Mattia Van Severen presenteert Play Time collectie
U las misschien onze lovende woorden over masterstudent Mattia Van Severen nadat we dze afstudeershoiw van de Antwerpse ModeAcademie bijwoonden, maar zij die Mattia’s creaties graag in levende lijve zouden willen zien kunnen nu hun hart ophalen.
Voor zijn afstudeerproject heeft Mattia Van Severen een mannencollectie ontworpen op basis van flocken. Dat is een oude, ietwat ‘foute’ techniek waarbij een poederige, zachte stoflaag op kledingstukken wordt aangebracht. Denk aan de rugnummers van oude voetbalshirts. Mattia tart met de grenzen van deze techniek. Hij flockte over naden heen, drukte grote, disproportionele kleurvlakken en ontwierp zelfs geflockte kleurgradaties.
De collectie van Mattia is erg grafisch. Dat leidde tot een samenwerking met Inge Rylant. Ze ontdekten de gemeenschappelijke noemer van elkaars werk. Ook Inge houdt van abstracte grafiek. Haar illustraties bestaan uit krachtige, contrasterende kleurvlakken en haar eerste boek, I Love Costa Brava was een speelse parel voor de liefhebbers van abstracte kunst. Het klikte meteen.
Op basis van de collectie van Mattia, heeft Inge een boek ontworpen. Dat is volledig gezeefdrukt, naar analogie met Mattia die op een gelijkaardige manier zijn stukken geflockt heeft. Beide technieken lijken op elkaar, zijn volledig manueel en erg arbeidsintensief, maar hun harde werk wordt beloond met Play Time.
De titel duidt in de eerste plaats op het speelse karakter van hun samenwerking maar verwijst ook naar de gelijknamige film van Jacques Tati. De modernistische architectuur die in de film aan de kaak wordt gesteld was een belangrijke bron van inspiratie voor Mattia. Dat hij zijn mosterd eerder in de designwereld haalde dan bij kleding is logisch gezien Mattia reeds afstudeerde als interieur architect.
Play Time slaat ook terug op het spelen met de dimensies. Jacques Tati bouwde voor zijn film een hele stad na. De decors gaven de illusie van drie dimensies maar waren in feite gigantische foto’s van stadslandschappen en vergezichten. Tati herleidde drie dimensies naar twee en Mattia doet met zijn collectie hetzelfde. Inge herinterpreteert op haar beurt die twee dimensies van Mattia tot geveinsde drie dimensies in haar boek: een medium dat intrinsiek tweedimensionaal is.
Als laatste referentie naar Tati melden Inge en Mattia dat de filmregisseur ervan overtuigd was dat mensen hun creativiteit zullen verliezen aan techniek naarmate de wereld moderner en vernuftiger wordt. Dat gevoel van verloren geraken in de techniek hebben zij bewust aan de levende lijve ondervonden. Zowel Mattia als Inge spitsten zich toe op één techniek en werkten met de beperkingen ervan. Ze schoven andere denkpistes en mogelijkheden van de baan.
Tijdens de eendaagse opening op donderdag 20 juni kan je de silhouetten van Mattia en het boek van Inge bewonderen. Het boek zal ook te koop zijn. Meer info over de tentoonstelling vind je hier.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier