Elk jaar reikt Knack Weekend een prijs uit aan een masterstudent van de Modeacademie van Antwerpen. “Ik heb letterlijk en figuurlijk het verleden van mijn ouders in mijn kleding verwoven,” zegt Ching-Lin Chen, onze laureaat van de lichting 2022.
Het modeteam van Knack Weekend liet zich tijdens de academieshow overtuigen door de zachte romantiek van Ching-Lin Chens collectie. Dit was de juiste collectie op het juiste moment.
“Pure poëzie,” zegt chef mode Ellen De Wolf, “en technisch ingenieus, maar op de catwalk zag het er allemaal vederlicht uit, door de materiaalkeuze en de kleuren. En dan was er nog de storytelling, over de isolatie van de pandemie en hoe liefde alles overwint.”
“Ik was door de pandemie al twee jaar lang niet naar Taiwan kunnen gaan”, vertelt Ching-Lin Chen. “Ik miste mijn familie. Toen ik op zoek ging naar inspiratie voor mijn mastercollectie, dacht ik plots: if I can’t join them now, maybe I can join their past. Ik ging mijn ouders opzoeken in hun verleden.”
“Ik had hun oude fotoalbums gezien, en ik wist ook dat mijn moeder hun liefdesbrieven had bewaard. Toen ze pas verkeerden, deed mijn vader zijn legerdienst bij de marine. Hij was in die periode zelden thuis. Dus moesten ze elkaar wel schrijven.” Ching-Lins moeder stuurde hem desgevraagd oude foto’s en een selectie brieven. “Ik wilde een zachte, lichte, emotionele, stille collectie ontwerpen, geïnspireerd door de trouwfoto’s van mijn ouders, maar geen bruidscollectie.”
Maar hoe maak je van dat idee een samenhangende klerencollectie? “Ik heb mezelf letterlijk en figuurlijk in hun verleden geweven.” Hoe hij dat deed? Door hun foto en zijn foto in reepjes te knippen en in elkaar te schuiven.
Avondlessen weeftechniek
De hele collectie, getiteld Simply Bloom, is gebaseerd op het idee van weven. Ching-Lin gebruikte uitsluitend rechthoekige stukken materiaal waarin hij openingen knipte voor hoofd en armen en ging daarmee aan het vouwen, rechtstreeks op het lichaam. Rechthoekig, preciseert hij, “omdat dat ook het formaat was van de brieven en foto’s en enveloppes die mijn moeder me had opgestuurd.”
Hij heeft het zichzelf niet gemakkelijk gemaakt, zegt hij.
“Ik wilde mijn inspiratie volgen en mijn referenties respecteren. Hoe belangrijk dat is, heb ik geleerd tijdens het tweede jaar aan de Academie, van Maureen De Clercq. In haar les hamerde ze er altijd op dat er een link moet zijn tussen je onderzoek en het werk dat eruit bloeit. Het systeem dat ik heb gebruikt is simpel, maar ik heb er wel heel hard aan moeten werken. Ik moest de juiste proporties vinden. Ik zat vaak fout, er kwam heel veel stress bij kijken. Ik ben ook avondlessen traditionele weeftechniek gaan volgen in Wilrijk.”
Terug naar school
Ching-Lin Chen groeide op in de buurt van Taipei, waar hij, lacht hij, graag speelde met de afgedankte Barbies van zijn drie oudere zussen. “Mijn ouders zijn heel open, zeker voor Azië. Ze lieten me mijn gang gaan. Mijn moeder kon goed naaien en hielp me om kleren te maken voor mijn poppen. Ik vertelde haar wat ik in gedachten had, koos de kleuren en dan ging zij aan de slag.”
Hij studeerde mode aan de universiteit van Taipei. “We hebben in Taiwan niet echt een lange modetraditie. De focus lag er op techniek, meer dan op creativiteit. Dat heeft me later in Antwerpen geholpen. Ik had een zekere voorsprong.” In 2014, na zijn opleiding, kon hij terecht bij Shiatzy Chen, het enige luxemerk uit Taiwan dat regelmatig in Parijs showt. “Ik heb er meer dan drie jaar gewerkt, als ontwerper voor de damescollecties, gespecialiseerd in breiwerk. Ik deed mijn job graag, maar het was routine geworden. Ik wilde mijn horizon verbreden en daarvoor waren de opties in Taiwan beperkt.”
Hij is, gelooft hij, de eerste Taiwanese student die is afgestudeerd aan de Academie. “Er zijn er ooit een of twee begonnen, maar ze hebben vroegtijdig afgehaakt. Ik dacht: misschien kan ik de eerste zijn. Ik heb wel aan mijn moeder gezegd: ik ga nooit een jaar overdoen. Als ik niet slaag, keer ik terug.”
Chill Antwerpen
Opnieuw studeren, na vier jaar werken, was aanvankelijk niet evident, maar studeren in Antwerpen bleek wel een fijne ervaring. “De stad is chill, veel minder druk dan Taipei. De modeopleiding is zwaar, maar de sfeer zat goed. In mijn jaar kwam iedereen goed met elkaar overeen. Als er een probleem was, gooiden we het in onze WhatsAppgroep en probeerden we elkaar te helpen. Het voelde aan als een kleine familie.”
En nu? Eerst een baan zoeken, of een betaalde stage, allicht in Parijs. “In Antwerpen is er geen werk, of in elk geval geen betaald werk”, lacht hij. “Als niet-EU-student met een studentenvisum is het sowieso moeilijk om vast werk te vinden in Europa. Ik geef mezelf een jaar. Ik zou het niet erg vinden om terug te keren naar Taiwan, maar ik wil toch liever nog wat langer hier blijven.” Een eigen label? Hij schudt zijn hoofd. “Ik heb geen geld. Wie weet, ooit misschien. Ik zie mezelf ook wel lesgeven. Door mijn opleiding en mijn werk in Taiwan heb ik een stevige technische achtergrond. In Antwerpen heb ik geleerd diep te gaan. Je leert er je identiteit te vinden, je persoonlijkheid. Die combinatie lijkt me een goede basis.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
