Damian O’Sullivan, creatief directeur Gifting van Louis Vuitton: ‘Variatie blijft belangrijk’

© FOTO FRÉDÉRIC RAEVENS

Damian O’Sullivan (50) studeerde design aan het Royal College of Art in Londen en werkte jarenlang voor Hermès. Zijn ontwerpbureau Studio O’Sullivan in Brussel heeft opdrachtgevers als Philips, Delvaux, Camper, Shiseido en Louis Vuitton, waarvoor hij geschenkartikelen bedenkt.

Lesgeven biedt een zekere vrijheid om na te denken. Aan de Design Academy in Eindhoven deed ik het dertien jaar lang en dat was fijn. Daarvoor werkte ik bij Philips, een corporate omgeving waar ik mijn vrije geest wat verloren was. Lesgeven en het contact met jongeren en studenten als Maarten Baas hielpen me om mijn jeugdigheid terug te vinden. Veel van mijn leerlingen van toen zijn nadien vrienden geworden.

We bezitten allemaal veel te veel spullen. Ik hoef thuis maar rond te kijken: we komen haast plaats tekort. Toch maak ik zelf soms kleine poppetjes en andere objecten die geen echte functie hebben, maar gewoon plezier verschaffen of in een verzameling passen. Maar het belangrijkste bij een duur geschenk is dat het niet na twee weken opgeborgen wordt. Bij een merk als Hermès is duurzaamheid de basis van de merkfilosofie. Het voordeel van een ontwerper te zijn, is dat ik weet wanneer ik met een nutteloos gadget te maken heb.

Voor een goed cadeau moet je tijd maken. Zelf kan ik daar enorm van genieten: even stilstaan bij iemand en alles waar hij of zij van houdt, en dan proberen om met iets origineels op de proppen te komen. Op het laatste moment een prul kopen, dat vind ik verschrikkelijk. Ik doe soms het omgekeerde, dat ik iets koop voor iemand terwijl die pas maanden later jarig is. Ontvangen daarentegen is soms moeilijk, vooral als je omgeving niet heel creatief is. (lacht) Als ontwerper moet je wel wat clichés kunnen verdragen, alsof mensen denken dat je ons alleen een plezier kunt doen met een designcadeau.

Voor een goed cadeau moet je tijd maken. Op het laatste moment een prul kopen, dat vind ik verschrikkelijk.

Tekenen is als een spieroefening. Als je het niet vaak genoeg doet, raak je kwijt wat je hebt opgebouwd. Wat betekent dat ik bijna altijd een notitieboekje en een pen bij de hand houd. Zelfs op vakantie. Ik hou ook van de schoonheid en lichtheid van papier, en van het gevoel er met je eigen handen een prototype van te maken. Dan voel je meteen of een idee potentieel heeft. Alles wat ik bij Hermès bedacht heb, begon met een maquette in papier.

Ideeën vind je niet voor een computerscherm. Mijn bureauwerk is een onderdeel van een creatief proces, maar inspiratie vind ik eerder op de trein of in een café. Een van mijn lievelingsadressen is het JAT’ Cafe, achter het Koninklijk Paleis. Vooral om de muziek: die staat er zo luid als in een nachtclub, maar ik kom er in de juiste stemming. Ook de radio is nooit ver weg; ik schets en teken graag met muziek op de achtergrond.

Van Hermès naar Louis Vuitton gaan, dat is als een transfer van Real Madrid naar Barcelona. Een ongewone stap voor creatievelingen en ook een waar veel mensen me van af probeerden te brengen, maar ik voelde dat de tijd er rijp voor was en ik heb mijn instinct gevolgd. Net zoals in het begin, toen ik een kapstok voor dassen ontworpen had en hem zowel aan Hermès als Vuitton voorstelde. Hermès was de eerste die reageerde, en daaruit kwamen dan weer opdrachten voor handtassen voort. Achteraf bekeken is het puur toeval dat ik in de luxesector gerold ben.

De rode draad in mijn werk is dat ik op zoek ga naar het DNA van merken. Ik leg nooit mijn eigen visie op in mijn ontwerpen, maar probeer te doorgronden waar de huizen die een beroep op me doen voor staan. Niet iedereen begrijpt die aanpak. Ondertussen is mijn carrière op een punt beland dat ik meer strategisch te werk zou kunnen gaan, meer vanuit mijn eigen identiteit en de homogeniteit van mijn werk, maar variatie blijft belangrijk. Ik heb altijd graag samengewerkt met heel verschillende bedrijven.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content