‘De catwalk wordt, langzaamaan, een weerspiegeling van de maatschappij’, stelt Knack Weekend-redactrice Ellen De Wolf vast.
Diversiteit. Het woord wordt niet snel geassocieerd met de mode-industrie. Integendeel, mode heeft de reputatie een nogal nauwe definitie van schoonheid te hebben, namelijk dun, jong en blank. Maar daar lijkt nu verandering in te komen. Er is een nieuwe generatie opgestaan, die het traditionele, eurocentrische schoonheidsideaal ter discussie stelt. De catwalk wordt, langzaamaan, een weerspiegeling van de maatschappij.
Het kantelmoment waren de modeweken in februari 2017. Ashley Graham liep als eerste plussizemodel de show van Michael Kors in New York. De Somalisch-Amerikaanse Halima Aden was het eerste model met een hoofddoek op de catwalk van Max Mara. En Dries Van Noten hield voor zijn honderdste show een reünie met modellen van alle leeftijden. Niet lang na de modeweken werd Edward Enninful aangesteld als hoofdredacteur van de Britse Vogue. Hij maakte meteen zijn intenties om meer aandacht te besteden aan diversiteit in het modeblad duidelijk. ‘Want,’ zei hij tegen een journalist, ‘ik ben zwart, ik ben homo, ik ben niet rijk en ik ben dik.’
Is de huidige focus op diversiteit een trend die even snel uit de mode zal zijn als skinny jeans?
Er beweegt iets in de mode. Naar anders en beter. Daarom wijden wij er een hoofdstuk (en meer) van de modespecial van Knack Weekend Black van deze week aan. En daarom loopt er nog tot 20 oktober in het National Museum of Scotland een tentoonstelling over. Body Beautiful: Diversity on the Catwalk onderzoekt hoe de mode-industrie vandaag vaste waarden uitdaagt en alternatieve ideeën over schoonheid aanmoedigt op de catwalk, in reclame en achter de schermen. De camel coat met hoofddoek van Halima Aden voor Max Mara is er onder andere te zien, net als een trenchcoat van Burberry, op maat gemaakt voor de één meter en zeven grote Vogue-journaliste en academica Sinéad Burke.
‘Het is een opwindende tijd voor de mode’, zegt Georgina Ripley, curator van Body Beautiful in The Scotsman. ‘Veel mensen in de industrie realiseren zich dat ze diversiteit van binnenuit moeten benaderen om wat schoonheid vandaag betekent opnieuw te beoordelen.’ Dat gaat volgens Ripley verder dan designers die modellen inhuren die niet tot de ‘dun, jong en blank’-categorie behoren, al is dat zeker een begin. ‘Als de industrie echt divers wil worden, dan moet ze diversiteit voor én achter de camera omarmen. Als de mensen die de trends en onze modekeuzes dicteren divers zijn, dan sijpelt dat automatisch door. Er is nog werk aan de winkel, maar de afgelopen seizoenen suggereren wel dat we de goede richting uitgaan.’
Wie weet wordt diversiteit in de mode uiteindelijk zo normaal dat een tentoonstelling, modenummer of zelfs het woord overbodig is.
De cijfers van de meest recente modeweken bevestigen dat. Bijna veertig procent van de modellen was gekleurd. In New York zelfs 46 procent. Er liepen 5 6 trans-, 36 vijftigplus- en 50 plussizemodellen mee.
De mode is notoir wispelturig. One day you’re in, the next day you’re out. Je kunt je dus afvragen of de huidige focus op diversiteit niet gewoon een trend is die weer even snel uit de mode zal zijn als skinny jeans of Buffalo’s. De optimist in mij gelooft van niet. Daarin sta ik gelukkig niet alleen. En wie weet wordt diversiteit in de mode uiteindelijk zo normaal dat een tentoonstelling, modenummer of zelfs het woord overbodig is.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
