Dior? Dion!: de hoogtepunten tijdens de Haute Couture modeweek van Parijs

In Parijs werden zopas de couturecollecties voor komende winter getoond. Maar het was Céline Dion die met de pluimen ging lopen.

Daar stond ze, maandagavond, achter een rijtje dranghekken voor de ingang van Hotel Le Royal Monceau: Céline Dion, omringd door een horde fans, van wie een aantal zelfgemaakte schilderijtjes van Céline en wijlen haar man René had meegebracht. De Canadese zangeres, die vorige zomer door de Parijse straten trok gekleed in Balenciaga, Off-White en Vetements, en deze week in Parijs optrad, had tranen in de ogen bij het aanschouwen van zoveel liefde. Maandag droeg ze een korte bloemetjesjurk, misschien van Giambattista Valli, bij wie ze een uur eerder op de front row had gezeten, naast Anna Wintour, de gevreesde hoofdredactrice van de Amerikaanse Vogue . Zelf kwam ik net buiten van het défilé van Hyun Mi Nielsen, een veelbelovende Koreaanse ontwerper, in dezelfde straat als Dions hotel.

Dat Dion en Wintour een opmerkelijk verbond hadden gesloten, werd later duidelijk. De zangeres, die lang werd beschouwd als de verpersoonlijking van, nu ja, slechte smaak, kreeg plots een starring role op het Instagram account van Vogue: bij Schiaparelli, op een balkon met uitzicht op Place Vendôme; in een limo; op een ladder in de tuin van het Palais-Royal; en vooral: poedelnaakt op een stoel, tussen twee pasbeurten in. En zo ging Dion viraal, en werd de coutureweek zonder veel moeite hààr week.

Americans in Paris

Er waren meer Amerikanen in Parijs: Proenza Schouler, Rodarte en Monique Lhuillier maakten allemaal de trans-Atlantische oversteek van New York naar Parijs. De eerste twee toonden hun collecties buiten, respectievelijk op de binnenplaats van een middelbare school en de verwilderde binnenplaats van een oud ziekenhuis. De shows waren significant, niet noodzakelijk om de kleren, maar wel om de symboolwaarde. Het lijkt immers of er een modische braindrain is ingezet van de Verenigde Staten naar Frankrijk. Proenza Schouler showt ook volgend seizoen in Parijs, Rodarte allicht ook. En Thom Browne verhuist in oktober zijn damesshow naar Parijs. Dat is dus slecht nieuws voor New York Fashion Week, dat recent al Hugo Boss en Tommy Hilfiger verloor.

De coutureweek van Parijs wint intussen aan belang. Deels is dat een gevolg van verkoopstrategie: de coutureweek wordt georganiseerd in juli en januari, telkens twee maanden voor de prêt-à-portercollecties. Die voorsprong geeft merken de mogelijkheid om hun collecties vroeger aan de winkels te leveren, en dus langer tegen volle prijs aan de rekken te hangen. De coutureweek, die vijf dagen duurt, zit bovendien minder volgepakt dan de reguliere modeweken. Er blijven officieel nog vijftien couturehuizen over, en die showen niet eens allemaal. Zo waren Givenchy en Yiqing Yin dit seizoen afwezig. Wat betekent dat er voldoende ruimte is voor andere merken om zich te profileren. Dat wordt aangemoedigd door de pas herdoopte Fédération de la haute couture et de la mode (voorheen: de Fédération française de la couture du prêt à porter des couturiers et des crétaurs de mode), die de Parijse modeweken organiseert, en tijdens de coutureweek een extra dag inlaste voor avontuurlijke merken als Proenza Schouler en Rodarte, maar bijvoorbeeld ook de Belgen A.F. Vandevorst, die hun collectie voor komende winter showden. Het was fijn om hen terug in Parijs te zien, nadat ze enkele seizoenen uitweken naar Londen. Zo ook Ronald Van der Kemp, de Nederlandse ontwerper die met zijn RDVK label in sneltempo reputatie heeft gemaakt als go-to ontwerper voor celebrities in nood aan een make-over – denk aan ongeveer alle starlets en influencers ter wereld, plus Justin Bieber. Hij toonde zijn collecties de voorbije seizoenen alleen op afspraak, maar debuteerde zondag op de catwalk. Van der Kemp werkt vooral met vintage stoffen, het restmateriaal van couturehuizen (onder meer van wijlen Frans Molenaar) en meubelstoffeerders. Zijn extravagante, vrolijk gesofisticeerde ‘demi-couture’ loenst naar de chic van Saint Laurent en Emanuel Ungaro in de jaren jaren zeventig, en naar legendarische figuren als Loulou de la Falaise. Wat een contrast met Jean Paul Gaultier, die de jaren zeventig heeft overleefd, maar deze week een beetje de weg kwijt leek. Op zijn soundtrack werd Adamo met Björk gemixt, en de kleren waren al even vlees-noch-vis.

