Lanvin out, Poiret in. Wat gebeurt er in de Franse modewereld?

© REUTERS

Er beweegt wat in de wereld van oude Franse modehuizen. Terwijl Lanvin een ophefmakende nieuwe wending neemt, wordt in de coulissen de terugkeer voorbereid van het legendarische Paul Poiret. Met Koreaans kapitaal, een Frans-Chinese ontwerpster, en zelfs een Belgische connectie.

Een schone slaapster wakker kussen: in de mode gebeurt het voortdurend. Je neemt een merk dat vergeten is, vermoeid of halfdood, en geeft het nieuw leven.

Voor ze heropgewekt werden door respectievelijk Tom Ford, Christophe Decarnin en Nicolas GhesquiĆØre waren Gucci, Balmain en Balenciaga niet meer dan schimmen van hun vroegere zelf.

Recentere voorbeelden zijn het heropgewekte lederwarenmerk Goyard, het schoenenlabel Roger Vivier en de couturehuizen Schiaparelli en Vionnet. Het eerste is in handen van Bernard Arnault (tevens opperhoofd van luxegroep LVMH), twee en drie zijn eigendom van de Italiaanse entrepreneur Diego Della Valle (die ook Tod’s bezit), en Vionnet is het speelgoedje van een controversiĆ«le (en kleurrijke) jetsetfiguur uit Kazakhstan, Goga Ashkenazi.

Als de transformatie van je sleeping beauty geslaagd is, heb je als mode-entrepreneur een goudmijn in handen.

Maar het lukt lang niet altijd. Vionnet, bijvoorbeeld, geraakt maar niet van de grond. Ashkenazi is de derde eigenaar van het label sinds de herlancering in 2006, en het versleet een waslijst ontwerpers, onder wie Sophia Kokosalaki, Marc Audibet en Hussein Chalayan.

BackstageVionnet Autumn/Winter 2017
BackstageVionnet Autumn/Winter 2017 Ā© REUTERS

Halston, het bekendste Amerikaanse merk uit het discotijdperk, is sinds de dood van ontwerper Roy Halston Frowick in 1990 zes keer heropgestart, het laatst door filmmogul Harvey Weinstein, met actrice Sarah Jessica Parker aan het hoofd. Een flop.

Zinkend schip Lanvin

Lanvin wordt doorgaans beschouwd als een succesverhaal. Het in 1889 door Jeanne Lanvin opgerichte modehuis, voorheen eigendom van onder meer de familie Vuitton en beautygigant L’OrĆ©al, is sinds 2001 in handen van Shaw-Lan Wang, een Taiwanese mediatycoon. Die installeerde Alber Elbaz als ontwerper, en dat resulteerde in een gelukkig huwelijk. Tot Elbaz vorig jaar met veel lawaai werd ontslagen: de cijfers waren niet langer goed, en de relatie tussen ontwerper en eigenaar ging op de klippen.

Wang verving Elbaz door Bouchra Jarrar, een ontwerpster die ervaring opdeed bij Balenciaga alvorens haar eigen, in beknopte kring zeer gewaardeerde couturemerk op te starten. Jarrar hield het zestien maanden vol. Haar stijl, veel formeler dan die van Elbaz, bleek geen match voor de klanten van Lanvin. De verkoopcijfers gingen de dieperik in, en het bedrijf maakte voor het eerst in jaren verlies. In 2012, een recordjaar, had Lanvin inkomsten van 235 miljoen euro. In 2016 was dat nog 162 miljoen, met een nettoverlies van 18,3 miljoen.

Jarrar is deze week vervangen door Olivier Lapidus, de zoon van Ted Lapidus, een populaire ontwerper in de sixties en seventies (en de eerste couturier die jeans gebruikte). De aanstelling zorgde voor nogal ophef in de modewereld. Lapidus, 59, is actief sinds de jaren tachtig, maar maakte nooit veel indruk. Hij nam gedurende twaalf jaar het merk van zijn vader over, maar dat is intussen zelf een sleeping beauty geworden. Hij ontwierp enkele seizoenen de mannenlijn van Balmain, toen dat merk op sterven na dood was; decoreerde een klein hotel in het zestiende arrondissement van Parijs; was consultant in China; en lanceerde vorige week ’s werelds eerste geheel virtuele couturemerk.

