Milaan: Prada rolt zijn purperen loper uit

Er wordt tijdens de modeweek in Milaan heftig gepalaverd over het vertrek van Raf Simons bij Jil Sander, dat in de namiddag officieel werd aangekondigd, middels een droog perscommuniquƩ.

Allicht wordt snel aangekondigd dat de 68-jarige Jil Sander terugkeert naar het merk dat ze destijds zelf heeft opgericht. Sander is al twee keer opgestapt bij Jil Sander. Derde keer, goede keer, allicht.

Wat nu, Raf? En Raf Simons? Die krijgt naar alle waarschijnlijkheid de topjob in de modebusiness: Dior. Een groter mysterie: welke verantwoordelijkheden zou hij precies krijgen bij het Franse huis? Heeft Simons een verhaal te vertellen in de haute couture? Wat gebeurt er met de mannencollecties, die nu door Kris Van Assche worden ontworpen?

Krijgt Simons, zoals hier en daar wordt gefluisterd, ook iets te zeggen over de beautybusiness van het illustere merk? Of is Dior niet meer dan een rookgordijn, en reist Raf uiteindelijk naar Saint Laurent? (Ook geen slechte job).

Purper en tapijt Simons is een groot bewonderaar van Prada (dat eigenaar was van Jil Sander toen hij er aan de slag ging). Voor de mannenshow, in januari, had dat merk een gigantische rode loper uitgerold. Voor de dames was er gisterenavond een al even immens purperen tapijt, met geometrisch art deco-motief. Purper en tapijt: het zijn twee opvallende trends in Milaan deze week (zie ook Gucci).

In de mannenshow liep een handvol Hollywoodacteurs mee. Geen enkele starlet gisteren, of het moet zijn dat ik hen niet herkend heb.

Hypnotiserende prints

De show opende sereen, met een aantal zwarte silhouetten (veelal versierd met kralen en kostuumjuwelen). Het gros van de collectie bestaat uit felle, hypnotiserende prints — tussen op art en psychedelica, tussen zijden pyjama en grafisch tapijt. Niet helemaal sixties. Maar ook niet helemaal art deco.

Kort samengevat: Marni, maar dan door de molen van Miuccia Prada gedraaid (hoewel Prada in de late jaren negentig natuurlijk zelf vaak met dat soort grafisch drukwerk heeft gewerkt).

Nieuwe soberheid Bij Krizia, het in 1950 opgerichte label van Mariuccia Mandelli (ze is 77), gaat het over una nuova sobrieta, een nieuwe soberheid. De term staat, onderlijnd, op een communiquĆ© van blinkend goudpapier. Ernst, dat zijn lange overjassen en avondjurken (“als in een schilderij van Piero Pizzi Cannella,” suggereert het huis). De kleuren zijn herfstig: bruin, koper en beige, gecombineerd met gouden accessoires en hier en daar een lederen harnas.

Een beetje oubollig, dat wel, maar ook integere, elegante damesmode (opgevrolijkt met hier en daar een cartooneske tijger of panter op een trui). De soundtrack is deels een eerbetoon aan Whitney Houston (een stukje uit I’ll Always Love You, gevolgd door luid applaus, en daarna opnieuw een flard in de finale), die blijkbaar graag Krizia droeg.

Eveneens integer: de drie kleine shows voor Dusan, de Servische ontwerper die de vorige seizoenen in Parijs showde. Vijftien toeschouwers, misschien, tijdens ons timeslot, en ongeveer evenveel silhouetten. Maar wel een voorlopig hoogtepunt in Milaan. Heel etherisch (Belgisch ergens), met grijze wollen mantels als dekens, en mannelijke doch zachte tailoring, soms afgetoetst met bolhoed.

Jesse Brouns

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content