10 iconische looks uit 7 seizoenen Mad Men

Na zeven seizoenen heeft de bekende Amerikaanse dramaserie Mad Men er een punt achter gezet. Patricia Goijens van No Glitter No Glory dook in de archieven en selecteerde enkele iconische looks die het verhaal mee vertelden.

Uit de acht jaar dat de serie op het kleine scherm te zien was, zijn tal van memorabele scenes aan te halen, variërend van ongelukken met grasmaaiers tot LSD trips, maar de visuele prikkels die veroorzaakt werden door de smetteloze kostumering van de serie waren bijna een verhaallijn op zich.

Sommige bloggers gaan zo ver in hun analyses om te beweren dat personages groen of blauw dragen voor ze overspel plegen, maar kostuumontwerpster Janie Bryant zelf beweert dat we het niet zo ver hoeven te zoeken: “Mijn job is de verhalen van de personages te vertellen door middel van hun kledij. Er is zeker symboliek, maar die is soms toch net iets meer openlijk.”

10 stijlmomenten die het verhaal mee vertelden:

Gedurende het hele eerste seizoen is Betty een plaatje. Ze is nog net geen Barbiepop, opgekleed in perfecte outfits die zwaar beïnvloed werden door het uiterlijk van Grace Kelly.

Wanneer Betty echter wordt afgewezen als model voor een Coca Cola reclame, werkt ze haar frustratie uit door de duiven van haar buurman Mr. Beresford uit de lucht te knallen met een geweer. Dat doet ze in een semi-transparant wit nachtkleed, met een sigaret bengelend aan haar lippen en een dode blik in haar ogen.

Dit alles gebeurt net na een moment van schijnbare huishoudelijke gelukzaligheid, wanneer Betty Don uitzwaait naar het werk, een wasje insteekt en moet lachen met het feit dat haar twee kinderen op de bovenverdieping ondeugend van hun bed springen. De combinatie met “My Special Angel” van Bobby Helms op de achtergrond, zorgt voor pure magie. Desperate housewife indeed.

Hoewel Betty er prachtig uitziet is dit een zeer atypische look voor haar. Zo atypisch dat Don haar zelfs niet meteen herkent wanneer hij zijn vrouw spot. Het is de eerste en laatste keer dat we Betty zwart zien dragen, op vakantie in Italië, in combinatie met lange parels. Dit is één van de laatste keren dat we Don en Betty als getrouwd koppel zien en het is een moment van verrassing. We komen te weten dat Betty Italiaans spreekt (met dank aan haar modellencarrière) en ook haar outfit is een knipoog naar haar leven voor Don. Niet lang daarna verlaat Betty haar man voor Henry Francis.

Sexy Joan Holloway draagt veel (heel erg veel) rode jurken in de serie, maar er is één jurk extra speciaal: een strak, felrood exemplaar met een rode strik op de rug.

Nadat Mad Men bezieler Matthew Weiner het ontwerp van Janie Bryant zag, werd er zelfs een zin aan het script toegevoegd ter ere van de jurk. Roger Sterling vraagt aan Joan om de jurk te dragen naar een personeelsfeest. “De rode jurk, met de strik op de rug, die je er doet uitzien als een cadeautje.”

Een vermelding is ook aan de orde voor Joan’s ketting/ pen die van het begin om haar hals hangt, een accessoire dat eigenlijk puur professioneel is maar (schijnbaar) onbedoeld toch enkele van haar “natuurlijke kwaliteiten” in de verf zet.

In de premiere van het vijfde seizoen, zingt Don’s tweede vrouw Megan een verleidelijke versie van het nummer “Zou Bisou Bisou” voor zijn 40e verjaardag. Terwijl zijn collega’s hun ogen uitkijken, is Don meer en meer beschaamd.

Dit was de eerste keer dat iemand in de serie een mini-jurk droeg, een teken van veranderende tijden en tegelijk een perfect moment om te tonen dat Don Draper misschien niet zo mee was met die veranderingen.

Omdat ze wist dat er gezongen en gedanst zou worden, ontwierp Janie Bryant de jurk met extra grote mouwen voor dramatische impact. Het kostuum deed zijn werk, Megan Draper werd op 1,2,3 een belangrijk figuur in het nieuwe Mad Men tijdperk.

Terwijl Megan Draper het publiek inpakte met haar zangkunsten, was Betty Draper de opvallende afwezige gedurende de eerste aflevering van het vijfde seizoen. Was Betty door de komst van Megan overbodig geworden? De tweede aflevering van het seizoen volgde dezelfde avond en Betty keerde terug naar het kleine scherm. Alles kwam terug op zijn poten terecht. Of toch niet?

