Terwijl Milaan leegloopt, nemen de jonge wolven Parijs in. Een verslag van de mannenmodeshows voor najaar 2018.
Milaan krimpt, Parijs groeit. De mannenmodeweek van Milaan is nu eigenlijk een verlengd weekend, terwijl de Parijse mannenweek naadloos overgaat in de coutureweek: samen zijn ze goed voor een veertiendaagse marathon van shows, presentaties, cocktails en andere modemomenten. Dat betekent dat de mannenmode soms zelfs op haar eigen terrein wordt gedomineerd door dames: Naomi Campbell en Kate Moss waren de grootste sterren van Parijs (zie verder), in Milaan eiste Kendall Jenner de aandacht op, en het belangrijkste rendez-vous op de slotdag van het mannenseizoen was de vernissage van een tentoonstelling van de jurken van Azzedine Alaïa.
Dat geeft niet. Want al bij al blijft de mannenmode spannender dan die voor dames. Jongens durven meer (als het over kleren gaat tenminste), en meisjes die durven, dragen mannenkleren (en soms is het ook omgekeerd). Geen wonder dat het mannenlabel Ami vorige week in Parijs een capsulecollectie toonde voor vrouwen en dat damesmerk Isabel Marant een lijn lanceerde voor mannen. De show waar in Parijs het meest naar werd uitgekeken? Die van Vetements, dat met onder andere macho-uniformen en zijden sjaaltjes complexloos genderloos is. Het defilé kon worden gelezen als een hommage aan Martin Margiela, maar het was vooral pure mode. Demna Gvasalia en zijn medewerkers hebben hun laatste woord nog lang niet gezegd.
Jonge wolven
De Parijse mannenweek werd dit seizoen met een halve dag uitgebreid, en die was gewijd aan de jonge merken Palomo Spain (jongens in meisjeskleren) Namacheko en GmbH. De show van dat laatste label, gevestigd in Berlijn, was een van de hoogtepunten van het seizoen. De locatie speelde mee: buiten, op de loskade van een voormalig entrepot langs de rand van een sporenpartij in het verre noorden van Parijs, in regen en wind. De muziek hielp ook ( All Tomorrow’s Parties van Velvet Underground and Nico, gemixt met duistere electro). De casting was perfect, en de kleren met hun boefjes-plus-motorcross-esthetiek: fenomenaal.
Kasjmier en krokus
Ermenegildo Zegna ontwikkelde onder leiding van ontwerper Alessandro Sartori een nieuw kasjmier met kleuren op basis van planten en groenten van het natuurreservaat van het merk in Piemonte – krokussen en champignons in plaats van chemische kleurstoffen. Omdat luxe ook milieubewust kan/moet zijn. De enige valse noot? De artificiële sneeuwstorm op de catwalk.
Het einde van de wereld
Firenze had dit seizoen twee Japanse merken te gast: Undercover en The Soloist. Jun Takahashi en Takahiro Miya- shita, de respectievelijke ontwerpers, gingen elk in hun eigen hoekje aan de slag met hetzelfde thema: orde en wanorde. Beide collecties toonden een postapocalyptische toekomst, geïnspireerd door The Road van Cormac McCarthy en Stanley Kubricks 2001: A Space Oddyssey, met foto’s en citaten uit die film op de kleren van Takahashi. Bij Miyashita hoorden we een nummer van Nine Inch Nails: The Day The World Went Away, een slogan die in veelvoud stond te lezen op een reeks fluo-oranje capes tijdens de finale.
Ook bij Prada leek het einde van de wereld nabij. We werden tussen rekken geplaatst die tot aan het plafond reikten en gevuld waren met kartonnen dozen. De show opende heel donker, met oversized anoraks in een zwart industrieel nylon, gedragen met plastic identiteitsbewijs: het perfecte uniform voor, om maar iets te noemen, een opruimer van kernafval. De prints waren gerecycleerd van oudere collecties, de show was vooral een les in de geschiedenis van Prada: ‘historische’ prints, zwart nylon, maar ook het oude rode logo van de in vergetelheid geraakte commerciële nevenlijn Prada Sport, dat hier en daar op donsjassen te zien was.
