op het volgende hoofdstuk. Veel van mijn collega’s nemen nooit vrijaf en kunnen daar enorm onder lijden. Toen Rei Kawakubo van Comme des Garçons onlangs haar expo in The Met becommentarieerde, zei ze dat ze alleen kon denken aan al die dagen dat ze al om vijf uur ’s ochtends op kantoor had gezeten en haar leven daardoor als een mislukking beschouwde. Dat snap ik heel goed. Succes betekent niets als je niet minstens een beetje plezier hebt.

Mensen hebben mijn werk afwisselend gothic, romantisch en theatraal genoemd en dat voelt heel beperkend aan

Een ontwerper werkt nooit alleen. Het beste voorbeeld daarvan is een show. Naast de scenografie zijn er nog talloze andere ingrediënten en dus heel veel mensen nodig om een magisch en memorabel moment te creëren. Alles zelf in de hand hebben is uitgesloten. De kans dat een ontwerp er op een model precies zo uitziet als de oorspronkelijke tekening is trouwens onbestaande. Daar moet ik me bij neerleggen, net zoals ik dat ook moet wanneer beslissingen minder goed uitpakken dan ik hoopte. Het leven is te kostbaar om het te laten overschaduwen door spijt.

Ik heb me altijd verzet tegen een etiket. Mensen hebben mijn werk afwisselend gothic, romantisch en theatraal genoemd en dat voelt heel beperkend aan. Naarmate je een carrière uitbouwt en nieuwe wegen verkent, lost dat probleem zich echter vanzelf op. Temeer omdat Rochas en Nina Ricci me inhuurden om mijn creatieve visie en me dus alle vrijheid gaven. Tegenwoordig probeer ik niet te veel stil te staan bij hoe mijn werk wordt gepercipieerd. Mijn enige zorg nu is iets te doen dat echt relevant is voor de tijd waarin we leven, en ervoor te zorgen dat mijn bedrijf kan groeien op een manier die zowel integer als duurzaam is.

Respect tonen voor vrouwen betekent niet dat ontwerpers hen niet kunnen uitdagen. Zolang ze dat maar voorzichtig doen en klaar zijn om eventuele vragen en kritiek te krijgen. Dat lijkt me beter dan je creativiteit op voorhand te beperken om conflicten te vermijden. Als ontwerper beschouw ik het juist als mijn taak om een esthetische visie over te brengen, zeker als vrouwen er kracht en emotie uit kunnen putten.

De omwentelingen die zich dit jaar in de modesector lieten gevoelen zijn niet nieuw. We vergeten het soms, maar de mode heeft altijd voor grote uitdagingen gestaan. Hoe lastig moeten de jaren zestig niet geweest zijn voor de Franse en Italiaanse modehuizen? Al die nieuwe Britse ontwerpers die de jeugd begeesterden – dat moet de hel geweest zijn. Jezelf voortdurend aanpassen aan de omstandigheden hoort er dus bij. Sommigen doen dat gewoon beter dan anderen.

Ik geloof dat elke ervaring je verrijkt. Zo heb ik zelf ondervonden hoe moeilijk verandering kan zijn, zeker voor grote bedrijven. Maar mede daardoor weet ik dat ik voor mijn eigen label een kleinere structuur wilde. Bovendien heb ik in die jaren ook veel opgestoken van de briljante mensen met wie ik mocht samenwerken. Die lessen komen me nu goed van pas. Had ik in mijn carrière nooit iets anders gekend dan mijn eigen label, dan had ik op een gegeven moment ongetwijfeld grote fouten gemaakt.

Olivier Theyskens: She Walks in Beauty loopt tot 18 maart in het ModeMuseum in Antwerpen. oliviertheyskens.com, momu.be

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content