Betty’s verhaal omvatte een interessant telefoontje met ex-man Don en de mogelijkheid dat ze kanker had, maar het enige waar iedereen het over had was de introductie van “Fat Betty”. Na een duidelijke gewichtstoename krijgt de 34-jarige Betty van haar dokter te horen dat het “Normaal is dat vrouwen van middelbare leeftijd makkelijker aankomen dan afvallen.”

Betty wordt nu dus aanzien als oud en dik, mogelijk haar ergste nachtmerrie. Fans hadden moeite om vaarwel te zeggen tegen de aspirationele koele vrouw die Bettyvoorheen was en lieten zich niet van hun beste kant zien op sociale media. Met heel wat fatshaming als gevolg.

Als er een personage is dat opgroeide met de serie, dan is het Sally Draper wel. In seizoen 1 is Sally een kind, maar terwijl de show evolueert verandert ze in een een jonge vrouw (met heel wat eigen meningen).

Deze transitie is het meest voelbaar in seizoen 5, waarin Sally’s witte laarsjes symbool stonden voor haar opkomende pubertijd.

In aflevering 7 verbiedt Don aan Sally de laarzen te dragen naar een evenement omdat ze er te volwassen uitzagen, maar enkele afleveringen later draagt Sally ze in het openbaar op een afspraakje. De date wordt echter gefnuikt door een ander teken van Sally’s “womanhood“: haar eerste maandstonden.

Van het begin van de serie is Ken Cosgrove één van de weinige mannen die oprecht een goeie kerel is. Hij is geen dronkeman, bedriegt niet, is loyaal en doet zijn job goed. Hij schrijft ook Sci-fi verhalen, en kan blijkbaar tapdansen, met dank aan zijn eerste lief.

Op één of andere manier is Ken Cosgrove altijd de pineut, maar nooit zo erg als aan het einde van het zesde seizoen. Ken verliest zijn drive door een jaar hard werk voor Chevy in Detroit en wordt letterlijk in het gezicht geschoten door zijn klanten. Vanaf dat moment zien we Ken niet langer zonder ooglapje en verandert hij in een bittere man. Arme Ken.

Op het moment dat Peggy Olson haar eerste dag als secretaresse werkt, is ze het toonbeeld van onschuld. Ze gebruikt haar uiterlijk nooit om aandacht te trekken en kleedt zich vrij conservatief, in gedempte, vaak nogal saaie kleuren.

Wanneer Peggy opklimt in de reclamewereld verandert haar garderobe mee. Ze draagt nog steeds verhullende outfits, maar laat het schoolmeisje achter zich en leert van haar mannelijke collega’s.

Wanneer Peggy Don’s positie overneemt aan het einde van het vijfde seizoen was er maar één keuze volgens kostuumontwerpster Janie Bryant: “Dit was een enorm belangrijk moment voor haar personage, ze moést hier een broek dragen. Dit is het moment waarop ze de moderne vrouw werd.”

Toen Mad Men zijn eerste stappen zetten in de jaren 70, werd het tijd om na te denken over de gezichtsbeharing van de mannelijke cast. Hoofd van Make Up Lana Horochowski legt uit: ” Je wil niet dat iedereen van de cast van de ene dag op de andere gezichtsbeharing heeft.” Dus besloten ze stapsgewijs de trends van de tijd te implementeren.

In seizoen zes werden de bakkebaarden van Harry Crane langer, kreeg Michael Ginsberg een snor en Stan Rizzo een dikke baard. Toen het tweede deel van het zevende seizoen aanvatte in de Verenigde Staten, moest ook Roger Sterling eraan geloven. Plots verscheen hij op het scherm met een glorieuze witte snor, die hem op één of andere manier ook nog stond.

De snor werd een hit op het internet, iets wat Lana Horochowski, die nog steeds onzeker was over de snor in kwestie, heel erg blij maakte.

Terwijl alle personages evolueerden, bleef er één op gebied van stijl min of meer hetzelfde: Don Draper.

Don Draper draagt al acht jaar een grijs pak met Cary Grant allures: perfect op maat gemaakt, met twee knopen aan de voorzijde en gecombineerd met een maagdelijk wit hemd.

Dat is uiteraard geen toeval, legt Janie Bryant uit: “Wanneer je denkt aan Superman, denk je aan zijn rode cape. Wanneer je denkt aan Don Draper, denk je aan zijn iconische grijze pak. Zijn pak symboliseert mannelijkheid, maar het is ook een schild om zichzelf te beschermen tegen de wereld, om te voorkomen dat anderen hem doorgronden.”

Patricia Goijens