De zuiderse kookkunst van Steven Bes, de zonnige ontvangst van Mira Demeerleer en een romantisch-landelijke omgeving maken van Het Land van Belofte een culinair pareltje.

û Het Land van Belofte : Smidstraat 39, 2590 Berlaar, 03 488 22 56. www.hetland.be. Dinsdag, woensdag en zaterdagmiddag gesloten.

Om lekker en gezellig te eten trekt men sinds kort naar Berlaar. In deze rustige, rurale gemeente bevindt zich het nieuwe Land van Belofte. Steven Bes en Mira Demeerleer begonnen tien jaar geleden in Lier met een kleine bistro, die evolueerde tot een restaurant met een iets betere keuken. De zaken gingen goed, maar de huisbaas deed lastig. Bij het aflopen van het huurcontract verhuisden potten en pannen naar de privé-woning. De familie trok een verdieping hoger in en het gelijkvloers werd met smaak verbouwd en heringericht tot zuiders restaurant. Vanaf de eerste dag stroomden de mensen toe. En dat is te begrijpen : er is Mira Demeerleer, een gastvrouw die vanuit een geboren aanleg spontaan innemend ontvangt, en er is de omgeving. In elkaar overlopende vertrekken werden sober landelijk ingericht. Muren werden met behulp van Toscaanse technieken mokkakleurig ‘geveegverfd’. De tegelvloer werd grof afgeslepen en met groene zeep en witte cement ingevoegd. De eetvertrekken geven aan de achterkant uit op een intieme lusttuin, met, achter hagen en hoekjes, zes eeteilandjes. En last but not least is er de kookunst van Steven Bes. Hij kreeg een klassieke koksopleiding aan de Antwerpse Piva en ging in de leer in hotel-restaurant Reserve in Knokke. In zijn eigen restaurant koos hij voor ‘ontmantelde gastronomie’.

Creaties en klassiekers

Lekker eten, zonder tierelantijnen of stijfheid : daar draait het om in het Land van Belofte. Er is een beknopte spijskaart, ingedeeld in creaties en in klassiekers. Trekpleisters vormen de twee menu’s : klein met drie gangen (33 euro) en twee wijnkeuzes (8 of 11 euro) of groot met vier gangen (47 euro) en opnieuw twee wijnkeuzes (12 en 16,50 euro). Ook is er een lunchmenu van twee gangen voor 25 euro. De wereldwijnkaart is ingedeeld in drie fases : suggestiewijnen per fles of per glas, het klassieke gedeelte en de lijst met duurdere flessen, waarop een ander coëfficiënt wordt genomen.

Wij zaten in een vertrek met een oude wijzerplaat uit een kerktoren aan de muur en kregen een groot gezelschap naast ons, wat de akoestiek geen goed deed. Onze keuze ging naar het grote menu met kleine wijnen (59 euro per persoon). Het glas werd gevuld met L’Argentier 2003, Jacques & François Lurton, als eenvoudige en oprechte Vin de Pays d’Oc, gemaakt van 50 procent terret en 50 procent sauvignondruiven. Op tafel verschenen : goed volkorenbrood, een kommetje olijfolie en een welkomsthapje bestaande uit mousse van eendenlever met chutney van appel en perkament van venkel. Voor de eerste bereiding kregen sint-jakobsschelpen aan spies het gezelschap van paarse asperges en (te) agressief smakende harissa van tomaat, pepermunt, koriander en knoflook. Gebraden kwartel volgde en werd vergezeld van gebakken ganzenlever, in zoete wijn gestoofde prei en geconcentreerde vleessaus, aangezoet met een lepeltje honing. Hierbij kwam in het glas een warme maar een beetje magere Spaanse Torrelongares 2001, Carifiena, gemaakt van 65 procent grenache en 35 procent tempranillo. Teppanyaki van kalfslende met krokant gebakken groene asperges en geitenkaas in brickdeeg kwamen op het bord met tapenade van zwarte olijven. De smakelijke maaltijd met royaal geschonken wijnen kwam aan zijn einde met een flan van verse kaas geparfumeerd met lavendel, met aardbei en consommé van rabarber, versierd met gesuikerde haren van rabarberschil.

Pieter van Doveren / foto’s Jan Caudron