Made in Knokke: drie creatievelingen vinden inspiratie in de badstad

© Senne Van der Ven
Elke Lahousse
Elke Lahousse Journalist voor Knack Weekend

Een misdaadauteur, modeontwerpster en fotografe vinden in Knokke rust, energie en inspiratie voor hun werk. Of hoe de badstad de creativiteit van zijn inwoners voedt.

‘Ik vind hier een tegenwicht voor het chaotische van de modewereld’

Odile Jacobs (49) maakt elegante vrouwenkleding in felgekleurde, Afrikaanse waxstoffen. Ze woont in Knokke, waar ze iedere zomer een pop-upshop heeft. In het Zwin vindt ze de rust die in de modewereld vaak ontbreekt.

‘Ik heb mijn kantoor en showroom in Brugge, maar woon al bijna twintig jaar in Knokke-Zoute. Ik verhuisde uit Brussel, waar ik geboren ben, toen ik mijn man ontmoette die in Knokke in de vastgoedsector werkte. Hij houdt van de zee en zeilt al zijn hele leven. Zelf heb ik hier even mijn draai moeten zoeken. Ik miste de hoofdstad, maar vandaag waardeer ik de levenskwaliteit in Het Zoute enorm. De modewereld kan erg chaotisch zijn en vaak, meestal ongemerkt, verval ik daardoor in een staat van opwinding, waardoor ik van mezelf vervreemd. In Knokke vind ik het tegenwicht. Het verbaast mij hoe belangrijk het voor mij is om dicht bij de natuur te leven. Ik hou erg van het Zwin en wil de rust die daar hangt lijfelijk kunnen voelen. Het voedt me bij het ontwerpen van mijn collecties.

Made in Knokke: drie creatievelingen vinden inspiratie in de badstad
© Senne Van der Ven

Mijn kledingstukken zijn gemaakt van wax, een typisch Afrikaanse katoenen stof opgefleurd met krachtige etnische motieven. Het heeft even geduurd voor ik mijn Congolese roots en Belgische identiteit met elkaar wist te verzoenen, maar het beste van beide werelden uit zich in mijn collecties en dat spreekt blijkbaar ook andere vrouwen aan. Knokke is ook belangrijk voor mijn business omdat ik er tijdens de zomer mijn klanten op een ongedwongen manier ontmoet. Ze komen uit heel België en de buurlanden naar mijn pop-up in Het Zoute, waar ik hun de stoffen laat voelen en hun individueel advies geef. Het is een heel intieme, authentieke uitwisseling.’

odilejacobs.com. Tot 20 augustus heeft ze haar pop-upshop in de Emile Verhaerenlaan 10.

‘Ik schrijf met haat én liefde over Knokke’

De misdaadromans van Jos Pierreux (61) spelen zich vaak af in Knokke-Heist, in een decor van klasserestaurants, dure winkels en schone schijn. In 2018 won hij de Hercule Poirotprijs met Niets erger dan spijt. Deze zomer verscheen Rot fruit.

‘Ik had jarenlang een goed draaiend bouwbedrijf, maar op mijn vijftigste ben ik daarmee gestopt en ben ik thrillers beginnen te schrijven. Toen ik een decor zocht voor mijn boeken, bleek Knokke ideaal. Deels is het uit gemak. Ik ben hier vaak sinds mijn vrouw en ik hier in de jaren negentig een tweede verblijf kochten. Maar Knokke is ook een stad met veel gezichten, en dat is dankbaar voor een schrijver. Je hebt de toeristen die hier met hun opgepoetste Jaguar komen rondrijden, zelf hou ik erg van de vele kleine zelfstandigen en hun speciaalzaken, en in het Zwin kun je uitwaaien als je niemand wil tegenkomen.

