Een special rond diverse schoonheid voelt altijd wat aan als willen maar niet kunnen. De nieuwe cover van Vogue America luidt zelfs een schoonheidsrevolutie in, al is het wel een erg brave – op geld gestoelde – revolutie.
Het is een soort van trend geworden in magazineland, een keer per jaar geldt het gangbare schoonheidsideaal niet meer en wordt er een special gemaakt rond diversiteit. Leuk dat er aandacht wordt besteed aan diverse schoonheid, maar die edities blijven uiteindelijk de uitzondering die de regel bevestigt. Het blanke, slanke en jonge covermodel blijft nog steeds de norm.
Specials rond diversiteit blijven de uitzondering die de regel bevestigt
Op de nieuwe cover van Vogue America prijkt de volgende leuze: ‘The Beauty Revolution: No Norm is the New Norm‘. De stijlfiguur van de hyperbool is duidelijk erg populair bij de redactie van dit magazine. Wanneer in de editie van komende maand de status quo hersteld is, kunnen we niet van een revolutie spreken. Een revolutie schopt tegen schenen, laat de norm op z’n grondvesten daveren en – belangrijk punt – laat een spoor na. Na een revolutie gaan we niet gewoon rustig terug naar hoe het ervoor was. En toch is dat wat er zal gebeuren.
Braaf
Het coverbeeld is braafjes divers, zonder potten te breken. Een revolutie? Laat me niet lachen. Het enige model op het coverbeeld dat geen standaard modellenmaten heeft en als ‘plus-size’ wordt bestempeld is Ashley Graham. Ze is niet toevallig ook het meest populaire plus-size model du jour en wordt netjes in rij geplaatst op de foto: alle modellen kregen een gelijkaardige outfit aan en hun bovenlichaam vervaagt in een zwarte waas.
Een bizarre keuze voor een editie die schoonheid in alle diversiteit wil vieren.
De bedenkelijk lange arm van Gigi Hadid is een eigen leven beginnen leiden en bedekt de heup van Graham. Of daar Photoshop aan te pas kwam of niet – laat ons wel wezen, er wordt altijd Photoshop gebruikt bij dit soort covers – doet er zelfs niet toe. Het is een bizarre keuze voor een editie die schoonheid in alle diversiteit wil vieren. Ook is er discussie over de hand van Graham op haar eigen dij: is die daar geplaatst om haar been slanker te doen lijken? Op Instagram reageerde het model dat ze zelf koos om op die manier te poseren.
Piëdestal
We weten ondertussen dat we op de cover van Vogue nooit uitbundig lachende modellen zullen zien. Een Vogue-cover is niet om mee te lachen. Het is een zeer serieuze aangelegenheid. Er werd nochtans ook een ander beeld vastgelegd op het strand, van breed lachende modellen die duidelijk pret beleven. Mijns inziens was dat een betere optie geweest, maar om hun volledige schoonheids-DNA om te gooien voor een Beauty Revolution nummer was wat te veel gevraagd. De Vogue-modellen zijn immers onze vriendinnen niet. We mogen ons niet aan hen spiegelen.
Kleur
En wat met diversiteit op vlak van kleur? Gigi Hadid, Kendall Jenner, Ashley Graham, Vittoria Ceretti, Imaan Hammam, Adwoa Aboah en Liu Wen zijn inderdaad modellen van verschillende afkomst. Het had beter gekund mits een wat bredere waaier aan huidskleuren, maar op dat vlak hebben ze alvast iets meer hun best gedaan.
Verkoopcijfers boven authenticiteit.
Het is echter duidelijk dat de casting gebaseerd is op modellen die hun magazine over de toonbank zullen doen gaan. Deze modellen lokken hun trouwe schare Instagramfans gedwee naar de dagbladhandel. Verkoopcijfers boven authenticiteit.
Droom
Van oudere modellen, transgenders, kleine vrouwen of modellen met een beperking is overigens geen spoor te bekennen. Ik berg mijn revolutionaire droom over bekende lifestylebladen die diversiteit omarmen voorlopig op en richt me op publicaties die iedere dag, week of maand aandacht besteden aan diversiteit. Niet alsof het een schoolopdracht is die ze moeten volbrengen, maar op een natuurlijke en oprechte manier.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
