De intrede van de ‘recessionista’ en ‘chiconomics’

Ruim baan fashionista –there’s a new girl in town. Ze heet “recessionista”.

Ruim baan fashionista –there’s a new girl in town. Ze heet “recessionista” en geeft liever 70 dan 700 euro uit aan een kasjmieren trui. Of ze koopt een kiwi voor een euro om daar zelf een gezichtsmaskertje van te brouwen in plaats van 100 euro uit te geven aan een wellnessbehandeling.

Stijlvol en slim
Recessionista’s scheppen plezier in het afschuimen van outlets en het vinden van koopjes, veeleer dan zich over te geven aan ostentatief koopgedrag. “Het is bijna grotesk geworden om nog de volle prijs voor een handtas te betalen. Het is eigenlijk dom om dat te doen”, legt Mandi Norwood, voormalig hoofdredacteur van de glossy magazines Cosmopolitan en Mademoiselle uit aan het Britse persagentschap Reuters. “Het staat nu chic om te besparen en een deal te sluiten. Elke vrouw wil stijlvol, maar ook slim gevonden worden”.

De recessionista, die er dus graag graag modieus bijloopt met een klein budget, heeft intussen de betere diners en feestjes veroverd. Zelfs dames in Beverly Hills houden de vinger op de knip. Het land en de wereld kreunt onder de crisis en dus vinden ze het niet staan om nu het geld over de balk te gooien.

Tips voor de recessionista
Recessionista wordt ongetwijfeld een van de modewoorden van 2009, samen met zijn tegenhanger ‘chiconomics’- stijlvol zijn met weinig geld-, voorspelt de Amerikaanse Global Language Monitor.

‘Recessionista’ werd eigenlijk bedacht door Mary Hall, een marketing manager in L.A van rond de dertig die zichzelf tot het ras der fashionista’s rekende. Toen de crisis vorig jaar in alle hevigheid toesloeg, startte ze een blog met besparende tips voor gelijkgestemden. Maar omdat de tijden er niet naar waren om het woord ‘fashionista’ te gebruiken, doopte ze haar blogspot therecessionista.blogspot.com. Ze heeft nu 20.000 regelmatige bezoekers uit tachtig landen. En het woord raakte razendsnel verspreid. “Veel mensen kampen nu eenmaal met het dilemma om er goed te willen uitzien, maar hun uitgaven toch enigszins te beperken”, zo zegt ze.

Ann Heylens.