Een Franse Michael Kors

Volgens Business Of Fashion moet Lapidus van Lanvin een Franse versie van Michael Kors maken. Wat dat precies betekent, is niet helemaal duidelijk, maar allicht: goedkope handtassen en outletmode, naast een meer exclusieve catwalklijn. Terwijl Lanvin altijd een van de duurste Franse labels was.

Bouchra Jarrar in 2016
Bouchra Jarrar in 2016Ā© REUTERS

In de vakkrant WWD zei Lapidus dat hij de reikwijdte van Lanvin wilt vergroten: woonaccessoires, hotelinterieurs, textiel, en dies meer. ‘It will be Lanvin by the book,’ preciseerde de ontwerper gisteren. ‘Ik ben in Jeanne Lanvins oorspronkelijke studio in rue du faubourg Saint-HonorĆ© geweest om de vibes van het huis te voelen. Ze was altijd vooruit op haar tijd. In de jaren twintig heeft ze een lifestymerk uitgevonden, en ze was de eerste modeontwerper die designvoorwerpen integreerde.’

De aanstelling van Lapidus is behoorlijk controversieel, commentaar varieert van ‘bizar’ tot ‘doodvonnis voor Lanvin’. En bij Lanvin zelf lijkt niemand gelukkig met de keuze. Verschillende leden van de raad van bestuur hebben hun ontslag aangekondigd, en het is nog afwachten of de gerespecteerde mannenontwerper Lucas Ossendrijver en dito juwelendesigner Elie Top op post blijven. Lapidus debuteert al in september tijdens de modeweek.

Poiret uit de mottenballen

Investeerders blijven intussen geloven in het potentieel van sluimermerken. De zakenman Arnaud de Lummen is gespecialiseerd in het verwerven, en met winst doorverkopen, van de handelsrechten, logo’s en (in het beste geval) archieven van oude luxelabels. Zijn bedrijf Luvanis liet Vionnet en Moynat verrijzen. Het zoekt thans kopers voor de oude koffermaker Au DĆ©part (tussen het midden van de negentiende eeuw en 1960 een geduchte concurrent van Louis Vuitton, Moynat en Goyard), couturehuizen Mainbocher en Charles James, en het Amerikaanse schoenenmerk Herbert Levine, een favoriet van Jackie Kennedy en Marilyn Monroe.

Voor Paul Poiret heeft Luvanis een koper gevonden: de Koreaanse holding Shinsegae, die het merk volgende zomer herlanceert.

Paul Poiret schets uit 1922
Paul Poiret schets uit 1922Ā© ISOPIX

Poiret begon zijn couturehuis in 1904. Hij was, samen met Madeleine Vionnet, een van de eerste ontwerpers die komaf maakten met het korset, en integreerde de kimono en elementen van Russische folklore in de garderobe van de elegante Parisienne. Hij was in 1911 de eerste couturier met een eigen parfumbedrijf, tien jaar voor Coco Chanel Chanel No. 5 lanceerde. Poirets bedrijf ging ten onder aan de crisis van 1929. Le Magnifique, zoals Poiret soms werd genoemd overleed in 1944, arm en vergeten.

Shinsegae, dat wordt geleid door de kleindochter van de stichter van Samsung, heeft ervaring in de modesector: het bedrijf bracht onder meer Givenchy, CƩline en Moncler naar Zuid-Korea. Maar Poiret is de eerste poging om zelf een modehuis op te starten. De Frans-Chinese couture ontwerpster Yiqing Ying gaat de reset leiden als artistiek directeur, en Shinsegae werkt samen met de Belgische BVBA 32 van Anne Chapelle, de vrouw achter de Belgische labels Ann Demeulemeester en Haider Ackermann. Wat precies de rol wordt van BVBA 32 is niet helemaal duidelijk (Chapelle reageerde niet op een vraag voor commentaar). Helemaal onduidelijk is of een eerder obscure ontwerpster als Yiqing Ying, die enkele seizoenen artistiek directeur was van LƩonard (gƩƩn succes), een belangrijk maar grotendeels vergeten merk als Paul Poiret opnieuw relevant kan maken, laat staan begeerlijk. Afspraak tijdens de Parijse modeweek van maart volgend jaar.

Wie een sluimermerk koopt, aldus Arnaud de Lummen, zit gebeiteld. ‘Zelfs als je niet onmiddellijk de juiste ontwerper vindt voor je merk, of je merk niet onmiddellijk winst maakt, dan behoudt het toch zijn waarde.’ Eens een legende, altijd een legende.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content