Martin Margiela

Martin Margiela (°1959) studeerde af aan de Antwerpse Academie in 1979. In 1983 raapte hij enkele eervolle vermeldingen op tijdens de editie van de Gouden Spoel, maar verkoos zich niet te binden aan de rest van zijn ex-schoolgenoten (die later als de Zes van Antwerpen het mooie weer maakten). In plaats daarvan trok hij naar Parijs, waar hij van 1984 tot 1987 als de assistent van Jean Paul Gaultier werkte. In 1988 richtte hij in Parijs, samen met Jenny Meirens, La Maison Martin Margiela op.

Sindsdien presenteert hij collecties die het algemene aanzicht van de mode diep hebben beïnvloed en getransformeerd. Eind jaren tachtig veroorzaakte hij een breekpunt in de modehistoriek met zijn avant-gardistische ontwerpen die de term ‘deconstructivistisch’ opgeplakt kregen. Hij presenteerde onafgewerkte zomen, zichtbaar gemaakte figuurnaden, halve mouwen en gescheurde stoffen, maakte van de binnenkant van kleren de buitenlaag, verwerkte ongewone materialen als jute en plastic en contrasteerde zijn brute lijnen met technisch vernieuwende vormen, zoals de blazers met het te nauwe, verhoogde schoudertje en laarzen met een hoefvorm.

Na de initiële schok werd duidelijk dat Margiela niet anti, maar juist pro kleding was: hij promootte bijvoorbeeld traditionele kleermakerstechnieken, assembleerde en recycleerde delen van oude kledingstukken tot nieuwe items en hermaakte definitieve, archetypische kledingstukken in andere, veelal vergrote proporties.

In de kleren van Margiela is vaak het maakproces af te lezen, maar zijn sterkte ligt erin dat hij het ongebreideld experimentele draagbaar en flatterend kan maken. Ook zijn presentaties bleken baanbrekend: hij showde op ongebruikelijke locaties (metrostations, fabrieken) of via films of performances. Hij bedacht een systeem voor de structurering van zijn verschillende lijnen: aangezien er nooit naamlabels in zijn kleren hangen, enkel een rechthoekig stukje witte stof, geeft hij met lukraak gekozen cijfers aan om welke divisie het gaat: ‘6’ voor de vrouwenlijn, ’10’ voor de mannenlijn, ’22’ voor de schoenen, ’13’ voor publicaties en objecten, ’15’ voor mailorder…

Margiela reageerde ook op het doorsnee profiel van de modeontwerper door zich nooit te laten fotograferen en enkel interviews via fax te geven. In juni 1997 organiseerde het Rotterdamse museum Boijmans Van Beuningen een retrospectieve tentoonstelling, waarbij Margiela zijn kleren liet aanvreten door bacteriën. In 1998 werd hij aangesteld als permanente hoofddesigner van de vrouwenlijn van het Franse luxehuis Hermès. In september 2000 opent de allereerste Margiela-shop in Tokio, Japan. De tweede volgt in Brussel, in februari 2002 en vier maand later komt er een derde in Parijs. In de loop van zijn carrière nam Margiela deel aan talrijke tentoonstellingen en zijn kleren zijn aangekocht door musea over de hele wereld.

In 2002 werd Maison Martin Margiela overgekocht door Diesel. En in oktober 2009 raakte bekend dat de stichter-ontwerper er de deur achter zich had dicht getrokken. Geen nieuwe grote naam om hem te vervangen, wel een creatief team van ongeveer vijfentwintig mensen nam het ontwerpen over.

Over de redenen van vertrek van Martin Margiela wilde Giovanni Pungetti, ceo bij Maison Martin Margiela, niets kwijt, tenzij dat ze ‘persoonlijk’ zijn. Maison Martin Margiela is nu in handen van de Italiaanse industrieel Renzo Rosso en de stichter zou volgens sommige bronnen de modewereld volledig verlaten hebben en zich nu bezig houden met schilderen.

( www.maisonmartinmargiela.com)