Voor de buitenlandse pers was het allicht een gewone katoenen mantel met opschrift, voor ons een bruuske flashback naar een minder stijlvolle periode.
Doorgaans worden ze niet op een uitbundig applaus onthaald en al zeker niet vastgelegd op instagram onder de hashtag revolutionair, maar modeontwerper Raf Simons is erin geslaagd de studentenkiel in de smaak te doen vallen bij modeminnend Parijs (en allicht ook ver daarbuiten.)
Zijn mannencollectie voor het najaar van 2015 stond bol van studentikoze referenties en rebelse kantjes, maar toen een model plots in een labojas vol slogans en tekeningen over de catwalk schreed moest het Belgische journaille ongetwijfeld even slikken.
Deze mantel, die schachten ‘verdienen’ eens ze de studentenclub officieel toetreden (maar die je evengoed gewoon op werkpak.be kunt bestellen) is immers zoveel meer dan bescherming tegen chemische bestanddelen.
Het is een statussymbool, een ik-hoor-erbij-pij, een wandelend vriendenboek. Of het ding nu vol braaksel, inkt, bier (of erger) hing: het werd gekoesterd en met fierheid om de schouders gehangen, alsof de drager ervan niet besefte dat hij/zij een wandelende ebola (of -nogmaals- erger) haard was.
Het is onmogelijk te voorspellen of de versie van Raf Simons, die ongetwijfeld wel aan de hygiënevoorschriften van onze beschaafde samenleving voldoet, veel aangekocht zal worden, maar als deze kiel daadwerkelijk een ’thing’ wordt mag Louis Tobback zich verwachten aan lijnbussen vol streetstylefotografen. Hashtag io vivat. (KS)
