Vergeet bomaanslagen, bosbranden, overstromingen. Op Planeet Hollywood zal de zomer van 2005 herinnerd worden als ‘de zomer dat de sterren door het lint gingen’.

J ude Law-fans die onlangs zijn website bezochten, kwamen er weinig te weten. Geen nieuws goed nieuws ? Niet echt. “Het is me allemaal te veel geworden”, meldde de jonge vrouw die de fansite bestiert. “Ik moet er een poosje tussenuit.” Arm kind : werkt zich uit de naad om de wereld te vertellen wat voor een fijn mens haar idool is en wat een geweldige relatie hij en zijn verloofde Sienna Miller hebben. En wat doet Jude the dude ? Vuile manieren met het kindermeisje. Wie begrijpt zoiets ? Hugh Grant misschien. Sienna, 23, blond, bloedmooi en een coming star in Hollywood, kon er in elk geval niet mee lachen. Denkt nu hard na of ze Jude nog terugwil. Die heeft intussen een middelbare Poolse met maat 52 in dienst genomen om voor zijn kinderen te zorgen…

En Jude was niet de enige die een scheve schaats reed. Neem nu Brad Pitt. Tot voor een paar maanden de helft van het meest glamoureuze powerkoppel van Tinseltown. Hij en Jennifer Aniston, dat was voor de eeuwigheid. Foto’s van het gelukkige paar in hun riante mansion – Pitt is een architectuurliefhebber – deden de ronde van de glossies. Nu, op de vormgeving van Angelina Jolie, zijn tegenspeelster in Mr. & Mrs Smith, is ook weinig aan te merken, maar moest Pitt daarom per se hide the salami met haar spelen ? Hoe voorspelbaar kan een mens zijn ? En die Jolie, weten onze vrienden van de vakpers, deugt voor geen haar. Kerfde met een mes de naam van haar eerste echtgenoot, Jonny Lee Miller, in haar vel, liep tijdens haar huwelijk met Billy Bob Thornton met een flesje met zijn bloed rond haar nek. Rommelde volgens welingelichte bronnen tijdens de opnamen van Alexander the Great met Colin Farrell, nota bene haar zoon in de film. Geen wonder dat Aniston in therapie moest. En daarna troost zocht in een diepe, maar platonische vriendschap met Vince Vaughn. Temeer omdat Pitt haar niet alleen bedrogen had, maar bovendien van de weeromstuit zijn haar platinablond had laten verven, bij haar bloedeigen kapper nog wel. Die probeert alsnog de brokken tussen de vervreemde echtelieden te lijmen, maar voorlopig zonder resultaat.

Wat het u eigenlijk allemaal kan schelen, hoor ik u nu denken. Jennifer Aniston is geen familie en u deelt niet in de winst van Mr. & Mrs. Smith. Wat niet wegneemt dat de split tussen Pitt en Aniston een item was in nieuwsuitzendingen van hier tot in Timboektoe. En het magazine New York, toch niet het fluttigste blad ter wereld, wijdde een reportage van tien pagina’s aan het fenomeen van zich misdragende sterren. Want het lijstje is nog ver van compleet. Christian Slater werd gearresteerd en in handboeien afgevoerd nadat hij ervan beschuldigd was een vrouw in het openbaar bij haar achterste gegrepen te hebben. Niet zijn eerste aanvaring met het gerecht overigens. Russell Crowe wilde vanuit het exclusieve New Yorkse Mercer Hotel zijn vrouw in Australië bellen, maar kreeg geen verbinding. Koop een gsm, denkt een mens dan. Maar nee, Crowe rukte het telefoontoestel uit de muur en gooide het in het gezicht van een hotelbediende, die daar ernstige verwondingen aan overhield. Exit Crowe, in de boeien en beticht van slagen en verwondingen en crimineel bezit van een wapen – de telefoon.

Beschamend

Trekt roem gekken aan of worden beroemde mensen van langsom een beetje gek ? Beide stellingen houden steek. John Lennon werd vermoord door een waanzinnige, een andere klaverenzot pleegde een aanslag op president Ronald Reagan om indruk te maken op zijn idool Jodie Foster. Leonardo DiCaprio werd onlangs op een feestje door een onbekende vrouw met een fles in het gezicht geslagen. Bij de Britse première van War of the Worlds spoot een journalist in de menigte op Leicester Square water in het gezicht van Tom Cruise. Op zich een onschuldig vergrijp, al kon je je afvragen wat de man bezielde. Als hij uit was op een confrontatie met de ster, kreeg hij in elk geval waar voor zijn geld. “What are you doing to me ?” declameerde Cruise keer op keer, met dezelfde kille woede in zijn stem als in zijn beruchte Respect the cock-speech in Magnolia.