Made in Knokke: drie creatievelingen vinden inspiratie in de badstad
© Senne Van der Ven

Ik wandel dagelijks in het decor van mijn eigen boeken. Onlangs kwam ik burgemeester Lippens tegen, streng voor zich uit kijkend. Hij dook een schoonheidssalon in en ging onmiddellijk naar de benedenverdieping. Ik had net een hele ochtend zitten schrijven aan een scène met hem in voor mijn volgende verhaal. Toen ik hem zag, was mijn dag meteen goed. Het hele tafereel kon rechtstreeks mijn boek in, ik zou het zelf niet beter kunnen verzinnen. Ik gebruik geregeld wat ik waarneem, daarnaast geven mensen mij soms interessante tips. In mijn nieuwste boek Rot fruit wordt speurder Luk Borré naar een leegstaand winkelpand in de Dumortierlaan geroepen, waar hij een lijk ontdekt. In de loop van het verhaal maakt hij kennis met de Knokse porno-industrie. Dat die industrie effectief bestaat, is een tip die ik van iemand kreeg.

Ik probeer met haat én liefde over Knokke te schrijven, maar eigenlijk kan ik over Knokkenaars zeggen wat ik wil. West-Vlamingen nemen zichzelf niet te serieus. Wie mij kent, weet ook dat er in elk boek wel een knipoog zit naar mezelf. Ik kan lacherig schrijven over een personage dat strooien hoedjes draagt. Maar zelf loop ik hier ook zo rond.’

Rot fruit, Uitgeverij Vrijdag, 22,50 euro.

‘Dit is de plek waar ik momenteel wil zijn’

Charlotte Lauwers (23) is fotografe en illustratrice. Ze keerde terug naar Knokke, waar ze opgroeide, na een passage in Zuid-Afrika waar ze leerde te herstellen van een eetstoornis. In het bos en aan zee vindt ze energie en artistieke inspiratie.

‘Tijdens mijn studies aan Sint-Lukas in Brussel ontwikkelde ik mijn beginnende artistieke identiteit als fotograaf. Ik ontdekte er dat het menselijk lichaam en de natuur twee thema’s zijn waar ik graag rond werk. Ik ben bijvoorbeeld gefascineerd door takkenstructuren, zowel de vertakkingen die je in een bos vindt als in onze hersenen. Ik experimenteer in mijn foto’s graag met die twee parallellen.

Made in Knokke: drie creatievelingen vinden inspiratie in de badstad
© Senne Van der Ven

Sinds mijn vijftiende heb ik een eetstoornis en ik heb lang geprobeerd dat geheim te houden. In Brussel ging ik door een zware periode, wat zich in mijn fotografisch werk weerspiegelde: ik maakte vooral zwart-witte en onderbelichte foto’s. Na mijn afstuderen heb ik mij in Zuid-Afrika laten opnemen in een instituut voor mensen met een eetstoornis. Na zes maanden keerde ik terug naar België en had ik nood aan een rustige omgeving. Ik ben terug in Knokke komen wonen, waar ik opgroeide als kind. Dit is de plek waar ik momenteel wil zijn. Hier voel ik mij terug dicht bij mijn kern. Plekken als het Koningsbos, het Zwin en de zee geven mij energie en hebben visueel een grote invloed op mijn werk. Mijn foto’s zijn opnieuw lichter, ik ben niet meer bang van kleur. Bij het water zijn helpt me ook om zaken los te laten, soms letterlijk. Dan maak ik er een ritueel van en schrijf ik iets neer in het zand, bij een volle of nieuwe maan.

Ik experimenteer momenteel met abstracte kunstfotografie en vind schoonheid in de natuur, in texturen, in het fragiele. Ik voel dat mijn genezingsproces en creatief proces samenlopen en ben benieuwd waar dat mij in de toekomst zal brengen. Ik voel dat ik weer overzee zal gaan, wanneer ik daar klaar voor ben. Maar eerst wil ik uitpuren wie ik ben, als mens en als kunstenaar.’

charlottelauwers.com

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content