Dat de coutureweek ook naar de toekomst kijkt, bleek uit shows van ontwerpers als Iris Van Herpen en Yuima Nakazato. Van Herpen vierde haar tiende verjaardag in Parijs, met een spektakel in het Cirque d’Hiver. De muziek werd live vertolkt door een Deense groep, die onderwater speelt, elk lid in zijn of haar eigen aquarium. Dat was indrukwekkend, maar tegelijk ook creepy. We zijn dat gewoon van de Nederlandse ontwerpster, die de esthetiek van steampunk verbindt met het futurisme van Paco Rabanne. Zo hing ze ooit haar modellen in plastic zakken, waar tijdens de show de lucht werd uitgezogen. Nakazato, die aan de Academie van Antwerpen heeft gestudeerd, presenteerde een interessante manier om met 3D-gedrukte stukjes stof volledig op maat gemaakte kledingstukken te produceren, van avondjurken tot jeansbroeken. Hij noemt dit concept ‘unit constructed textile’.

De giganten vieren feest

Voor giganten als Chanel of Dior dient de coutureweek vooral als promotievehikel voor nevenactiviteiten. Chanel bouwde een replica van de Eiffeltoren, en lanceerde een nieuw geur met een groots opgezet feest, waar Pharrell Williams mocht optreden en Katy Perry ook even mee het podium op sprong.

De japons van Karl Lagerfeld waren, zo leek het, heel erg bijkomstig. We konden dat niet zelf verifiëren, en dus ook niet journalistiek onderbouwen. In het Grand Palais waren alleen beautyjournalistes welkom. Modeverslaggevers op een modeshow? Hoe ouderwets.

Ook Dior gaf een feest, of beter, een grootschalige receptie. De aanleiding was een gigantische tentoonstelling van de couturejurken van het huis in Les Arts Decos. Meer dan driehonderd stuks, soms drie of vier verdiepingen hoog gestapeld, van Dior en zijn zes opvolgers. Om duizelig van te worden. Maar niet duizelig genoeg om een aantal gebreken niet op te merken: Raf Simons wordt door de samenstellers van de tentoonstelling verkeerdelijk op de Academie van Antwerpen gesitueerd, en over het controversiële ontslag van John Galliano, enkele jaren geleden, wordt niet gerept.

En de coutureshow van Maria Grazia Chiuri? Die leek, op basis van foto’s die we online zagen – ook hier waren we niet uitgenodigd, toch vooral een promotiestunt voor de tentoonstelling: de ontwerpster bracht een soms redelijk letterlijk eerbetoon aan het werk van Christian Dior.

Knack Weekend was wél uitgenodigd op de belangrijkste show van de week: de grote couture-retour, na zes jaar afwezigheid, van Azzedine Alaïa. Er waren geen papieren uitnodigingen. Alle gasten, voornaam en minder, moesten aanschuiven voor het atelier van de ontwerper, in de schaduw van grootwarenhuis BHV in de Marais. Iedereen die meetelde in de mode, was komen opdagen, behalve Anna Wintour van Vogue, die blijkbaar al jaren een koude oorlog voert met Alaïa.

Het spektakelgehalte was klein, met een front row die, met wat verbeelding, sinds de jaren negentig stof had zitten te vergaren (de oude cultuurminister van François Mitterrand, Jack Lang! Carla Bruni), en aftandse muziek. Het spektakel zat geconcentreerd in de kleren, in Alaïa’s meesterlijk gebruik van materiaal en techniek, en in niemand minder dan Naomi Campbell die de show opende en afsloot.

Het was een adembenemende show; niet alleen omdat de temperatuur in het hermetisch afgesloten, kleine zaaltje de vijftig graden benaderde, maar het was niet mijn favoriete show. Dat was die van Maison Rabih Kayrouz. Vorig jaar liet de Libanese ontwerper de beroemde Marie-Agnes Gillot dansen en dit keer had hij Christophe te gast. De zanger van Aline en Les Mots Bleus, een levende legende in Frankrijk, bracht live een handvol nummers op een mezzanine in het kleine atelier van de ontwerper. Tijdens twee van die nummers werd hij begeleid door drie danseressen van het ballet van de Parijse Opéra, discreet gekleed in enkele tenues van de nieuwe collectie van de ontwerper. Een genereus moment, een chic moment, en een magisch moment.

Een bericht gedeeld door MAISON RABIH KAYROUZ Officiel (@maisonrabihkayrouz) op 2 Jul 2017 om 12:05 PDT