Milan Fashion Week: het dagboek van moderedactrice Ellen De Wolf (2)

Knack Weekend-redactrice Ellen De Wolf vertoeft dezer dagen in Milaan voor de modeweek. Ze laat ons elke dag meeproeven van de sfeer tijdens de Milan Fashion Week. Lees hier het relaas van haar tweede dag.

Donderdag 19 september

9u30 Vroeg uit de veren voor de show van Max Mara, een van mijn favorieten tijdens de Milanese modeweek. Voor de lente/zomer 2014 draait alles rond de gesofisticeerde vrouw in onberispelijke monochrome outfits. Van lichte nude- en grijstinten tot felgroen, oranje, paars en blauw. Zelfs de accessoires en panty’s worden afgestemd op de kleur van de outfit. Kokerrokken, jurken en broeken tot halverwege de kuiten worden gecombineerd met casual, wijd vallende jasjes. Goed voor een interessante mix van volumes en materialen. Daar sta ik met plezier op tijd voor op.

10u30 De show van Blugirl is vlakbij, dus hebben we net de tijd om snel even een koffie te drinken. Eén euro voor een heerlijke espresso: you gotta love Italy. Over de collectie zelf kunnen we kort zijn: sixties-vamp Brigitte Bardot aan het strand. Korte A-lijnjurken in pasteltinten of met felle bloemenprints, kitten heels en zonnebrillen, lange golvende haren.

12u30 Voor het eerst en tot onze grote verbazing hebben we een uitnodiging voor Fendi. Oké, we zitten op de vijfde en laatste rij, maar dat kan de show niet bederven. Het openingssilhouet zet meteen de toon voor de rest van de collectie: model Cara Delevigne toont waarom zij hét model van het moment wordt genoemd in een roze dégradéjurk gemaakt van laagjes organza. Lagerfeld speelt ook verder in de collectie met lijnen, contrasterende texturen en geometrie, zonder dat het ooit streng of te grafisch wordt. Integendeel, het geheel oogt licht en zomers, zelfs als er bont aan te pas komt.

14u Modevakblad WWD noemde de show van Just Cavalli “even subtiel als Miley Cyrus tijdens de VMA’s”, maar dat is overdreven. Ja, het openingssilhouet was een catsuit die meer leek op bodypainting dan een kledingstuk. En ja, het was een explosie bloemen, ruiten en dierenprints in psychedelische kleuren, vaak in één outfit. Maar, als iemand al die prints wonderwel weet te combineren, dan is het wel Cavalli. De collectie zat vol leuke bikini’s. En zeker de lange, witte silhouetten met paradijselijke bloemen deden verlangen naar de zomer. Leuk detail: de Belgen in de zaal moeten zeker het deuntje van de Proximus-reclame hebben herkend in de soundtrack. Het nummer, Struggle for Pleasure, is trouwens het werk van de Belgische componist Wim Mertens.

15u30 Snel naar het hotel om wat mails weg te werken en me voor te bereiden op de show van Prada om zes uur. De uitnodiging is een bundel kaarten met illustraties en schilderijen van vrouwen, gemaakt door kunstenaars als Jeanne Detallante en Pierre Mornet. Toch even opzoeken wie ze zijn.

18u Ik arriveer tegelijk met Anna Wintour en loop in het zog van haar bodyguards snel mee binnen. Na een kwartier zoeken naar mijn zitje (ik ben zeker dat het nummer niet bestaat), neem ik plaats op de trap van de tweede rij naast een fotograaf. Voor mij links zitten Anna Wintour en Suzy Menkes, rechts de hoofdredactrice van Vogue Italia. Ik kijk op de kaart van de man op de trap naast me en zie ‘Tommy Ton’ staan, de bekende streetstyle fotograaf. Ik ben omringd door ‘fashion royalty’.

Grote muurschilderingen vullen de zaal. Het zijn dezelfde zes kunstwerken van de uitnodiging, gemaakt in opdracht van Miuccia Prada speciaal voor deze avond. Het project kreeg de naam ‘In the Heart of the Multitude’, en moet volgens het programmaboekje vrouwelijkheid, kracht en veelzijdigheid afbeelden. Dat is meteen ook de beste samenvatting van de show die we kunnen geven: vrouwelijk, krachtig en veelzijdig. “Dit is een absurde, tegen-de-regels-in collectie, it’s a happy collection. Het is een politiek discours, een debat over vrouwen: ik heb het recht om te doen wat ik ook wil met mijn kleren. We hebben nood aan sterke, zichtbare strijders, en dit is een aanmoediging om je te tonen en er iets aan te doen.”

Grote, kleurrijke portretten van vrouwen vormden ook de rode draad doorheen de collectie, of ze nu geprint, in bont of bezet met stras kwamen. Er lag ook veel nadruk op de boezem, met geborduurde beha’s in stras en parels op jassen en jurken. Referenties naar sportswear zetten het idee van de sterke vrouw opnieuw kracht bij.

Ellen De Wolf

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content