Dit was de mannenmodeweek: van eindeloze catwalk tot sneaker van het seizoen
Het mannenmodeseizoen zit erop. De teerlingen zijn geworpen. De trends voor komende winter staan vast: deftige pakken, luipaardprints en andere wilde dieren, fluo en doorzichtige materialen. Maar wat onthouden we nog meer van de Parijse modeweek?
De uitnodiging van het seizoen: Eén uitnodiging was specialer dan alle andere. Jacquemus stuurde elke invité een ovenvers brood. De eerste Parijse mannenshow van de Marseillais, op zondagochtend, was één groot, typisch Frans ontbijt met Comté-kaas, confituur en croissants. Plus mooie jongens in de comfortabele werkkledij van de ontwerper. En dat thuisbezorgd brood? Echt lekker.
Runner up: ook de uitnodiging voor Virgil Ablohs tweede Louis Vuitton show was eentje om te onthouden: een in transparant plastic verpakte replica van Michael Jacksons glitterhandschoen. Verder stond de show in het teken van The Wiz, de disco-remake van The Wizard Of Oz uit de late jaren zeventig, met Jackson en Diana Ross in de hoofdrollen.
De langste catwalk: de rolband van Dior, 62 meter lang, ondergebracht in een tijdelijke constructie in de schaduw van de Eiffeltoren. De modellen werden als bewegingloze figuurtjes door de zaal gerold. Mode aan de lopende band, letterlijk en figuurlijk.
Beste hoodie van het seizoen: Die met het opschrift It’s My Birthday And All I Got Was This Overpriced Hoodie From Vetements. Van Vetements, dus.
De match van het seizoen: De strijd tussen kamp Old Céline en kamp Slimane Celine is nog altijd niet beslist. Ontwerper Hedi Slimane kreeg enthousiast applaus na zijn eerste toegewijde mannenshow voor het merk, dat zich tot voor de komst van Slimane uitsluitend aan damescollecties wijdde. Anderzijds moesten zelfs de meest enthousiaste fans toegeven dat de ontwerper zichzelf blijft herhalen. Kunnen we nog iets nieuws verwachten van Slimane?
De relaunch: De eerste creatief directeur van Maison Kitsuné komt van Old Céline: Yuni Ahn werkte jarenlang met Phoebe Philo. Het preppy label van stichters Masaya Kuroki en Gildas Loaëc organiseerde voor het eerst een presentatie tijdens de mannenweek. De collectie voor mannen en vrouwen is geïnspireerd door het muzikale erfgoed van Maison Kitsuné — Loaëc was jarenlang manager van Daft Punk. Het merk mikt op een meer volwassen publiek, met meer verfijnde kleren.
Beste hommage: die van Rick Owens aan Larry LeGaspi, een vergeten Amerikaanse designer die in de jaren zeventig de groep LaBelle (van Voulez-vous coucher avec moi-faam) in metalic ruimtepakken en stratosferische hielen stopte, en later ook werd ingelijfd door hardrockband Kiss. De referenties waren discreet – hier en daar een zilveren bliksemschicht. Maar het siert Owens dat hij zijn idolen en invloed met naam noemt, en hun werk niet gewoon klakkeloos Kopieert, zoals veel andere ontwerpers. Owens werkt overigens aan een boek over Le Gaspi.
Beste spin-off: Christian Wijnants waagt zich voor het eerst aan een mannenlijn. Hij concentreert zich voorlopig op breiwerk, met een reeks truien in voortreffelijke kleuren.
Weetje van de week: de Antwerpse ontwerper Stephan Schneider vertelde ons dat je nooit naaldbomen zult zien in winkelstraten of nabij shopping malls. Wetenschappelijk onderzoek zou volgens hem hebben aangetoond dat de aanwezigheid van sparren en andere kerstbomen de kooplust afremt. De kans bestaat dat Schneider ons iets op de mouw speldt, maar voor zijn collectie liet hij zich in elk geval inspireren door naaldbomen en shoppingcenters.
Sneaker van het seizoen: de herziene Air Monarch van Martine Rose voor Nike. Rose gaf de old school dad sneaker van Nike bizarre bulten en een roze laagje vernis. Er is ook een versie met de kleurencombinaties van het originele model en een zwarte versie. De Phantom lag tijdens de mannenmodeweek van Milaan in de winkels. In Parijs lanceerde Nike een sneaker met Matthew Williams van 1017 Alyx 9SM en tijdens Pitti was er een samenwerking met de Italiaanse streetweardistributeur Slam Jam, met omgekeerde swoosh.
De langste intermissie: Raf Simons liet de Belgische band Whispering Sons optreden tijdens zijn show in de balzaal van het luxehotel Shangri-La. Zijn show werd onderbroken door een pauze die eindeloos leek, maar allicht minder dan tien minuten duurde (we konden het optreden alleen horen; de band stond in een ander zaaltje). Simons toonde eigenlijk twee keer dezelfde collectie. Een keer in het zwart, en daarna nog een keer in kleuren geïnspireerd door Yves Saint Laurent.
Het grappigste moment: terwijl we in de showroom van LVMH Prize winnaar Doublet in alle ernst naar de kleren keken, stond ontwerper Masayuki Ino onbeweeglijk in een hoek van de kamer met een clownsmasker. Tot we in zijn buurt kwamen en hij plotseling ‘boe’ riep.
Doublets pronkstuk voor komende winter is tegelijk geniaal en absurd: een mantel met epauletten die zo groot zijn dat de schouders van de mantel tot over je hoofd reiken. Maar je kunt die epauletten er ook uithalen, en dan blijft er een klassieke, weliswaar oversized mantel over. Nadien hebben we nog een half uur zitten grijnzen.
Het beste debuut: het kleine Japanse label Kidill, dat voor het eerst in Parijs presenteerde. De show, in een klein winkelpand, was spontaan en onaangekondigd. De ontwerper drukte op een knop, het ijzeren gordijn van de winkel ging open en achter de vitrine stond een klein dozijn modellen achter elkaar opgesteld. De collectie was een hommage aan Siouxsie Sioux, van punkband The Banshees.
De beste locatie: Hermès gebruikte de magazijnen van het Mobilier National: het door betonpionier Auguste Perret ontworpen complex waar de meubelcollecties van de Franse overheid worden bewaard, van het bureau van François Mitterrand tot pre-revolutionaire fauteuils. Het was een treffende plek voor het luxehuis. Prestigieus, maar tegelijk ook gezellig. Tamino zat op de eerste rij.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier