Milano Uomo: boksers en schavuiten
De mannenmodeweek van Milaan begon gisteren met sterke prestaties van Dolce e Gabbana en Versace, en de retour van Jil Sander.
Baanbrekende avantgarde hoef je niet te verwachten bij Donatella Versace of Dolce e Gabbana. Beide merken blijven pleitbezorgers van een zorgeloos dolce vita, economische crisis of niet. De show van Dolce en Gabbana gisterennamiddag, was een vroeg hoogtepunt van de modeweek, en wat ons betreft ook een hoogtepunt in de carrière van het duo.
Op de uitnodiging werd auteur G. Tomasi di Lampedusa geciteerd, uit Il Gattopardo: “They are coming to teach us good manners, but won’t succeed, because we are gods…” (Alain Delon speelde de hoofdrol in Visconti’s filmadaptatie van dat boek). Het decor was Siciliaans, zoals wel vaker bij het duo. Dit keer: een rotslandschap, met cactussen, en de modellen kwamen ook van Sicilië: zeventig schavuiten, waaronder nogal wat kleine jongetjes – typisch kleine schavuiten uit de gouden perode van de Italiaanse cinema, van De Sica en Rosselini tot Visconti en Pasolini. De hele collectie was gedrenkt in de jaren vijftig, met een garderobe die bijna letterlijk uit die periode was gelicht: hoge, ultrakorte shorts, veel streepjes, folkloristisch-kitscherige prints met een Siciliaans thema, broeken met wortelpijpen. Er was een zekere gelijkenis met de show van Carven in Firenze (die show refereerde Tati en le Petit Nicolas: Franse kleuternostalgie ). Boys will be boys.
Nog meer jongensfantasieën waren er bij Versace, waar de catwalk een languitgerekte boksring moest voorstelen. De inspiratie kwam van Rocky en Mr T (met We Will Rock You en Another One Bites The Dust, beide van Queen, op de soundtrack). Versace lanceert volgedne zomer ondergoed- en zwembroeklijnen, en dat was een goede aanleiding om een handvol supergespierde gladiatoren in de ring te sturen, met oversized Versace-medaillon om de heupen, en bling bling om de hals. Plus fonkelend materiaal, broderie anglaise en bloemenprints. En de brede schouders en superheldenbiceps waar Versace zo van houdt. Gespot op de front row: onder anderen: Chace Crawford en Hayden Christensen.
De modeweek opende gisterenochtend met het eerder traditionele pakkenmerk Corneliani. Over de catwalk in het Triennalepaleis hingen honderden spaarlampen – alsof het nog niet warm genoeg was. Zei Sergio Corneliani, de creatief directeur van het merk: “Om de regels te veranderen zonder ons verleden te verloochenen, moeten we nieuwe technologie omarmen, werken aan details, materiaal en fit, zonder comfort en geklede elegantie te verwaarlozen.” Maar uiteindelijk bleef het toch een eerder inspiratieloze, letterlijk en figuurlijk grijze collectie. Goed, de traditonele man wil ook wat. Bij Ermenegildo Zegna ging het over het vervagen “van de lijn tussen eclectisme en eccentriciteit” – wat dat ook mag betekenen. Vorig seizoen (in het parallelle tijdsgewricht van de mode: eigenlijk dus komende winter) had Zegna een verrassend hit met heruitgevonden zijden pakken. Meer van dat voor zomer 2013.
Burberry blijft een van de toonaangevendste merken in de mannenmode (zie bijvoorbeeld de zomer van 2012, met Afrikaanse prints). Christopher Bailey heeft een oog voor gimmicks, en weet die te verwerken in draagbare, zij het afschuwelijk dure outfits. Zomer 2013 loenst naar Raf Simons en Céline, met blinkende rolkraagtruitjes in een soort fluo zilverpapiermateriaal, en foulardprints (de voorbije seizoenen gebruikt door een dozijn andere merken). Zoals gewoonlijk heeft Bailey militaire parka’s en cabans, en de Burberry-ruit wordt hernomen in een aantal oversized tassen. Als geheel oogde de collectie ietwat geforceerd, maar misschien had dat te maken met de zwaarmoedige pianoballads op de soundtrack.
Het Belgische duo Les Hommes nodigde uit in de gigantische trappenzaal van een oud palazzo. Een mooie, ietwat formele collectie in het teken van tailoring en marine, met een streepje Maja de Bij. “Ik geloof dat het idee van elegantie opnieuw relevant is voor een publiek dat er, tot nu toe, nog niet van heeft geproefd,” zei John Varvatos. “Jeugdige elegantie is daarom mijn gevoel voor dit seizoen. En dat betekent: jeugd als attitude, met leeftijd heeft het niets te maken.” Maar zo jong was de collectie van de Amerikaanse ontwerper John Varvatos nu ook niet. De militaire invloed was wel duidelijk, met herinterpretaties van officiersjasjes uit de secessie-oorlog, voornamelijk in wit, rood, zwart.
Baby, baby, baby you’re out of time. Bij Philipp Plein, de Duitse ontwerper, klonken voor de show snoeihard de Rolling Stones door de luidsprekers. Vergulde stoeltjes (met telkens een handvol valse dollars in een envelopje), bezet door blondines in televisiejurken en oligarchen met gouden polshorloges. De show werd geopend en afgesloten door acteur Ed Westwick uit Gossip Girl (een klein, eerder rond mannetje: toch wel een contrast met de doorsnee catwalkmannequin). De kleren van Plein loesnden naar dertig jaar commerciële Italiaanse mode (van D&G tot DSquared), met een dosis Givenchy. Na afloop konden de gasten zich nog te goed doen aan een handvol dansende stripteaseuses.
Jesse Brouns
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier