Belgische ontwerpers over hun eerste Belgische designerstuk: ‘Liefde op het eerste gezicht’

De Designer Days komen eraan. Van 8 tot 12 juli krijgen we de kans om Belgische mode op de kop te tikken aan zachte prijzen. Wij voelden enkele deelnemers aan de tand over hun eigen eerste Belgische designerstuk. ‘Het is belangrijk om elkaar te steunen.’

‘Mijn liefde voor Belgische mode is vroeg begonnen. Als tiener schuimde ik samen met mijn beste vriendin, Marie Vinck (actrice), en haar moeder, Hilde Van Mieghem (actrice, regisseur en columnist, mh) de stockverkopen af, een misse waar ik maanden voor spaarde. Ik was geobsedeerd door kwalitatieve materialen en de stockverkopen waren de enige plek waar ik stoffen aan een degelijke kwaliteit kon vinden. Ook nu nog vind ik bij het opruimen van mijn huis ongebruikte stofrollen tegen met het prijskaartje er nog aan. Ik vond die stoffen zo dierbaar dat ik er niets mee durfde te maken. (lacht)

Op een van die stockverkopen kon ik een paar hoge bruine laarzen bij Dries Van Noten op de kop tikken. De kleur, de lengte, de pasvorm: het was liefde op het eerst gezicht. Jarenlang heb ik ze gedragen tijdens het uitgaan, bij voorkeur in combinatie met een korte rokje. Toen ze na enkele jaren intensief gebruik vuil werden, heb ik ze zelfs zwart proberen te verven. Dat is faliekant mislukt, en ze zijn uiteindelijk, met pijn in het hart, in de Kringwinkel geëindigd. Via een vriendin heb ik een tweede paar te pakken gekregen, maar wel een maatje te groot.

Dries Van Noten heeft sowieso een speciale plek in mijn hart, ik heb er rond mijn 20^ste zelf nog een tijdje gewerkt achter de schermen, vlak voor de lancering van een aantal nieuwe collecties. Ik hielp in de nachten vlak voor de collecties in de showroom verkocht werden aan retailers. Dat waren spannende momenten: er werden last minute details gefikst, technische tekeningen gecontroleerd, catalogussen gedrukt… Dries Van Noten was daar zelf ook aanwezig om dingen uit te leggen en te controleren. Na het harde werk at iedereen samen aan een lange tafel een maaltijd die vers bereid werd door de aanwezige kok. Die ervaring zal me altijd bijblijven. Het is heel spannend om te zien hoe zo’n groot bedrijf gerund wordt door zo’n klein team.’

‘Het was liefde op het eerste gezicht. Een toevalstreffer, want ik was helemaal niet op jacht naar een handtas. Dat was een vijftiental jaar geleden, ik studeerde Kunst en Design in Brussel en was al bezig met handtassen te creëren uit restmaterialen voor mijn eigen plezier. Ik wist toen nog niet dat er een professioneel handtassenmerk zou uit voortvloeien, maar ik was al wel gevoelig voor mooie handtassen. Toen ik die tas van Delvaux tegenkwam, was ik vooral verbaasd hoe mooi ze nog was. Je zag het vakmanschap, de kwaliteit van dat leer; het leek alsof ze nog maar amper gedragen was. Toen dacht ik meteen: oké, ze is van mij. Normaal gezien ben ik geen impulskoper. Elke aankoop is steeds zeer overwogen, nu nog steeds. Maar ik moést die handtas gewoon hebben, koste wat kost.

Het is een heel eenvoudige handtas, een klein enveloppe-model in bruin leer. Niet iets dat direct in het oog springt, maar dat is net het mooie eraan. Winter of zomer, die handtas past perfect bij elke outfit. Een tijdloze klassieke schoonheid, die de mode en de stijl overstijgt. Zoals elke handtas zou moeten zijn. Ze paste bij het meisje dat ik toen was, maar past vandaag evengoed nog bij mij en over tien jaar zal ze dat ook nog doen. Ik heb ze toen tweedehands gekocht. Nu nog steeds shop ik graag tweedehands. Duurzaamheid is altijd al een rode draad geweest in mijn leven, bij Ms. Bay vormt het ook een belangrijke pijler. Ik hou van goede kwaliteit en kijk altijd naar het materiaal. Ik wil enkel stuks aanschaffen die lang meegaan. Als het van een Belgische ontwerper is, zorgt dat voor een extra overtuigingselement. Ik vind het belangrijk om andere Belgische merken te steunen.

Nu hangt de handtas heel mooi in mijn slaapkamer (lacht). Sinds mijn eigen handtassenmerk loop ik voornamelijk rond met Ms. Bay en is de nood aan een andere handtas sterk verminderd. Maar ik koester ze nog steeds enorm en bij gepaste tijden neem ik ze opnieuw mee naar buiten.’

