Biografie van Raf Simons

Géén ex-student van de Antwerpse Academie, maar wel creatief directeur van modehuis Dior.

Géén ex-student van de Antwerpse Academie. Meer nog, Belgische modeontwerper Raf Simons (°1968) uit Neerpelt, heeft nooit een textielopleiding gevolgd. Wel studeerde hij industriële vormgeving in Genk en begon hij in 1991 te werken als meubelontwerper.

Hij zag al gauw de beperkingen in van zijn vakkeuze, waardoor de overstap naar mode in gang werd gezet. Na de wijze raad van Linda Loppa, docente aan de Antwerpse Academie, maakt hij in 1995 zijn intrede in de modewereld.

De officiële loopbaan van de ontwerper begon in 1995 met zijn eerste lijn ‘Raf Simons’, geïnspireerd door de silhouetten van het Oostenrijkse modehuis Helmut Lang. Als mannenmodeontwerper sloeg Simons zijn kamp op te Antwerpen en presenteerde hij showrooms in Milaan en Parijs. In 1997 defileerde hij voor het eerst in Parijs.
De stijl van Simons bleek een radicale vernieuwing die vooral internationaal brokken maakte: nauwe, smalle, met precisie geknipte vormen met een traditionele basis, geïnjecteerd met referenties aan allerhande jeugdculturen, van punk over mod tot goth.

De radicale vernieuwing werd niet enkel doorgevoerd in zijn ontwerpen. Als antwoord op het heersend mannelijk schoonheidsideaal laat hij niet-professionele modellen die hij op straat rekruteert rondlopen in zijn kleren, en ook de shows zijn niet-alledaags: straten, parkings en bruggen vormden al het decor.

Zo bouwde hij een universum uit dat vooral een esthetiek en een gevoel uitdroeg, versterkt en geïnspireerd door muziek, film en kunst. Behalve in mode is Simons ook actief in de kunstwereld. Hij is consultant voor een Antwerpse privéverzamelaar en trad hij op als curator van tentoonstellingen in Florence en Hasselt.

In 1999 ontwierp hij twee seizoenen lang de mannencollecties van het Italiaanse ledermerk Ruffo Research. De snelheid van de mode-industrie en het grote succes van zijn werk worden Simons te veel: in 2000 last hij een pauze in. Hij wordt directeur en docent van de afdeling mode aan de Universiteit voor Toegepaste Kunst in Wenen. In 2001 maakt hij al zijn comeback, na een herstructurering van zijn bedrijf.

Hij provoceert al meteen na zijn terugkomst met de lancering van zijn ‘modegevoelige terroristen’, waarin hij modellen vermomd laat defileren in overalls en in truien met capuchons. Simons kan echter niet voorzien dat even later de terroristische aanvallen in New York zullen plaatsvinden.

In 2005 staat hem beter nieuws te wachten: hij zegt zijn baan op als modedocent in Wenen en wordt met zijn nieuwe collectie ‘Raf by Raf Simons’ opgemerkt door Patrizio Bertelli van het Italiaanse modehuis Prada. De media-aandacht, die hij in tegenstelling tot zijn generatiegenoten zo lang schuwde, werd ineens verdrievoudigd.

Groot was de vreugde van de ontwerper wanneer hij in mei 2005 werd aangesteld als creatief directeur bij Jil Sander, dat eigendom is van het modehuis Prada. De stap naar vrouwenmode was minder vanzelfsprekend. Hij werd zo geïdentificeerd met mannenmode dat The New York Times hem eens ‘de meest invloedrijke modeontwerper van mannenmode van de afgelopen tien jaar’ noemde. Maar zijn eerste collectie voor de winter 2006/2007 werd met enthousiasme onthaald.

Jil Sander was voor de komst van Simons aan het zwerven tussen verschillende stijlen en stuurloos, tot de ontwerper de modernistische visie van het label snel herstelde, met mannen- en vrouwencollecties die bekend staan om hun scherpe snit en felle kleuren.

Hij paste zich aan aan zijn nieuwe métier als een vis in het water, waarvan vele lovende recensies over zijn werk bij Jil Sander het bewijs vormen. Hij slaagde erin om het label een sensueler imago aan te meten.

In 2008 ontwierp hij voor Eastpak enkele rugzakken en draagtassen. Ook voor Fred Perry tekende hij in dat jaar een kleine collectie. In februari 2011 volgt er een emotioneel afscheid bij Jil Sander, nadat de oprichtster van het modehuis opnieuw werd aangesteld als creatief directeur. Voor zijn eigen zomercollectie in 2011 keerde Simons terug naar zijn roots: hij vierde 15 jaar in de mannenmode door mouwloze tunieken en broeken met brede pijpen een frissere look te geven.

In april 2012 wordt hij aangesteld als creatief directeur bij het Franse modehuis Dior. Zijn voorganger John Galliano werd ontslagen nadat er bij de politie klachten waren ingediend over het racistische en antisemitische gedrag van de ontwerper.

Op de aanstelling van Simons werd al maanden gespeculeerd. Zo werden vragen gesteld bij Simons’ minimalistische ontwerpen voor Jil Sander -alles wat Dior niet is – en bij zijn gebrek aan ervaring met haute couture. Eén van de uitdagingen waarmee Simons geconfronteerd zal worden bij Dior, is de eisen van een wereldwijd merk begrijpen.

De keuze van Dior voor Raf Simons was misschien niet voor de hand liggend, maar in vele opzichten wel logisch. In zijn zes jaar bij Jil Sander introduceerde hij meer vrouwelijke vormen in de minimalistische ontwerpen van het label, vaak geïnspireerd door haute couture uit de jaren ’50. (YU) www.rafsimons.be