London Fashion Week: look van de dag

Met Pixie Geldof en Alexa Chung op de front row weet je dat je show de nodige aandacht zal krijgen. Ashley Williams koos voor haar AW18 collectie een combinatie van een pre-technologische onschuld en een hyperhedendaagse eerlijkheid. Ze omschrijft de vrouw van haar nieuwe collectie als een meisje dat op Nieuwjaarsnacht beslist om technologie achter zich te laten en het Verenigd Koninkrijk af te reizen op zoek naar monolithische wonderen. Dat resulteerde in neon fleece, salopettes, hippiejurken, eighties tule en fluffy slippers om op de camping toch relaxt rond te kunnen lopen. Op haar trip leert ze de verschillende kanten van zichzelf kennen en ontdekt dat ze het best oké is om het zwarte schaap te zijn en je angsten te erkennen. Vandaar de boodschappen op de slippers – van Happy tot Anxiety – en de terugkerende slogan ‘Don’t Know, Don’t Care’. We voorspellen ook een hype rond de ‘You can call me Al’ sweaters met een Albert Einstein-print.

Sadiq Khan, de burgemeester van Londen, kwam ook een kijkje nemen en prees de jonge, Londense ontwerpster voor haar verfrissende show. Zijn hashtag #LondonIsOpen kwam dan ook mooi tot zijn recht met een zeer diverse cast aan modellen. Adwoa Aboah opende en sloot de show en gaf de burgemeester aan het einde een dikke knuffel. Je zou bijna zeggen dat het er wat vingerdik op werd gelegd, maar het moet gezegd: de eerste dag van London Fashion Week krijgt een tien op tien op vlak van diversiteit. Het is duidelijk dat de Londense fashion scene Khan helemaal bijstaat in zijn duidelijke afkeer tegen de Brexit.

De ‘February 2018’ Burberry show betekende het afscheid van Christopher Bailey, die zeventien jaar lang het creatieve hoofd was van het iconische Britse merk. Hij droeg de collectie op aan de LGBTQ+ jeugd en kon Cara Delevingne strikken om nog een keer over de catwalk te lopen. Het model zei de catwalk vaarwel om zich te focussen op haar acteercarrière, maar voor Burberry maakte ze een uitzondering. Met Adwoa Aboah had Bailey meteen ook een tweede diversiteitsactiviste op de catwalk. De collectie was een duik in het verleden van zowel Burberry an sich als van de periode dat Bailey aan het roer stond van het merk.

Vooral de capsulecollectie van heruitgaven uit de jaren tachtig en negentig vielen op en gaven de collectie een hoog streetwear gehalte. Deze stuks werden ook meteen na de show al te koop aangeboden, net zoals de items met de regenboogruit. Bailey hield dus vast aan het ‘See now, buy now’ principe voor een deel van de collectie. De rest van de stuks zullen in de loop van de maanden worden losgelaten op het publiek. Bailey koos ervoor om enkele best scorende trends uit zijn archief opnieuw in de collectie te stoppen, zoals aviatorjasjes, capes en poncho’s, glinsterende avondjurken en militaire jassen.

De koningin van de prints en technieken Mary Katrantzou bracht met haar collectie ‘Interior Lives’ opnieuw rijkelijke, luxueuze stuks met tal van textielsoorten, versieringen en schilderachtige looks. Haar inspiratie voor de collectie was de roots van het Modernisme. Daarvoor ging ze terug tot de Victoriaanse tijd en Bauhaus, wat resulteerde in een arsenaal aan interieurverwijzingen. Van tegelprints, langs tapijten tot lampenkappen: de ontwerpster bracht een gans interieur samen in haar collectie.

Aan de ingang van Central Saint Martins kampeerden anti-bont activisten, die de London Fashion Week wilden wakker schudden. Er kon zich zelfs een activiste van SURGE naar binnen werken en de catwalk betreden. In het verleden gebruikte Katrantzou soms bont, maar in deze collectie is geen bont verwerkt. Heel wat merken stapten de laatste jaren af van het gebruik van echt bont en schakelden over op de faux variant.

