Zonovergoten, dat was het minste dat je van de vijfde editie van de Knack Weekend Ladies Run kon zeggen. Veel enthousiaste loopsters in Kortrijk, onder wie onze ambassadrices en twee teams van lezeressen, die zich door de tropische temperaturen allerminst lieten afschrikken.
Wij hopen vooral op een felblauwe hemel, veel loopgoesting en smeulende BBQ’s achteraf”, schreven de vijf collega’s van de firma Transics uit Ieper half mei in hun blog. Samen vormden Inge, Eveline, Lobke en de twee Sophies het Knack Weekend-lezeressenteam dat in Kortrijk als beginnende loopsters de vijf kilometer zou afleggen. Hoe het met die BBQ afliep, weet ik niet, maar aan blauwe hemel en loopgoesting geen gebrek die pinkstermaandag.
Van alle Ladies Run-series is Kortrijk traditioneel de sfeervolste, en ook dit jaar was er aan ambiance geen gebrek. Bij de ambassadrices moesten Gella Vandecaveye, Cathérine Moerkerke en Siska Schoeters helaas verstek geven, maar Martine Tanghe, Francesca Vanthielen en Marleen Finoulst verkeerden dan weer in bloedvorm. Net als Hilde Crevits trouwens, omgeven door medewerksters en voor het eerst ook haar dochter.
Opwarmen was nauwelijks nodig, maar tegen een kwartiertje Zumba had niemand bezwaar. Armen in de lucht, heupzwaaiend van links naar rechts. Toen ging het startschot en rende de bonte meute het groene landschap in. Mijn God, wat was het heet. “Dat is wat anders dan tijdens de training,” hijgde lezeres Sophie Lommens, “maandenlang liepen we in de regen en de kou.”
Ondergetekende had toen al lang geen tekst meer. Tanden op elkaar en blik op oneindig, dat was de enige manier om de eindstreep te halen. En dank u, meneer met de tuinslang langs het parcours, u hebt mij ongetwijfeld van oververhitting gered. Zou het trouwens niet mogelijk zijn de waterbevoorrading voortaan iets vroeger in de wedstrijd te organiseren ? Na twee kilometer voelde mijn mond aan als de trommel van een droogkast. En daar werd ik gezwind voorbijgestoken door enkele leden van de dienst Medische Genetica van het UZ Brussel, het Knack Weekend-lezeressenteam van de elf kilometer. Nancy Paradis en Katrien Stouffs hadden ter voorbereiding van Kortrijk een week eerder dezelfde afstand rond het Zoniënwoud gelopen, aldus hun blog. Sonia Van Dooren was zelfs een uur voor de communie van haar dochter nog gaan joggen, als dat geen gedreven sportvrouw is. En zeggen dat al deze vrouwen tien weken geleden absolute beginnelingen of zeer weifelende loopsters waren.
Allebei de teams zetten trouwens puike tijden neer, mede dankzij de raad en bijstand van trainers Alain en Willy. Als we de Transicsblog mogen geloven, is die Willy zowat de ideale man. De werknemers van Transics hadden dan weer een pronostiek over de prestaties van hun vrouwelijke collega’s op touw gezet ; de opbrengst gaat samen met die van de gesponsorde kilometers naar een hulpproject voor Haïti. Van de ambassadrices ging gazelle Marleen Finoulst als eerste over de meet, gevolgd door Francesca Vanthielen, nog verrassend fris na wat ze een zware elf kilometer noemde. Martine Tanghe beweerde op haar gemak gelopen te hebben, maar zette een meer dan respectabele 01.08 neer. Over ondergetekende kunnen we kort zijn : we hebben het weer eens overleefd, de vijf kilometer, met een rood hoofd en knikkende knieën. In de beperking toont zich de meester, nietwaar.
Alle overige resultaten en meer foto’s vindt u op www.knackweekend.be.
Door Linda Asselbergs – Foto’s Wouter Van Vaerenbergh
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
