Zomeruur

© ILLUSTRATIE SARAH VANBELLE

Deel 7: Ode aan het slechtweerprogramma

Uitbaters van zomerbars, stadstranden en andere badboten kunnen de winst op hun buik schrijven : de opwarming van het klimaat zorgt niet voor warmere, maar voor kleddernatte zomers. Laat het een lesje in nederigheid zijn : wat zijn we met de sliplift en het higgsboson als we niet eens over een techniek beschikken om die vermaledijde moessons van de afgelopen weken te doen stoppen. Een maakbare wereld ? Laat me niet lachen.

Waar ik totaal niet om kan lachen, is de grimmige opgewektheid waarmee sommigen die aanhoudende nattigheid trotseren. “Zo’n beetje water, da’s goed voor het gazon. Je zult zien, september zal geweldig zijn.” Hoe vaak ik die voze voorspelling al gehoord heb de laatste weken ! Het jonge grut heeft dan weer lak aan slecht weer, dat gamet en twittert zich de pleuris en in de virtuele wereld schijnt eeuwig de zon.

Wat een verschil met mijn eigen jeugd. ’s Zomers waren wij bij regen en ontij tot de tearoom veroordeeld, een stemmige infrastructuur die speciaal voor dit doel uitgevonden leek, samen met de vaste waarden op het menu : de wafel met slagroom, de dame blanche en de pannenkoek met bruine suiker of confituur. Hele generaties verkeren hierdoor in de waan dat je neerslachtigheid het doeltreffendst met suiker en verzadigde vetten te lijf gaat. En houden kwaaie dromen over aan de educatieve uitstappen waarmee ouders de verveling probeerden te verdrijven : de heemkundige kring, het visserijmuseum, het strijkijzermuseum godbetert.

Pas op, er zijn vakantiebestemmingen waar mist en laaghangende wolken volop bijdragen tot de couleur locale : de Schotse hooglanden, het Lake District, Bretagne, de voltallige Waddeneilanden. Geen regen ? Geld terug. Maar niks zo deprimerend als een camping in de drache nationale. Of zo’n huurappartement waarin de eigenaar alle afdankertjes opgestapeld heeft, van het ledikant met de doorgezakte matras tot het schilderij van de visser met de zuidwester en de pijp toe. Voor koppels die nog niet lang samen zijn is de slechtweervakantie een bonafide relatietest. Als je elkaar na twee weken nog niet naar het leven staat, zit je gebeiteld voor de komende decennia. En geen betere remedie tegen een slechtweerkater dan l’amour l’aprĆØs-midi. Op het tapijt voor de open haard in het vakantiehuisje in de Dordogne, bijvoorbeeld. Geen levende ziel in de buurt, behalve dan de boer van de hoeve verderop die net dat moment heeft uitgekozen om een mand verse eieren te brengen : ” Ah, on fait la sieste ?

Linda Asselbergs

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content