Simone Rocha vroeg zich af hoe ze de negentiende eeuw hedendaags kon interpreteren en vond de oplossing in het toevoegen van punk- en emo-elementen. Het resultaat? Een Victoriana tomboy. Het vertrekpunt van de collectie waren de minder bekende portretten van sierlijke dames van de schilder John Constable. Heel erg Brits, heel erg luxueus en heel erg hoog op de wishlist van iedereen die een hedendaagse prinsessenjurk wil bezitten.

De AW18 collectie van Paul Knorr speelt met intimiteit en sensualiteit van vrouwenkleding. Womenswear vandaag bestaat uit de meest uiteenlopende dingen: van extreem naakt tot super zedig. Geïnspireerd door deze vrijheid creëerde Paula Knorr haar eigen vertaling van een sensuele garderobe die empowert. We zagen heel veel power dresses, met sequins en doorschijnende stukken stof. Nu eens super sexy, dan weer wat preutser, maar allemaal comfortabel en draagbaar (niet per se voor op kantoor natuurlijk). Belgisch transgender model Maxim Magnus maakte opnieuw deel uit van de zeer diverse modellencast. De jazz zangeres Laura Totenhagen zorgde voor een gepaste soundtrack met teksten van beroemde vrouwelijke dichters.

Nicola Formichetti beloofde een combinatie van Nirvana en Lil Kim, grunge en hiphop. ‘Smells like Queens spirit’ was de tagline voor zijn show. En Nicopanda nam de nineties inspiratie nog een stapje verder met een samenwerking met het legendarische hiphop en elektronica platenlabel Tommy Boy. Een geflipte mix van houthakkersruiten met glanzende bikini’s, bomberjacks, track suits en mutsen was het resultaat. Nicopanda show, Runway, Fall Winter 2018, London Fashion Week, UK – 19 Feb 2018

Erdem Moralioglu haalde zijn inspiratie bij de Amerikaanse danseres Adele Astaire, zus van Fred Astaire. Haar vrolijke vaudeville dagen op aarde werden vertaald naar bloemenprints en rode of gele jurken, maar de ontwerper focuste vooral op de periode dat ze weduwe was. De echtgenoot van Adele, Lord Charles Cavendish, stierf al snel nadat het koppel in het huwelijksbootje stapte. Ieder jaar nadat hij overleden was, bezocht Adele Lismore, het kasteel in Ierland waar ze met haar echtgenoot woonde. Voiles, donkere jurken, zwarte polkadots en fluweel vormen de visuele vertaling van deze rouwende echtgenote. Het kleurenpallet van Erdem AW18: veel zwart, aangevuld met geel, rood, zilver, wit, blauw en diepgroen.

Glitter, glamour en regenboogkleuren: Ashish in volle bloei. Het thema van de show was middernachtsmarkt, wat resulteerde in modellen die als chique shoppers met plastiek zakjes over de catwalk liepen. Inspiratie haalde de ontwerper zoals steeds uit de Bollywood cultuur, de huidige maatschappij en optimisme. We zagen heel wat bloemenprints, regenbogenkleuren, glitters en tongue-in-cheek slogans. De leuzen op de kledij waren voornamelijk verwijzingen naar de consumptiemaatschappij. Van ‘Masturbate’ in plaats van Mastercard tot ‘Viva L’Amore’ in plaats van Visa en ‘American Excess’ in plaats van American Express. Er was ook een ongecompliceerde ode aan de liefde aanwezig: ‘All I Want is Love’.

Hannah Weiland, ontwerpster van het Britse merk Shrimps, liet zich inspireren door Gertrude Stein voor haar AW18 collectie. Vooral de zin ‘a rose is a rose is a rose is a rose’ was het startpunt voor de collectie. Thema’s als onschuld, romantiek, fauna en flora en verwijzingen naar de kunst van Jean Cocteau en Otto Dix vonden hun weg naar de ontwerpen van Weiland. De nadruk lag vooral op de faux fur jassen in opvallende kleuren en prints. Dit seizoen lanceert de ontwerpster ook een schoenencollectie, in samenwerking met Lotte Selwood.