Brigitte de Villenfagne en Michael de Villegas vielen voor het Ardense landschap en ontwierpen een tuin vol rozen en vaste planten.

Voor de eigenaar van dit huis begon het verhaal in het begin van de jaren zeventig : “Ik werkte in Libramont toen ik hoorde dat deze oude hoeve te koop stond. Ik was nog niet getrouwd, maar aan het uitkijken naar een plek om me te vestigen. Ik was eerst en vooral op zoek naar een landschap, voor mij kwam het huis op de tweede plaats. Toen mijn vriendin zag in welke staat de hoeve zich bevond, kon ze zich niet voorstellen dat we er ooit in zouden wonen. Onze architect wist ons te overtuigen dat we er iets moois van konden maken.”

Twintig jaar lang werden de werken in de tuin tot een strikt minimum beperkt : in de plaats van de vroegere weide kwam een wat beschaafder gazon, de twee oude pruimenbomen in de boomgaard mochten blijven staan en achter in de tuin kwam een hoek met inheemse struiken, onder meer een sleedoorn die als jong plantje werd ontdekt op een braakliggend terrein en nu ieder jaar in de lente een enorm wit boeket produceert. Bloeiende struiken, waaronder een grote Hydrangea paniculata, houden die aanplantingen van het eerste uur nu gezelschap.

Na enkele jaren wilden de eigenaars een zwembad en dat gaf de aanzet tot de huidige tuinaanleg. “Het zwembad integreerde zich niet in de natuurlijke omgeving. We zochten dus aanvankelijk iemand die ons kon helpen om het te verbergen. En zo maakten we kennis met de tuinen van Brigitte de Villenfagne en Michael de Villegas.”

Brigitte de Villenfagne herinnert zich nog altijd haar eerste bezoek : “Het landschap hier is magisch. De omgeving van Libramont lijkt niet op het beeld dat wij hebben van de Ardennen, namelijk dat van dichte naaldbossen. Hier heb je weiden, afgewisseld met groepjes loofbomen, heuvels en dalen. Vanuit de tuin zie je dat allemaal. Hij is ‘amper’ 2500 m2 groot, maar je hebt het gevoel dat de tientallen hectaren eromheen er ook bijhoren. Michael zegt altijd dat de goedkoopste tuin die van je buurman is. En hij heeft gelijk, in die zin dat de onmiddellijke omgeving de kwaliteit van het uitzicht beïnvloedt, tenzij je jezelf opsluit tussen hoge hagen.”

Michael de Villegas, die de ontwerpen uittekent, dacht meteen aan een klein detail : tussen twee bestaande esdoorns achter in de tuin een kleine barrière plaatsen om de indruk te wekken dat wat zich achter de haag bevindt, ook deel uitmaakt van de tuin. De eigenaars wilden in feite maar drie dingen : het zwembad verstoppen, een tweede terras aanleggen om zich wat te kunnen afzonderen met of zonder boek, en een opgeschoten haag verwijderen voor meer licht. “Voor een landschapsarchitect is het zonde bestaande elementen te verwijderen, vooral wanneer ze deel uitmaken van de plaatselijke cultuur. Dus hebben we van die hoge haag een lage gemaakt, maar om de drie meter een mooie beukenstam laten staan, die we wel drastisch lieten snoeien. De bewoners kunnen nu genieten van de zonsondergang zonder dat de groene massa daarvoor diende te verdwijnen. De leeshoek is een terras van exotisch hout geworden, volledig omgeven met bloemen. We zijn zulke vragen gewoon. Een van onze klanten wilde zelfs zeven verschillende hoekjes om een boek te lezen en naar de planten te kijken, en haar tuintje was echt niet groot.”

De integratie van het zwembad was een moeilijker opdracht. Michael de Villegas wilde het eerst verbinden met de woning door middel van een trap met planten aan beide kanten. Nu staan er rozenstruiken rond het zwembad, zoals Lavender Dream, maar het mooiste spektakel maak je mee in de maand juni, wanneer de Geranium magnificum in bloei staat en je een zee van paarse bloemen ziet. “Niet vergeten deze planten na de bloei opnieuw te snoeien. Om twee redenen : je houdt de bladermassa in toom, want als die uitdijt, wordt de plant er niet mooier op ; en je stimuleert de tweede bloei in september”, zegt Brigitte.

We zouden bladzijden kunnen vullen met het opsommen van alle planten in de tuin. Vaste planten zijn goed vertegenwoordigd : klokjes, Aconitum of monnikskap, roze flox, maar ook minder voorspelbare planten als Kniphofia ‘Little Maid’met lichtgele bloemen. Maar de signatuur van Brigitte de Villenfagne is niet compleet zonder rozen, waaronder Engelse variëteiten als ‘Amber Queen’of ‘Graham Thomas’. “Toch hebben wij voorrang gegeven aan rozen van Duitse origine, vanwege het klimaat. We mogen niet vergeten dat we ons hier op een van de hoogste punten in ons land bevinden, 510 meter hoog. De winters zijn hier heel koud en de zomers warm. Wij hebben al veel gewerkt in Zwitserland, vooral in de streek rond Genève. Wel, we stellen vast dat het klimaat hier ruwer is. Soorten die we in Zwitserland hebben geplant, de matig winterharde Choisya ternata bijvoorbeeld, houden het hier niet uit. We moeten in de toekomst dus nog strenger zijn in onze selectie. ” n

Tekst en foto’s Jean-Pierre Gabriel