‘Ik heb de liefde voor Belgische mode meegekregen van thuis uit. Mijn mama nam me vroeger altijd mee wanneer ze kleding ging kopen bij l’heroïne in Brugge, waar ze bijna uitsluitend Belgische mode verkopen. Als puber verloor ik mijn interesse wat in designermode en liet ik me verleiden door goedkopere merken. Toen ik begon te werken in de modesector kwam de liefde voor goed gemaakt en origineel design echter vanzelf terug.

Een van de eerste Belgische designerstuks die ik heb aangeschaft is wat atypisch, want het is een outfit van Caroline Bosmans. Een kindermerk dus. Omdat ik redelijk klein ben, pas ik nog in de grootste maat voor zestienjarigen. Caroline Bosmans is geen kinderachtig merk en ik vind het leuk dat de ontwerpen vrij in your face zijn. De outfit die ik kocht is een blinkend setje, ik noem het mijn ‘roze latex pakje’ (lacht). Wanneer ik de outfit aan heb krijg ik altijd veel reacties, wat ik helemaal niet erg vind. Ondertussen ken ik Caroline persoonlijk, zo gaat dat als je allebei een merk hebt in België. Ik blijf fan en koop stuks van Caroline voor mijn kinderen én mezelf. Omdat het kinderkleding is, blijft het vrij betaalbaar voor Belgische designermode.

Ik vind het belangrijk om Belgische mode te steunen, maar nog belangrijker vind ik het om ethische merken een hart onder de riem te steken. Ik kijk dan ook altijd naar de herkomst van een kledingstuk en uit welke materialen het bestaat. Zelf probeer ik zoveel mogelijk voor Europese productie te kiezen. Voor de materialen verkies ik biologische en natuurlijke stoffen of een duurzame synthetische optie. Bewust shoppen betekent ook dat je een kledingstuk koestert en er zorg voor draagt. Zo is mijn roze pakje deels van kunststof gemaakt, maar is de levensduur ervan wel erg lang. Ik draag het al jaren en mijn dochter heeft gezegd dat zij het ook graag wil hebben. De opvolging is dus verzekerd!

Gebruik je gezond verstand, dat is al heel wat. Ik ben niet heiliger dan de paus en ik wil ook zeker niet met de vinger wijzen. Ik begrijp dat iedereen z’n rekeningen moet kunnen betalen aan het eind van de maand, maar de prijzen van sommige ketens en merken zijn gewoon echt oneerlijk. Het systeem moet veranderen. Hoe is het mogelijk dat er nog moderne slavernij bestaat en dat de mode het milieu zo kan verontreinigen? Dat valt toch niet te begrijpen. Ik vind shoppen met deze mindset gemakkelijker en waardevoller. Je beperkt jezelf, maar dat zorgt ervoor dat je heel bewust kleding koopt.’

‘Hoewel ik ook internationale merken apprecieer, ben ik grote fan van Belgische designers. Ik hou van het lokale, zeker wanneer een merk ook in België produceert. Met Atelier Minimalist produceren we immers ook in eigen land. Ik kende en volgde het label van Toos Franken al langer. Ik vind het een sterk en boeiend merk, dat perfect de Belgische mode representeert. Ik had de flagshipstore van Toos Franken al een aantal keer bezocht en was helemaal verkocht door haar stijl. Ik was dus al langer van plan iets van haar te kopen en toen stootte ik op een lichtgroen kleed. Vooral de kraagafwerking vond ik enorm mooi. Het is een V-kraag, maar op een speciale manier gestikt zodat de kraag eigenlijk wordt opgesplitst in twee delen.

Het kleed zit perfect, het is een elegant maar toch comfortabel model. Bovendien is het een tijdloos stuk, iets wat ik ook belangrijk vind bij mijn eigen label. Ik ben van mening dat je niet elke zomer een nieuw kleed moet kopen, maar dat stuks jaren moeten meegaan.

Vanwege de frisse lichtgroene kleur is het meer een lente- en zomerkleed. Al kan het ook perfect in de winter of ’s avonds als je het bijvoorbeeld combineert met een zwart vestje. Normaal gezien draag ik niet gemakkelijk kleur en voor mijn eigen stukken kies ik ook vaak zwart, wit of blauw. Sowieso ben ik meer fan van subtielere tinten dan felle kleuren, omdat die beter bij de teint van mijn huid passen. Maar lichte groentinten, zoals het kleed van Toos Franken, liggen me wel. Ik draag het kleed vooral ’s avonds bij een etentje of als er een feestje is. Tijdens de lockdown was dat natuurlijk minder, maar ik draag het nog steeds graag.’

