De kaftan is veel meer dan een vormloze tentjurk. Zeker, het favoriete kledingstuk van Demis Roussos en Elizabeth Taylor is kuis en comfortabel, maar ook best sexy.
Een oversized lap stof, doorgaans met mouwen, soms ook een kap, al dan niet rijkelijk versierd: de kaftan is even eenvoudig als complex. Kuis en comfortabel, maar tegelijk elegant en sensueel, vooral als je er niets onder draagt, een beetje zoals de Schotten en hun rokken. De kaftan verbergt het lichaam. Je kunt daar een symbool van onderdrukking in zien, maar ook een vorm van vrijheid. Popster Billie Eilish draagt haar oversized outfits met ongeveer hetzelfde effect.
De tuniek is uniek. En tegelijk geschikt voor m/v/x van alle maten, leeftijden en gewichten. Iedereen dus, van een moslima op tram 8 tot André Leon Talley, de voormalige rechterhand van Vogue-hoofdredacteur Anna Wintour, front row.
Talley, die bijna twee meter groot is en minstens 150 kilo weegt, begon capes en kaftans te dragen toen hij een jaar of tien geleden niet langer in zijn maatpakken raakte, schrijft hij in zijn autobiografie. Hij bestelt ze bij onder anderen Tom Ford, Ralph Rucci, Nicolas Ghesquière, Karl Lagerfeld en Dapper Dan. Als jurylid van America’s Next Top Model droeg Talley een hedendaagse versie van een 17de-eeuwse Japanse samoerai-tuniek (een kimono, zeg maar).
Cocktails aan het zwembad
Want de kaftan is dus een kledingstuk met geschiedenis.
Met Perzische roots, om precies te zijn. Tussen de 14de en de 18de eeuw behoorde de kaftan tot het uniform van de Ottomaanse sultans. Hun robes waren van zijde, katoen of wol, met een opening vooraan, en knoopjes of een riem. De kaftan werd vooral gedragen in het Midden-Oosten en West- en Noord-Afrika. Het losse silhouet zorgt voor natuurlijke ventilatie en helpt aldus de lichaamstemperatuur te verlagen. Maar het kledingstuk dook zoals gezegd ook op in Japan én in Rusland, waar vriesbestendig bont werd gebruikt.
In Europa werd de tuniek een exotische rariteit in de negentiende eeuw, toen avonturiers exemplaren meebrachten van hun verre reizen. Het duurde tot de jaren vijftig en zestig van de twintigste eeuw voor de kaftan werd gerecupereerd door couturiers als Christian Dior en Cristobal Balenciaga. In 1966 beschreef Vogue de kaftan als het essentiële kledingstuk van de jetset, perfect voor cocktails aan het zwembad. Tien jaar later was de tuniek bijna even populair als de spijkerbroek. Yves Saint Laurent droeg en ontwierp ze, net als de Griekse variétézanger Demis Roussos. En jonge hippies, die ze meebrachten van hun reizen naar Afghanistan in een Volkswagen Kever.
Show piece
In de eighties maakten types als Roussos en kaftanfan van het eerste uur Elizabeth Taylor, toen in een volslanke periode, een parodie van de losvallende robe. De kaftan werd net zo sexy gevonden als Crocs vandaag (in beide gevallen: zeer ten onrechte).
In 1996 gaf Tom Ford bij Gucci het kledingstuk een nieuwe erotische impuls. Toen Hedi Slimane enkele seizoenen later zijn debuut maakte als ontwerper bij de mannenlijn van Saint Laurent Rive Gauche, tekende hij onder meer een zwoele, pikzwarte djellaba — een variatie op de kaftan, net als de cape, de muumuu en de abaja.
Een kwarteeuw later is de tuniek multi-inzetbaar: een favoriet van de modest fashion-aanhangers, maar ook een show piece dat de drager niet verbergt, maar integendeel definieert als ongebreidelde fashionista. Je vindt ze dit seizoen bij ondere andere Gucci, Sacai, Pucci en Missoni. Jil Sander heeft er zelfs voor mannen én vrouwen. Maar ook bij ketens als Arket en &Other Stories vind je kaftans in de winkelrekken.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
