Milaan: Versace, Pucci, Max Mara

Dsquared2, Versace, Pucci en Max Mara palmden de catwalks van Milaan in.

In de donkere tent van Dsquared2 werden we gisterochtend om 9 uur wakker geschud door loeiend harde disco van de vettigste soort. De show was opgevat als een aflevering van de oude televisieserie Charlie’s Angels in de mythische discotheek Studio 54. De collectie was op zijn zachtst gezegd voorspelbaar, plat en vulgair, zoals we van het merk gewoon zijn (met onder meer Prinses Leila-jurken en ultrakorte denim hot pants). Maar Dsquared2 is zeker fun, en hun ironische, vrolijke versie van Italiaanse chic valt uiteindelijk te verkiezen boven de bloedserieuze vulgariteit van veel andere Italiaanse en Franse luxemerken.

Eerlijk is eerlijk: ik heb een boon voor Donatella Versace, of tenminste voor haar kleren. Ze handelt, net als haar concurrenten, in sexy en chic, maar in tegenstelling tot die concurrenten ? met uitzondering van Prada en Jil Sander ? is Versace nooit regressief. De nieuwe collectie is, net als de vorige, uitstekend. Met mooie, geometrische tulprokjes, en opvallend veel ritsen (een kleine trend dit seizoen). Versace knutselt er hartjes mee. Maar de zips zorgen bijvoorbeeld ook voor de structuur van een kanariegele chiffonjurk. Ook mooi, een handvol lange soiréejurken met drukke prints van Julie Verhoeven, de illustratrice die enkele jaren geleden kortstondig een eigen kledinglijn had. Opvallend: er was bij Versace niet één broek te zien.

Voor de show van Max Mara galmde Virna Lindt door de luidsprekers, mijn favoriete obscure zangeres. De collectie was, volgens de shownotities, geïnspireerd door de garderobe van de zakenvrouw. Met bijvoorbeeld een beige mantelpakje met brede korte broek of een met glitter bestrooid bikinislipje. Hoogtepunten: een vloeiend oversized broekpak in purperen zijde, een hemdjurk in glanzende vichyruiten, en een opvallend bedruksel dat(gelukkig) slechts met mondjesmaat werd gebruikt.

Bedruksels zijn de levensader ? en het probleem ? van Pucci, waar Matthew Williamson zijn laatste collectie presenteerde (de ontwerper heeft beslist zich voortaan te concentreren op zijn eigen merk). Zijn afscheid had dan ook een beetje een verplichte oefening, met veel okers en mosterds, enkele stukken in transparant gaas (zoals bij Marni), en al veel geziene juweeljurkjes. Van sommige merken kun je afvragen of ze echt een volledige collectie waard zijn. Een scherpe, sterke capsulecollectie met een handvol meesterwerken zou vaak volstaan.

Jesse Brouns

Voor een gedetailleerd fotoverslag:
www.knack.be/weekend/nl/mode/defiles/milaan