De Belgische ontwerper Cédric Charlier werkt in Parijs en Noord-Italië, woont in België en Frankrijk, en reist het liefst naar Latijns-Amerika. Een blik op zijn persoonlijke fotoalbum.
1. Italië, Bologna
‘Ik werk regelmatig in het noorden van Italië, maar ik kan niet veel over Bologna zeggen, en ook niet over Milaan: ik ken die steden zonder ze te kennen. ’s Avonds en ’s nachts wandel ik er vaak rond na het werk. Soms blijf ik er een weekend en dan bezoek ik een paar musea. In Bologna heb ik onlangs een huis ontdekt met een schitterende kleurencombinatie: een mix van blauw en baksteenrood, met een boom op de patio. Het is een exacte replica van het Paviljoen van de Nieuwe Geest van Le Corbusier. Zijn architectuur bestaat uit lijnen en hoeken en ik vind mezelf terug in die geometrie. Op school was ik best goed in wiskunde. Een kledingstuk ontwerpen is de vorm benaderen als pure vorm: in het begin is er bijna een abstractie, de sensualiteit komt pas later.’
2. België, Ardennen, de rotswand van Le Hérou
‘Deze foto is me dierbaar. Ik had evengoed de Alpen kunnen kiezen, want bergen hebben een weldadige invloed op me. Ik vind het heerlijk om ergens op een top te staan. De bergen herinneren me eraan dat ik maar heel klein ben hier op aarde, en dat mag je niet vergeten. Dat gevoel krijg je niet in New York. Daarom hou ik zo van de bergen en ga ik graag bergen beklimmen.’
3. Jamaica, Ocho Rios
‘Eind augustus ben ik voor het eerst op bezoek geweest bij een Jamaicaanse vriendin van me, Jessica Ogden. Ze is ontwerpster en had een tijdlang in Londen haar eigen merk. Nu werkt ze samen met onder andere A.P.C. aan een collectie quilts. Ze woont in Ocho Rios, een stukje paradijs op aarde, gelegen aan een schitterende zee waaraan de meest onwaarschijnlijke vegetatie grenst. Vandaar trokken we door het oerwoud naar een sublieme plek, waar de hele dag door jongens zich in het water storten door aan een touw van de brug springen. Op Jamaica zijn we begonnen met oude platen te verzamelen. Reggae, maar ook andere muziek uit Latijns-Amerika uit de jaren 50 en 60. In Caracas vonden we de winkel waar Bob Marley klant was, en we kochten er een hele koffer vol. Het is zalig om thuis te komen en niet te weten wat je te horen zult krijgen; er zitten echte pareltjes tussen die oude vinylplaten.’
4. Venezuela, Caracas en Choroni
‘We zijn onszelf vaak zo moe dat we niet verleid kunnen worden door wat op ons lijkt, schreef Madame de Staël. Daarom hou ik van Latijns-Amerika en van mijn vriend Alfredo, die mijn tegenpool is. Waarom ik een zwak heb voor de regio? Om de mensen en om de manier waarop ze zich uitdrukken; ze zeggen wat ze denken. Ik ben zelf nogal gesloten. Ik hou ook van de manier waarop ze bewegen: ze dansen veel en er is overal muziek. Je wordt er wakker met de salsa. Wij zijn net terug uit Venezuela, waar we bij de familie van Alfredo verbleven in Caracas en in Choroni, een vissersdorp dat aan het oerwoud grenst. De hoofdstad was tien jaar geleden al gevaarlijk, maar nog niet zo erg als nu. Het feit dat je altijd op je hoede moet zijn, maakt er deel uit van het dagelijks leven, en dan staat die angst niet meer zo op de voorgrond.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
