Mieke Dierckx over haar Belgische handtassen: ‘Ik ben altijd in mezelf blijven geloven’

De Belgische mode heeft een internationale topreputatie. Toch kan een op de vijf Belgen geen label uit eigen land noemen. Tijdens de Week van de Belgische mode zetten we elke dag een Belgische ontwerper in de kijker. Vandaag: Mieke Dierckx, de drijvende kracht achter het gelijknamige handtassenlabel.

Minimalistisch maar speels: zo zou je kleurrijke handtassen van Mieke Dierckx het best kunnen omschrijven Na haar studies interieurontwerp en een master in juwelenontwerp besloot de ontwerpster in 2012 om haar eigen handtassenlabel te beginnen. Een keuze die voor haar vanzelfsprekend leek, maar voor haar omgeving veel minder.

Mieke Dierckx: ‘Als je van de platgetreden paden afwijkt, krijg je geheid kritiek. Dat was al zo toen ik nog studeerde voor juwelenontwerper. Mensen stelden mijn toekomst voortdurend in vraag in mijn plaats. Dat was niet anders toen ik mijn eigen handtassenlabel begon. Niet iedereen gelooft dat dat zomaar zal lukken.’

‘Er zijn natuurlijk momenten dat je de hele onderneming in vraag stelt. De eerste drie jaar waren bijzonder moeilijk. Je begint echt van nul en moet als kleine speler opboksen tegen modegiganten die veel minder wakker liggen van kwaliteit en gigantische marketingbudgetten hebben. Dat is niet simpel. Bovendien heb ik ook een gezin om rekening mee te houden. Als er jarenlang weinig binnenkomt, is het soms moeilijk om in die droom te blijven geloven. Gelukkig was er de altijd steun van de mensen die wél in mijn project geloofde. Mijn vriend en mijn vader moeten zich ongetwijfeld vaak hebben afgevraagd of dit allemaal wel de moeite waard was, maar toch is hij mij blijven steunen. In je eentje red je het niet. Intussen is het tij gelukkig gekeerd. Ik heb sinds vandaag zelfs officieel iemand in dienst.’

‘De eerste acht jaar deed ik alles zelf, van A tot Z. Sinds dit jaar is dat niet meer haalbaar. Nu teken ik nog alles zelf en maak dan een soort papieren handtas, zodat ik een duidelijk beeld heb van hoe het eindresultaat wordt. Dan ontwikkel ik een prototype, dat naar het atelier in Portugal vertrekt. Ter plekke hebben ze enorm veel ervaring met lederwaren en ze maken alles met de hand. Omdat ze me niet verplichten om te werken met gigantische oplages, kan ik ook spelen met verschillende kleuren. Naast mijn nieuwe collectie, probeer ik onze klassiekers in een nieuw jasje te steken. Het is heel fijn dat de vakmensen in de fabrieken zelf ook enorm enthousiast reageren op mijn tassen. Dat geeft erg veel voldoening.’

‘Werken in de mode is enorm veelzijdig. Als klein label moet je alles zelf doen: ontwerpen, de boekhouding, de verkoop. Zelf geniet ik het meeste van het ontwerpproces en het nadenken over vormen. Mijn tassen zijn heel eenvoudig en strak, maar toch experimenteer ik graag met 3D-details voor een eigenwijze toets. Het is voor mij heel moeilijk om een balans te vinden tussen dat creatieve en het zakelijke, het papierwerk dat er onvermijdelijk bij komt kijken. Sinds kort heb ik daar dus een extra persoon voor in dienst. Op die manier hoop ik dat ik meer ruimte vrij krijg in mijn hoofd.’

‘Mijn winkel ligt in Westerlo en ik sta zelf achter in de showroom. In het begin voelde ik me wat onwennig bij het contact met de klanten, nu geniet ik daar enorm van en geef ik ook gericht advies. Vaak stappen mensen de winkel binnen met een duidelijk idee over het soort tas dat ze willen en eindigen ze met een heel ander exemplaar. Ik kan nu in een mum van tijd zien welke tas bij elk soort klant past.’

‘Ik ben iemand die graag met veel tegelijk bezig is. Het komt dus regelmatig voor dat ik thuis kook, help met het huiswerk van mijn kinderen en tussendoor ook nog aan een ontwerp bezig ben. Dat proces stopt nooit.’