Cruise gedraagt zich wel vaker vreemd de laatste tijd. Ooit een oester wat zijn privé-leven betrof, maakte hij onlangs een regelrechte circusvoorstelling van zijn verloving met de 26-jarige Katie Holmes. Een maagd volgens de gespecialiseerde pers, en dan hebben we het niet over haar sterrenbeeld. Maagd of niet, het arme kind werd door Cruise tot boven op de Eiffeltoren gesleurd, waar hij haar tijdens een diner bij kaarslicht om haar hand vroeg. Romantisch, ware het niet dat meteen daarna een persconferentie belegd werd. Kwatongen beweren trouwens dat de hele verloving een promotiestunt voor War of the Worlds was. Katie zou als verloofde pas zijn vierde keuze geweest zijn, na Scarlett Johansson, Jessica Alba en Kate Bosworth. Dat Katie Holmes deze zomer in Batman begins te zien was, was in elk geval mooi meegenomen. Volgens andere hardnekkige geruchten is Cruise zoniet homo- dan toch zeker biseksueel, maar dat wordt van zowat alle grote mannelijke sterren sinds Errol Flynn beweerd. Misschien is onder mooie, rijke en beroemde mensen gender slechts een onbeduidend detail en zijn sterren een soort Derde Geslacht, zoals columniste Barbara Ellen onlangs in The Observer stelde.

Hoe ook, eens acteur altijd acteur : toen Cruise na zijn offi- ciële verloving bij Oprah te gast was, gedroeg de man zich als een regelrechte nutcase door op de meubelen te springen, met zijn armen te zwaaien en I’m in love, I’m in love te schreeuwen. “Oh man, the boy is lost”, reageerde Oprah, ook geen onverdienstelijke actrice. Alleen is Cruise geen boy, maar een vent van in de veertig die al twintig jaar meedraait in de showbusiness. De uitdrukking jumping the couch is overigens goed op weg om in het Engelse dagelijkse taalgebruik opgenomen te worden, in de betekenis van ‘zich in het openbaar aanstellen’. Maar meer nog dan bij Oprah haalde Cruise slechte punten in de Today-show, waar hij scherp uithaalde naar Brooke Shields, die in haar boek Down came the rain over haar postnatale depressie schreef, waarvoor ze met goed gevolg met antidepressiva behandeld was. Onzin, volgens Cruise, die als fervent Scientology-aanhanger meent dat alles met vitamines opgelost kan worden. Dominique Dunne, de bejaarde society columnist van Vanity Fair, vond Cruises betoog bitchy en ongepast voor een ster van zijn kaliber.

Puberaal

Wat is er mis met Cruise en, bij uitbreiding, met alle sterren die tegenwoordig zo gemakkelijk uit de bocht gaan ? Haalt de tabloidbusiness het op de entertainmentbusiness ? Voor het eerst in jaren vertoont de filmticketverkoop wereldwijd een scherpe daling. Of lijden de megasterren aan wat New York-magazine acquired situational narcissism noemt, een vorm van narcisme veroorzaakt door het voortdurend omringd zijn door bewonderende fans en betaalde gatlikkers als de persoonlijke assistent, publicist, kapper, therapeut, trainer, masseur, voedingsconsulent en chauffeur. Het gevolg zou een stoornis in het volwassenwordingsproces zijn, die van de ster een soort eeuwig verwende en realiteitsonkundige adolescent maakt. Zoals Michael Jackson, die op zijn proces in pyjama verscheen en voortdurend in een parallel universum scheen te verkeren. Een Neverland waarin hij ook nog eens van alle beschuldigingen vrijgesproken werd. Beroemd zijn is het sterkst denkbare alibi, zoals eerder al uit de vrijspraak van O.J. Simpson bleek.

Anderzijds, hoe vreemd moet het niet zijn om in de tabloids voortdurend de grootst mogelijke onzin over jezelf te lezen, als waart er ergens een dubbelganger rond over wie je geen enkele controle hebt ? Uit statistieken blijkt trouwens dat beroemdheden gemiddeld dertien jaar minder lang leven dan Jan met de pet en zijn eega. Bovendien lijden ze vaker aan migraine, slapeloosheid en een spastische darm, bijzonder vervelend als je een liefdesscène moet inblikken. Celebrities hebben ook dubbel zoveel kans op een alcoholverslaving. Volgens Charles Figley, professor aan de Universiteit van Florida, vormen roddels en stalkerazzi de grootste bronnen van irritatie. Maar een totaal gebrek aan aandacht is al even nefast. Getuige een foto van Gwyneth Paltrow en Chris Martin die glunderend de praktijk van haar gynaecoloog verlaten. Werk van paparazzi ? Nee, van een vriendin en met medeweten van het koppel doorgespeeld aan de tabloids.

Gelukkig is Hollywood niet helemaal vrij van ironie. Een van de vermakelijkste komedies van de laatste jaren is America’s Sweethearts, over een koppel gescheiden megasterren die absoluut herenigd moeten worden om hun laatste gezamenlijke film te promoten. CatherineZeta-Jones en John Cusack zijn geweldig als respectievelijk de rotverwende, zelfgeabsorbeerde feeks van een filmdiva en haar neurotische, totaal van zijn goeroe en publicist afhankelijke mannelijke tegenhanger. Maar als je dan leest dat Zeta-Jones en Michael Douglas hun trouwfoto’s voor een miljoen pond aan het Britse blad OK ! verkochten, heb je toch weer je twijfels over die ironie. Nee, dan liever de celebrity-T-shirts die tegenwoordig zoveel opgang maken in de VS. Met opschriften als Free Katie, Stop Tom en Down came the rainman. Of Team Sienna en I wanna be your nanny. Of ook nog Team Aniston en Team Jolie, verwijzend naar de Brangelina-crisis. (Verhouding verkoopcijfers : Aniston 25 – Jolie 1). Voor wanneer een T-shirt met het opschrift Fame sucks ? n

Linda Asselbergs