‘Mijn eerste Belgische designerstuk was een rok van Maison Martin Margiela. Omdat ik er gewerkt heb, kreeg ik de kans om een archiefstuk op de kop te tikken. Het is een heel verrassende en unieke rok. Tegelijkertijd is het een heel simpel en slim ontwerp. De constructie ervan is erg interessant. Het lijkt een eenvoudige rok, maar wanneer je het stuk aantrekt zie je pas hoe boeiend het kledingstuk eigenlijk is. Het is echt een item dat indruk maakt. Wanneer je wandelt zie je een been aan de voorkant en het andere been aan de achterkant. Ik kocht de rok jaren geleden, maar het is zo’n modern, minimalistisch en tijdloos stuk dat ik het nog steeds met evenveel plezier draag. Het is geen item dat uit de mode zal geraken en ik weet dat ik het de komende jaren ook nog steeds zal koesteren.

Ik woon in Parijs en heb samen met mijn zus een Belgisch denimmerk. Lokaal kopen vind ik dus zeker belangrijk. Als Belgen hebben we niet altijd de reflex gehad om Belgische mode te kopen en trots te zijn op onze modesector. De laatste jaren is dat wel aan het verbeteren, en maar goed ook. We hebben zoveel interessante, mooie en speelse merken die onze aandacht verdienen. Het is belangrijk om elkaar te steunen en meer te communiceren over Belgische merken. Dankzij sociale media gebeurt dat nu al gemakkelijker dan vroeger, maar het zou nog meer mogen zijn. Naast de grote, bekende namen zijn er ook heel wat hedendaagse Belgische merken die de moeite waard zijn om te leren kennen.

Zelf koop ik niet zoveel kleding. Ik probeer bewust in het leven te staan, en daar hoort niet te veel kopen ook bij. Ook voor ons eigen merk letten we erop welke stoffen we gebruiken, zodat onze collecties geen te grote ecologische voetafdruk hebben.’

‘Mijn eerste Belgische aankoop was een trui van Valentine Witmeur. Ik ben echt fan van haar en haar merk. Degene die ik op de foto draag is relatief nieuw, omdat ik op m’n eerste Valentine Witmeur-stuk helaas vlekken heb gemaakt die er niet meer goed uitgaan.

Zoals je kunt zien is het een heel ander soort kledingstuk dan de rok die Alex heeft gekozen. Onze stijl is dan ook verschillend. Ik vind het heel belangrijk om ’s morgens niet te veel tijd kwijt te zijn met me aan te kleden. Ik ben van opleiding ingenieur en dat reflecteert zich in mijn voorkeur voor comfortabele outfits. Daarom vind ik dit soort kleding heerlijk: het is casual en functioneel, maar toch ook elegant en vrouwelijk. Ik vind de oversized snit en neklijn heel geslaagd.

Soms word je bepaalde felle tinten of prints beu na een tijdje, maar dat is niet het geval met deze ingetogen kleuren. Ze passen echt overal bij. Dat is ook een van de redenen waarom ik zo van denim hou, je geraakt er nooit op uitgekeken.

De laatste jaren denk ik steeds meer na over de kleding die ik koop. Zo vind ik het heel belangrijk dat de stof kwalitatief is. Truien koop ik in echte wol. Dat is beter voor de warmte, maar je zweet er ook minder in. Daarnaast is het ook veel beter voor het milieu.

Omdat we een eigen merk hebben, ben ik beter geïnformeerd over hoe kleding gemaakt wordt. Als ik zie dat prijzen super laag zijn, dan weet ik dat er iets niet klopt. Wel is het jammer dat het woord ‘duurzaamheid’ de laatste jaren te pas en te onpas gebruikt werd, waardoor het een beetje een holle term is geworden. Vaak wordt het ingezet als marketingtool. Dat is spijtig, want zo wordt het moeilijk om te achterhalen welke merken je kunt vertrouwen. Daarom koop ik liefst lokale slow fashion. Je hebt op die manier een sterkere band met wat je koopt en hebt meer respect voor je kleren. Ik koop nu veel minder dan tien jaar geleden, maar dat vind ik net goed. Ik heb een duidelijk overzicht van wat ik heb en draag beter zorg voor mijn kleding.

Ik vind het ook belangrijk dat we vanuit een positief gevoel naar mode kijken. Ik hoop dat mensen zich niet schuldig gaan voelen door de nadruk op lokaal kopen. Als je iets lokaal en duurzaam koopt, doe het dan omdat je een bepaald merk echt fantastisch vindt. Niet omdat je je verplicht voelt. Zelf verkies ik impliciete, subtiele communicatie over de waarden van een merk boven expliciete boodschappen.’