Reboot
Nadat de Crocs, de al jaren onterecht verguisde plastic sandaal, vorig seizoen in ere werd hersteld door Vetements, is dit keer de UGG aan de beurt. De herinterpretatie door Glenn Martens voor Y/Project van Paris Hiltons favoriete schoeisel is geweldig: UGGs met elefantiasis. De UGG van Sacai leunt dichter aan bij het origineel.
Allemaal Sunnei
In Milaan staat eindelijk een nieuwe generatie Italiaanse ontwerpers klaar, met onder anderen Loris Messina en Simone Rizzo van Sunnei en Francesco Riso van Marni, twee absolute hoogtepunten dit seizoen. Bij Sunnei zagen we een wit T-shirt met als opschrift in eenvoudige zwarte letters: We Should All Be Sunnei, een guitige knipoog naar het debuut van Maria Grazia Chiuri bij Dior. Niet jong, maar wel fun, en dus jong van geest: Fendi, dat de aankomsthal van een luchthaven nabouwde met draaicarrousel en Amanda Lear op de playlist.
Parijs in een notendop
Julien David stopte zijn modellen in hondenmaskers en liet ze loungen in een oversized hondenhok, compleet met gym. Walter Van Beirendonck had seks in zijn hoofd, met een gangbang-print en referenties naar tops, bottoms, subs en pigs. Off-White werkte samen met de Beastie Boys, en zowel Sacai als Etudes Studios gebruikten het logo van de The New York Times. Dries Van Noten eindigde met een adembenemende parade van lange nylon regenjassen met marbré-print.
Bij Comme des Garçons combineerde Rei Kawakubo reusachtige dinosaurushoofden met comic book-prints en roze pruiken. Bij Hermès liepen de modellen door een muur van vuur. Kenzo combineerde zijn defilé met een live gefilmde telenovela. Bij Dior Homme lag de focus van Kris Van Assche op de expertise in tailoring, maar hij was slim genoeg om ook streetwear in zijn collectie te stoppen (heerlijke baggy jeans, logosweatshirts), en de soundtrack was top: een megamix met hits uit de late jaren tachtig, van Alphavilles Forever Young tot The Sound of C. Uit die periode liep ook een handvol gepensioneerde male models mee. Bonus: vaste front row-gast Karl Lagerfeld met, godbetert, een ringbaardje, in de stijl van Chriet Titulaer, voor wie de iconische Nederlandse astronoom en televisiepresentator nog gekend heeft.
So long, Kim Jones
Enkele dagen voor de show stuurde Louis Vuitton het bericht uit dat Kim Jones het na zeven jaar voor bekeken hield als mannenontwerper van het merk. In die tijd werd de Brit een van de stuwende krachten achter het merk, belangrijker misschien zelfs dan damesontwerper Nicolas Ghesquière. Zijn collab met Supreme vorig jaar was een historisch keerpunt voor de mode: voor het eerst werden luxe en fusie als evenwaardig beschouwd. Zijn afscheid was in zekere zin business as usual: een collectie in het teken van reizen, met geweldige schoenen. En toen, helemaal op het einde, verscheen plotseling Naomi Campbell en even later Kate Moss, beide in een trenchcoat met LV-monogram. De relevantie was niet helemaal duidelijk (misschien verwezen de trenchcoats naar de geruchten dat de ontwerper dra bij Burberry zou tekenen), maar de zaal ging uit haar dak. Staande ovatie, en dik verdiend.
TREND 1: Safety first
De veiligheidsagent/vuilnisophaler blijft een stijlicoon: opgeluxte werkkledij, gesublimeerde camouflageprints en reflecterende strips alom, van Junya Watanabe tot het Chinese label Sankuanz (een van de overtuigendste shows in Parijs). En feloranje blijft populair.
TREND 2: Destroy
Er hangt punk in de lucht. Kleren worden binnenstebuiten gedragen, gekreukt (omgekeerde bontmantels bij Vetements) of verknipt en vervormd tot een soort Frankenstein-mode (Facetasm, Off-White).
TREND 3: brave jongen
De extremen van de mannenmode worden enigszins getemperd bij de luxehuizen, die vaak terugkeren naar hun brave basics. Paul Smith bijvoorbeeld. Maar zelfs Kenzo was dit seizoen heel braaf.
TREND 4: Ruitenheer
Het wordt een seizoen vol ruiten, liefst gecombineerd met andere ruiten.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
